Τάδε έφη Μαρκές...

"Αν ο Θεός ξεχνούσε για μια στιγμή ότι είμαι μια μαριονέτα φτιαγμένη από κουρέλια και μου χάριζε ένα κομμάτι ζωή, ίσως δεν θα έλεγα όλα αυτά που σκέπτομαι, αλλά σίγουρα θα σκεφτόμουν αυτά που λέω εδώ.Θα έδινα αξία στα πράγματα, όχι γι' αυτό που αξίζουν αλλά γι' αυτό που σημαίνουν.Θα κοιμόμουν λίγο, θα ονειρευόμουν πιο πολύ, γιατί για κάθε λεπτό που κλείνουμε τα μάτια μας, χάνουμε 60 δευτερόλεπτα φωτός. Θα συνέχιζα οταν οι άλλοι σταματούσαν, θα ξυπνούσα όταν οι άλλοι κοιμούνταν. Θα άκουγα όταν οι άλλοι μιλούσαν και πόσο θα απολάμβανα ένα ωραίο παγωτό σοκολάτα!Αν ο Θεός μου δώριζε ένα κομμάτι ζωή, θα ντυνόμουν λιτά, θα ξάπλωνα μπρούμυτα στον ήλιο, αφήνοντας ακάλυπτο όχι μόνο το σώμα, αλλά και την ψυχή μου.Θεε μου, αν μπορούσα, θα έγραφα το μίσος μου πάνω στον πάγο και θα περίμενα να βγει ο ήλιος. Θα ζωγράφιζα με ένα όνειρο του Βαν Γκογκ πάνω στα άστρα ένα ποίημα του Μπενεντέτι και ένα τραγούδι του Σεράτ θα ήταν η σερενάτα που θα τη χάριζα στη Σελήνη. Θα πότιζα με τα δάκρυα μου τα τριαντάφυλλα, για να νοιώσω τον πόνο απ'τα αγκάθια τους και το κοκκινωπό φιλί των πετάλων τους...Θεέ μου, αν είχα ένα κομμάτι ζωή...Δεν θα άφηνα να περάσει ούτε μια μέρα χωρίς να πω στους ανθρώπους ότι τους αγαπώ. Θα έκανα κάθε άνδα και γυναίκα να πιστέψουν ότι είναι οι αγαπητοί μου και θα ζούσα ερωτευμένος με τον έρωτα.Στους ανθρώπους θα έδειχνα πόσο λάθος κάνουν που νομίζουν οτι παύουν να ερωτεύονται όταν γερνούν, χωρίς να καταλαβαίνουν ότι γερνούν όταν παύουν να ερωτεύονται. Στους γέρους θα έδειχνα ότι τον θάνατο δεν τον φέρνουν τα γηρατεία, αλλά η λήθη. Έμαθα τόσα πράγματα από εσάς τους ανθρώπους... Έμαθα πως όλοι θέλουν να ζήσουν στην κορυφή του βουνού, χωρίς να γνωρίζουν ότι η αληθινή ευτυχία βρίσκεται στον τρόπο που κατεβαίνεις την απόκρημνη πλαγιά.Έμαθα πως όταν το νεογέννητο σφίγγει στη μικρή παλάμη του, για πρώτη φορά, το δάχτυλο του πατέρα του, το αιχμαλωτίζει για πάντα.Έμαθα πως ο άνθρωπος δικαιούται να κοιτά τον άλλον από ψηλά μόνο όταν πρέπει να τον βοηθήσει να σηκωθεί. Είναι τόσα πολλά τα πράγματα που μπόρεσα να μάθω από εσάς, αλλά δεν θα χρησιμεύσουν αλήθεια πολύ, γιατί όταν θα με κρατούν κλεισμένο μέσα σ' αυτή τη βαλίτσα, δυστυχώς, θα πεθαίνω.Να λές πάντα αυτό που νοιώθεις και να κάνεις πάντα αυτό που σκέφτεσαι. Αν ήξερα ότι σήμερα θα ήταν η τελευταία φορά που θα σ' έβλεπα να κοιμάσαι, θα σ' αγκάλιαζα σφιχτά και θα προσευχόμουν στον Κύριο για να μπορέσω να γίνω ο φύλακας της ψυχής σου. Αν ήξερα ότι αυτή θα ήταν η τελευταία φορά που θα σ' έβλεπα να βγαίνεις απ' την πόρτα, θα σ' αγκάλιαζα και θα σου 'δινα ένα φιλί και θα σε φώναζα ξανά για να σου δώσω κι άλλα. Αν ήξερα ότι αυτή θα ήταν η τελευταία φορά που θα άκουγα τη φωνή σου, θα ηχογραφούσα κάθε σου λέξη για να μπορώ να τις ακούω ξανά και ξανά. Αν ήξερα ότι αυτές θα ήταν οι τελευταίες στιγμές που σ' έβλεπα, θα έλεγα ότι σ'αγαπώ και δεν θα υπέθετα, ανόητα, ότι το ξέρεις ήδη.Υπάρχει πάντα ένα αύριο και η ζωή μας δίνει κι άλλες ευκαιρίες για να κάνουμε τα πράγματα όπως πρέπει, αλλά σε περίπτωση που κάνω λάθος και μας μένει μόνο το σήμερα, θα 'θελα να σου πω πόσο σ' αγαπώ και ότι ποτέ δεν θα σε ξεχάσω.Το αύριο δεν το έχει εξασφαλίσει κανείς, είτε νέος είτε γέρος. Σήμερα μπορεί να είναι η τελευταία φορά που βλέπεις τους ανθρώπους που αγαπάς. Γι' αυτό μην περιμένεις άλλο, κάν' το σήμερα, γιατί αν το αύριο δεν έρθει ποτέ, θα μετανιώσεις σίγουρα για τη μέρα που δεν βρήκες χρόνο για ένα χαμόγελο, μια αγκαλιά, ένα φιλί (όπως θα έλεγα εγώ:η μεταμέλεια φοράει ξυλοπάπουτσα, σύμφωνα με τον Ρίτσο) και ήσουν πολύ απασχολημένος για να κάνεις πράξη μία τελευταία τους επιθυμία. Κράτα αυτούς που αγαπάς κοντά σου, πες τους ψιθυριστά πόσο πολύ τους χρειάζεσαι, αγάπα τους και φέρσου τους καλά, βρες χρόνο για να τους πεις "συγνώμη", "συγχώρεσε με", "σε παρακαλώ", "ευχαριστώ" κι όλα τα λόγια αγάπης που ξέρεις. Κανείς δε θα σε θυμάται για τις κρυφές σου σκέψεις. Ζήτα απ' τον Κύριο η δύναμη και τη σοφία για να τις εκφράσεις. Δείξε στους φίλους σου τι σημαίνουν για 'σένα.

Ιεροκλής Μιχαηλίδης: "Το υπουργείο Μακεδονίας δεν έπρεπε να καταργηθεί έστω και ως συμβολισμός"!!!

`
«Άγαμοι Θύται»: μια παρέα, ένας φορέας που σχολιάζει πληθώρα θεματικών κύκλων. Πρόκειται για τη ζωντανή παράσταση που λαμβάνει χώρα στο «Ζυγό» στην Πλάκα με το στοιχείο της σάτιρας και του υγιούς-ευφυούς χιούμορ, να έχει γιορτή! Ο Ιεροκλής Μιχαηλίδης, η ψυχή των «Αγάμων θυτών» ισχυρίζεται μιλώντας στον «Παλμό» και στις «Μουσικές Αναδύσεις»:

«Πρόκειται για την αιχμή του δόρατος. Η παράσταση στο Ζυγό είναι ένα μουσικό θέατρο που παραπέμπει στην παλιά επιθεώρηση. Τα εξωτερικά της χαρακτηριστικά είναι λαϊκό ύφος με γέλιο-μουσική και κείμενα σατιρικά που αφορούν τα κοινωνικά αλλά και τα υπαρξιακά. Όλοι όσοι ασχολούμαστε με αυτό το φορέα έχουμε άλλες δουλειές, άρα λειτουργούμε άκρως επαγγελματικά। Παίζουμε, όταν γουστάρουμε. Κάνουμε αρκετά επιθετικά τα σχόλια, αλλά δεν έχουμε δεχτεί μηνύσεις. Η αισθητική μας είναι τέτοια, που δεν κάνουμε προσωπική επίθεση, αλλά τα πράγματα λέγονται και διατυπώνονται με έμμεσο τρόπο, ώστε να παράγεται και σκέψη και γέλιο। […] Αυτά που λέμε στη παράσταση είναι και η προσωπική μας αλήθεια। [...]Είναι γεγονός ότι βγάζουμε χρήματα από την Τηλεόραση και είναι και αρκετά ύποπτό ότι βρίζοντας το σύστημα, βγάζουμε χρήματα, μιλώντας για την φτώχεια των άλλων, βγάζουμε χρήματα। Αυτό, ωστόσο δεν είναι βέβαια ανακολουθία, αλλά παραδέχομαι ότι είναι ένα ηθικό ζήτημα। Δεν μπορούμε να προσπεράσουμε ό,τι μας ενοχλεί। Μιλάμε όχι μόνο για ο,τι μας ενοχλει, αλλά και για τα πράγματα που αγαπάμε। Το θέμα είναι να διατυπώνεται ό,τι διατυπώνεται ως έργο τέχνης και να μην πέφτουμε στον διδακτισμό και στην καθοδήγηση। Είναι μια παγίδα για μας και προσπαθούμε να την αποφεύγουμε। Και βεβαίως, φροντίζουμε να υπάρχει συνέπεια αυτών που λέμε στην παράσταση και αυτών που βιώνουμε μέσα στην κοινωνία

Αθυροστομία-βωμολοχία και οι «Άγαμοι Θύται»: Όταν με ρωτούν ‘‘να φέρουμε τα παιδιά?’’, απαντώ: ‘‘βεβαίως! Δε βρίζουμε’’! Άλλο χιούμορ και λεπτή ειρωνεία, άλλο χυδαιότητα. Τα τελευταία 30 χρόνια λόγω έλλειψης καλού χιούμορ, έγινε κατάχρηση στη βωμολοχία και φτάσαμε σε μια χυδαιότητα που ενοχλεί για λόγους αισθητικούς και όχι συντηρητικούς. Πάντα το γέλιο που προερχόταν από την αθυροστομία, ήταν γελοίο».

Ποιες αξίες έχουν ξεχαστεί?:
«Πρόκειται για ένα κοινωνικό ζήτημα που ούτε οι φιλόσοφοι, που είναι ελάχιστοι πια αυτοί που παράγουν έργο στην Ελλάδα και αποτελεί ένα μεγάλο πρόβλημα, μπορούν να απαντήσουν . Αν φτάσουμε στη βαθύτερη ρίζα του, πάντα θα μιλάμε για την Παιδεία, για την παραγωγή σκέψης- πολιτικής και μη- παραγωγή στοχασμού δηλαδή. Από το ΄74 και μετά, έχω την αίσθηση ότι έχουμε χάσει την μπάλα. Ο Στέλιος Ράμφος – αυτός ο σπουδαίος άνθρωπος, ο σοφός- που παρακολούθησε την παράσταση μου είπε ότι πρέπει να φτάσουμε σε μεγαλύτερο βάθος και παραδέχτηκε ότι η σχιζοφρένεια των Ελλήνων έχει φτάσει σε τέτοιο σημείο πια που δεν ελέγχεται. Κάτι άλλο που είχε εντοπίσει είναι ότι οι Έλληνες δε ζούμε πια την πραγματική μας ζωή, αλλά κάνουμε ότι είμαστε κάποιοι άλλοι και αυτοσκηνοθετούμαστε. Η προσωπική μου θέση είναι ότι έχουμε χάσει την μπάλα, διότι είχαμε μια δική μας κουλτούρα μέχρι πριν από 30-40 χρόνια και με την ευμάρεια δεν μπορέσαμε εύκολα όλοι οι Έλληνες να επεξεργαστούμε τα δυτικά στοιχεία. Αυτό ακριβώς το σημείο, αποτελεί και ένα στοίχημα για τους «Άγαμους Θύτες»: να μπορέσουμε να επεξεργαστούμε την καινούρια μας ζωή και να βρούμε την καινούρια μας ταυτότητα. Νομίζω ότι με το χιούμορ έχουμε την πρόθεση να κάνουμε αυτό, τουλάχιστον στις παραστάσεις μας. […]..
Χάσαμε πολλές αξίες μας, αλλά ίσως το φιλότιμο।να μας σώζει... Στη δύσκολη στιγμή μπορεί και την τελευταία στιγμή να αντιστρέψουμε τα πράγματα. Αυτό αποτελεί ένα πρόβλημα διότι πράγματα που θα μπορούσαμε να λύσουμε με το μυαλό μας τα λύνουμε με το θυμικό μας. . Αυτόν που είναι το θετικό μας είναι και το αρνητικό μας. Υπάρχουν κινήσεις που μαζικά λύνονται από το θυμικό, δεν είναι όμως έτσι τα πράγματα, δεν αρκεί το θυμικό. Πρέπει να βρούμε το δικό μας τρόπο, να μην γίνουμε Ευρωπαίοι ίσως χάσουμε άλλα».

Τι τον Θυμώνει: «Τα περισσότερα πράγματα που θυμώνουν τους περισσότερους ανθρώπους. Αν μπορώ να το πάω λίγο πιο βαθιά, νομίζω ότι ζούμε εναντίον ο ένας του άλλου, σε λίγο θα σκοτωθούμε. Μη γνωρίζοντας, πώς είναι τα πράγματα στη Ρόδο, εκτός τουριστών, στην Αθήνα και στα μεγάλα αστικά κέντρα είναι εξοντωτικά. Είμαστε επιθετικοί, στην οδήγηση, στη συνάντηση, χάσαμε το χαμόγελο και την καλημέρα. Μπορεί να ακούγεται απλό και ρομαντικό αυτό, αλλά αποτελεί ένδειξη σοβαρής έλλειψης απλών πραγμάτων. Το μόνο που συζητάμε, τώρα και με αφορμή την οικονομική κρίση, είναι το πόσα παίρνουμε, το πόσα δίνουμε. Ειδικά, τα 2/3 του πληθυσμού που έχουμε λύσει το πρόβλημα της άμεσης επιβίωσης, μιλάμε μόνο για αυτό, και το 1/3 που όντως έχει τρομερό πρόβλημα και είναι οι μόνοι που δικαιούνται να μιλούν, διαμαρτύρονται λιγότερο . Γκρινιάζουμε για λάθος πράγματα. Αυτό λοιπόν, με εξοργίζει. Αυτοί που είναι χορτάτοι, πρέπει να μιλούν για άλλα πράγματα.
Φταίνε οι λάθος επιλογές, είμαστε άπληστοι, νομίζουμε ότι με τα υλικά αγαθά θα είμαστε πιο χαρούμενοι. Πρέπει να ξαναβρούμε το βηματισμό μας. Να ξέρουμε τι θέλουμε. Χάσαμε το κέντρο μας.

Ανακοινώθηκε κατά την προεκλογική περίοδο της 4ης Οκτωβρίου 2009 ότι θα είναι Υποψήφιος Βουλευτής ΠΑΣΟΚ Ν. Μακεδονίας.

«Πάγια τακτική των κομμάτων και δεν έγινε απολύτως τίποτα. Δεν είχα τέτοια πρόθεση χωρίς να με ρωτήσουν ανέφεραν το όνομά μου. Στη σύνταξη ίσως και να το σκεφτώ….
Μ’ αρέσει η Πολιτική, αλλά όχι έτσι.».

Πώς κρίνει την κατάργηση του Υπουργείου Μακεδονίας: «Όντως το Υπουργείο Μακεδονίας-Θράκης … δεν έκανε και σοβαρά χρέη Υπουργείου στη Θεσσαλονίκη, ΛΕΝΕ। Αλλά έχουμε σοβαρά προβλήματα που, μόνο και ως συμβολισμός, δεν έπρεπε να καταργηθεί. Πολλαπλώς οι Έλληνες πολιτικοί διαχειρίστηκαν λάθος ή κάνοντας τεράστια λάθη, αυτά τα θέματα. Επειδή οι συμβολισμοί είναι πολύ ισχυροί και στην Πολιτική και στις σχέσεις των ανθρώπων, δεν έπρεπε λοιπόν να καταργηθεί, αλλά αντιθέτως να ενισχυθεί διότι υπάρχει η αλαζονεία του κέντρου όπου οι άνθρωποι του δεν αντιλαμβάνονται τα προβλήματα των παραμεθόριων περιοχών, όπως είναι οι σχέσεις με τους γείτονες, Είμαι βόρειος και ξέρω τι κλίμα υπάρχει. Δεν πρόκειται για ζήτημα εθνικισμού. Θα υπάρξουν προβλήματα μακροπρόθεσμα και αυτό το αντιλαμβάνονται, όσοι ξέρουν ιστορία από τους παππούδες τους και από τους γονείς τους που έζησαν στο πετσί τους αυτά τα πράγματα. Εκείνοι γνωρίζουν την Ιστορία και ξέρουν τι προβλήματα θα δημιουργηθούν» .

Tι τον συγκινεί?
Τα όμορφα πράγματα, η τρυφερότητα, τα νιάτα, όταν οι νέοι άνθρωποι έχουν σωστό προσανατολισμό, και η ομορφιά. Μεγαλώνοντας με συγκινούν ακόμα περισσότερο.
Ελαττώματα?
Φλύαρος, εγωιστής όχι στα όρια της ψυχοπαθολογίας πιστεύω. Το μόνο που με παρηγορεί είναι ότι τα ξέρω και αν ξέρεις τα ελαττώματά σου, τότε μικραίνουν. Ένα προτέρημα μέσα στα ελαττώματά μου είναι ότι προσπαθώ να έχω τους καλούς φίλους μου, που όντας πολύ αυστηροί κριτές, μου «τα ρίχνουν» κανονικά.
Τι θαυμάζει:
«Στους μεγαλοφυείς ανθρώπους- που έχω γνωρίσει λίγους- είναι τόσο ήρεμοι, τόσο απλοί, τόσο ανεπιτήδειοι, τόσο κανονικοί άνθρωποι। Ίσως επειδή δεν έχουν ανάγκη από επιβεβαίωση. Οι πολλές μετριότητες που έχω γνωρίσει, προσπαθούν να περιστρέφονται γύρω από τον εαυτό τους, θέλουν να αποσπούν την προσοχή μας, χρειάζονται αυλή, κόλακες για να τους λένε πόσο σπουδαίοι είναι. Παίρνουν πολύ σοβαρά τους εαυτούς τους. Αυτό με θλίβει . Κάναμε τις προάλλες μια εκδήλωση για το Νίκο Χουλιάρα, ένα πολύ σπουδαίο άνθρωπο, ίσως και ο σπουδαιότερος διηγηματογράφος, ο οποίος έχει τέτοια τρυφερότητα σε συνύπαρξη με το μεγαλοφυές του μυαλού του, με την απλότητα και τη γνώση της ματαιότητα των πραγμάτων, που δεν παίρνει καθόλου στα σοβαρά τον εαυτό του, αλλά έχει το στοιχείο που όλοι μας θέλουμε : το να μας αναγνωρίζουν τη δουλειά μας, να μας αγαπάνε και να μας λέμε μπράβο. Όταν περάσει κάποιος αυτή τη διαχωριστική γραμμή, μου δημιουργείται η αίσθηση της λύπης. Αυτό το άλλο θαυμάζω»!

Τι τον έχει μάθει η ζωή: «Πρέπει πάντα να αναρωτιόμαστε τι έχουμε κάνει εμείς λάθος και όχι να αποδίδουμε τα όσα κακά συμβαίνουν στους άλλους. Μην ψάχνεις στους άλλους να βρεις το λάθος, βρες πού έχεις φταίξει εσύ..,».

Ο Ιεροκλής Μιχαηλίδης, οι φίλοι του και ο Δημήτρης Σταρόβας: «Έχω ελάχιστους φίλους, γι’αυτό και τους θαυμάζω. Ο Δημήτρης Σταρόβας είναι μέσα. Όχι μόνο τον θαυμάζω, το βρίζω και πολύ άσχημα, έχουμε μεγάλες αντιθέσεις. . Λεπτές διαφορές υπερταλαντούχος, ευφυέστατος. Τοποθετείται διαφορετικότητα πράγματα.
Είναι ένα εκπληκτικό ταλέντο, όχι μόνο μουσικό. Τον πίεσα να καλλιεργήσει το χιουμοριστικό του. Είναι ένα από τους καλύτερους κιθαρίστες της χώρας εδώ και 30 χρόνια, έχει μια φυσική κλίση στο κωμικό στοιχείο, αλλά η δουλειά με τον εαυτό του είναι λιγότερη από αυτό που θα έπρεπε και γι’αυτό μαλώνουμε».

Η σχέση του με την αυτολογοκρισία: «Δεν υπάρχει άνθρωπος που δεν αυτολογοκρίνεται। Μάλλον το παρακάνω επειδή είναι θέμα κάποιων αρχών μου. Πιστεύω ότι ο δημόσιος λόγος δεν έχει σχέση με τον ιδιωτικό. Όταν έχεις δημόσιο λόγο πρέπει να σκέφτεσαι να διατυπώνεις σωστά τις αρχές σου .Αυτό που με έχει προβληματίσει ‘είναι ότι πολλοί από τους δημοσιογραφικούς κύκλους και τους πολιτικούς, άλλα λένε στον κόσμο, και άλλα στην παρέα τους. Πρέπει να υπάρχει μια ακολουθία σε αυτά που λες στην παρέα και στον κόσμο. Μέχρι ένα βαθμό, η προσαρμογή είναι ανθρώπινη και φυσιολογική, αλλά δεν μπορώ να λέω και να πράττω άλλα στην καθημερινότητα μου».

Ο Ιεροκλής και η τύχη: «Δεν πιστεύω στην τύχη. Αν δεν έχεις προετοιμάσει τον εαυτό σου να δεχτείς την τύχη, δεν κάνεις τίποτα».

Συμβουλή για τους μεγάλους (έκανε και εδώ τη διαφορά)! «Να είμαστε πιο αυστηροί με τους νέους. Να μην τους χαϊδεύουμε τόσο πολύ τα αυτιά. Τους έχουμε δώσει λάθος σήματα. Τα κολακεύουμε τα παιδιά. Τα παιδιά έχουν πολλά δίκια. Τους δώσουμε έναν κόσμο που δε θα ήθελαν . Το μεγαλύτερο κακό που τους έχουμε κάνει, είναι να χάσουν την πίστη τους σε κάποια πράγματα και να νομίζουν ότι δικαιούνται τα πάντα. Είναι δίκαιο να είναι οργισμένοι οι νέοι, πρέπει να είναι καλά προετοιμασμένοι για το μέλλον, αλλά χρειάζεται αυστηρότητα. Δεν πρέπει να τους χαριζόμαστε. Τους μαλώνουμε για κάτι και μετά τούς χαϊδεύουμε από ενοχές. Και δεν τους λέμε την αλήθεια. Οι φοιτητές δεν μπορούν να αποφασίζουν, ας πούμε, για θέματα που αφορούν την πρυτανεία του Πανεπιστημίου. ΝΑ έχουμε αίσθηση του μέτρου, στην Ελλάδα δε μάθαμε στα παιδιά τις υποχρεώσεις τους, όπως δεν τις γνωρίζουμε και μείς. Έχουμε χάσει την μπάλα, το επαναλαμβάνω!!! . Καταργήσαμε τα όρια. Το παιδί των 5 χρόνων τρελαίνεται, αν δεν έχει όρια. Επιβάλλεται να υπάρχουν τα όρια για να μπορεί να τα σπάσει το παιδί. Η επανάσταση είναι να σπας τους κανόνες και να φέρνεις αλλαγές, όπως τη Δημοκρατικότητα» .

Εικαστικά έργα του Καθηγητή Νίκου Λυγερού!

Μέσα στην απλότητα είναι και η αλήθεια...

Δύο νέα εξαιρετικά έργα του Καθηγητή Νίκου Λυγερού από τα 560 και πλέον που έχει δημιουργήσει...

Σάββατο 12 ΔΕΚ μαζί με τον Κωνσταντίνο Κωνσταντόπουλο στον "ΠΑΛΜΟ 99.5"

Η Μυστική Μοναξιά των Ατρείδων" Ταξιδεύει στη Ρόδο...

« Η μυστική μοναξιά των Ατρειδών » ΤΑΞΙΔΕΥΕΙ…Διοργανωτής: ΘΕΑΤΡΟ ΣΥΝ ΚΑΤΙΤοποθεσία: ΑΛΙ ΧΙΛΜΙ - ΡΟΔΟΣ (Πίνδου 1)
Ο Δήμος Ροδίων εγκαινιάζει τον νέο πολιτιστικό χώρο΄΄ΑΛΙ ΧΙΛΜΙ΄΄ στην οδό Πίνδου 1 στη Ρόδο με την παράσταση« Η μυστική μοναξιά των Ατρειδών »που παρουσιάζεται με επιτυχία στο θέατρο ΄΄ΕΝΑΣΤΡΟ΄΄ στο πλαίσιο του φεστιβάλ μονολόγων από την τέταρτη διάσταση του ΓΙΑΝΝΗ ΡΙΤΣΟΥ σε σκηνοθεσία ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ, στις 12 και 13 Δεκεμβρίου 2009 και μόνο για δυο παραστάσεις
Περισσότερα για την παράσταση, αλλά και για το Θέατρο, την Τέχνη, τη Ζωή, τον άνθρωπο θα συζητήσουμε στην εκπομπή που θα κάνουμε παρέα με τον Κωνσταντίνο Κωνσταντόπουλο το Σάββατο 12 Δεκεμβρίου στον "ΠΑΛΜΟ 99.5 " και στις "Μουσικές Αναδύσεις και Ειδήσεις" στις 11:00 το πρωί...

Το Σαββατοκύριακο των ανατροπών στον "ΠΑΛΜΟ 99.5 και 105.6"

Μια ανατρεπτική, απρόβλεπτη και διαφορετική γυναίκα θα φιλοξενηθεί την Κυριακή 13 Δεκεμβρίου στις "Μουσικές Αναδύσεις" του ΠΑΛΜΟΥ λίγο μετά τις 12:00 το μεσημέρι : η Θεοδώρα Ντάκου-Φασιανού! Η γυναίκα που βλέπει τη ζωή μέσα από τις κινήσεις των πλανητών, τις ευθυγραμμίσεις και τις αντιθέσεις, τα εξάγωνα, τα τρίγωνα, τα τετράγωνα μετρώντας τις μοίρες που σχηματίζουν με τη Γη , χωρίς να κάνει όπως η ίδια ισχυρίζεται αστρολογία। Η ίδια, επίσης, ξεκαθαρίζει ότι , αν είναι διατεθιμένη να κάνει κάτι, δεν υπάρχει περίπτωση ό,τι και να τις πούν οι πλανήτες, να μην το κάνει.... Φιλοσοφεί, βουτά στην ουσία, αγαπά τη ζωή και τους ανθρώπους, επιμένει στη μοναχικότητά της και στις γάτες ( πέρα από τις δικές της στο σπίτι, φροντίζει "καμμιά 70αριά αδέσποτα άλλα γατιά", όπως χαρακτηριστικά λέει η κ।Ντάκου।

Θα μας λύσει την απορία για το τι θα γίνει το περιβόητο 2012? Θα καταστραφεί ο Πλανήτης μας ή θα πάρουμε το μονόδρομο για τη σωτηρία μας ανάλογα με την ωριμότητα και την ικανότητα του καθενός μας?

Αυτά και άλλα πολλά στον ΠΑΛΜΟ την ερχόμενη Κυριακή

Για τους γεννημένους από το 1950-1985

Για οσους εινα γεννημενοι μεταξυ 1950 και 1985 απο το blog tou Troktikou

"H αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω πώς καταφέραμε να επιβιώσουμε.

Ήμαστε μια γενιά σε αναμονή:περάσαμε την παιδική μας ηλικία...περιμένοντας।Έπρεπε ναπεριμένουμε δύο ώρες μετά το φαγητό πριν κολυμπήσουμε, δύο ώρες μεσημεριανό ύπνο για να ξεκουραστούμε και τις Κυριακές έπρεπε να μείνουμε νηστικοί όλο το πρωί για να κοινωνήσουμε.Ακόμα και οι πόνοι περνούσαν με την αναμονή॥Κοιτάζοντας πίσω, είναι δύσκολο να πιστέψουμε ότι είμαστε ακόμα ζωντανοί...

Εμείς ταξιδεύαμε σε αυτοκίνητα χωρίς ζώνες ασφαλείας και αερόσακους। Κάναμε ταξίδια 10 και 12 ωρών, πέντε άτομασε ένα Φιατάκι και δεν υποφέραμε από το «σύνδρομο της τουριστικής θέσης». Δεν είχαμε πόρτες, παράθυρα, ντουλάπια και μπουκάλια φαρμάκων ασφαλείας για τα παιδιά॥ Ανεβαίναμε στα ποδήλατα χωρίς κράνη και προστατευτικά, κάναμε ωτο-στοπ, καβαλάγαμε μοτοσικλέτες χωρίς δίπλωμα. Οι κούνιες ήταν φτιαγμένα από μέταλλο και είχαν κοφτερές γωνίες.Ακόμα και τα παιχνίδια μας ήταν βίαια. Περνάγαμε ώρες κατασκευάζοντας αυτοσχέδια αυτοκίνητα για να κάνουμε κόντρες κατρακυλώντας σε κάποια κατηφόρα και μόνο τότε ανακαλύπταμε ότι είχαμε ξεχάσει να βάλουμε φρένα. Παίζαμε «μακριά γαιδούρα» και κανείς μας δεν έπαθε κήλη ή εξάρθρωση...

Βγαίναμε από το σπίτι τρέχοντας το πρωί, παίζαμε όλη τη μέρα και δεν γυρνούσαμε στο σπίτι παρά μόνο αφού είχαν ανάψει τα φώτα στους δρόμους। Κανείς δεν μπορούσε να μάς βρει. Τότε δεν υπήρχαν κινητά. Σπάγαμε τα κόκκαλα και τα δόντια μας και δεν υπήρχε κανένας νόμος για να τιμωρήσει τους «υπεύθυνους»Ανοίγανε κεφάλια όταν παίζαμε πόλεμο με πέτρες και ξύλα και δεν έτρεχε τίποτα. Ήταν κάτι συνηθισμένο για παιδιά και όλα θεραπεύονταν με λίγο ιώδιο ή μερικά ράμματα॥ Δεν υπήρχε κάποιος να κατηγορήσεις παρά μόνο ο εαυτός σου. Είχαμε καυγάδες και κάναμε καζούρα ο ένας στον άλλος και μάθαμε να το ξεπερνάμε.Τρώγαμε γλυκά και πίναμε αναψυκτικά, αλλά δεν ήμασταν παχύσαρκοι. Ίσως κάποιος από εμάς να ήταν χοντρός και αυτό ήταν όλο. Μοιραζόμασταν μπουκάλια νερό ή αναψυκτικά ή οποιοδήποτε ποτό και κανένας μας δεν έπαθε τίποτα. Καμιά φορά κολλάγαμε ψείρες στο σχολείο και οι μητέρες μας το αντιμετώπιζαν πλένοντάς μας το κεφάλι με ζεστό ξύδι..Δεν είχαμε Playstations, Nintendo 64, 99 τηλεοπτικά κανάλια,βιντεοταινίες με ήχο surround, υπολογιστές ή Ιnternet. Εμείς είχαμεφίλους.. Κανονίζαμε να βγούμε μαζί τους και βγαίναμε.. Καμιά φορά δεν κανονίζαμε τίποτα, απλά βγαίναμε στο δρόμο και εκεί συναντιόμασταν για να παίξουμε κυνηγητό, κρυφτό, αμπάριζα... μέχρι εκεί έφτανε η τεχνολογία.

Περνούσαμε τη μέρα μας έξω, τρέχοντας και παίζοντας। Φτιάχναμε παιχνίδια μόνοι μας από ξύλα॥ Χάσαμεχιλιάδες μπάλες ποδοσφαίρου. Πίναμε νερό κατευθείαν από τηβρύση, όχι εμφιαλωμένο, και κάποιοι έβαζαν τα χείλη τουςπάνω στη βρύση. Κυνηγούσαμε σαύρες και πουλιά με αεροβόλαστην εξοχή, παρά το ότι ήμασταν ανήλικοι και δεν υπήρχανενήλικοι για να μας επιβλέπουν.Πηγαίναμε με το ποδήλατο ή περπατώντας μέχρι τα σπίτια τωνφίλων και τους φωνάζαμε από την πόρτα. Φανταστείτε το! Χωρίς ναζητήσουμε άδεια από τους γονείς μας, ολομόναχοι εκεί έξω στοσκληρό αυτό κόσμο! Χωρίς κανέναν υπεύθυνο! Πώς τα καταφέραμε;Στα σχολικά παιχνίδια συμμετείχαν όλοι και όσοι δεν έπαιρναν μέρος έπρεπε να συμβιβαστούν με την απογοήτευση. Κάποιοι δεν ήταν τόσο καλοί μαθητές όσο άλλοι και έπρεπε να μείνουν στην ίδια τάξη. Δενυπήρχαν ειδικά τεστ για να περάσουν όλοι.. Τι φρίκη!Κάναμε διακοπές τρεις μήνες τα καλοκαίρια και περνούσαμε ατέλειωτες ώρες στην παραλία χωρίς αντηλιακή κρέμα με δείκτηπροστασίας 30 και χωρίς μαθήματα ιστιοπλοΐας, τένις ή γκολφ..Φτιάχναμε όμως φανταστικά κάστρα στην άμμο και ψαρεύαμε μεένα αγκίστρι και μια πετονιά. Ρίχναμε τα κορίτσια κυνηγώντας τα, όχι πιάνοντας κουβέντα σε κάποιο chat room και γράφοντας ; ) : D : PΕίχαμε ελευθερία, αποτυχία, επιτυχία και υπευθυνότητα και μέσα από όλα αυτά μάθαμε και ωριμάσαμε.Αν εσύ είσαι από τους «παλιούς»... συγχαρητήρια! Είχες την τύχη να μεγαλώσεις σαν παιδί....

"Η συνένωση των δασκάλων" Νίκος Λυγερός

Η συνένωση των δασκάλων
Ν. Λυγερός
Μετάφραση από τα γαλλικά: Σάνη Καπράγκου


«Τα πράσινα δέντρα,

γύρω από τη γέφυρα,

σκεπασμένα από κισσό-

δυστυχώς

ο κισσός που τα σκεπάζει

και κάνει έντονη εντύπωση

τα διαβρώνει

και θα τα καταστρέψει

σε λίγο.»
Αυτό έχει γραφεί

στην εφημερίδα του Eugène

μα θα μπορούσε

να βρίσκεται και στις επιστολές

που ο Vincent έστελνε

στον πολυαγαπημένο του αδελφό

Με τον πολύχρωμο χρόνο

οι δάσκαλοι και τα οράματά τους

δεν έκαναν παρά ένα

ν’ αγωνίζονται κατά της κοινωνίας

που καταδυνάστευε τους ανθρώπους.

"Η Αγρότισσα που κόβει το άχυρο" Νίκος Λυγερός

Αγρότισσα που κόβει το άχυρο
Ν. Λυγερός


Μετάφραση από τα γαλλικά: Σάνη Καπράγκου

Ήταν μόνη μες τον στάβλο

για να κόψει το άχυρο

και να ετοιμάσει το βιος।

Ανάμεσα στα ζώ

η φύση ήταν πιο υγιή

Καμία υποκρισία

δεν κηλίδωνε τις ψυχές।

γιατί η κοινωνία

τη φύλαγε μυστικά για τον εαυτό της।

Για να χειρίζεται

τα κέντρα της εξουσίας

ξεχνώντας τον μικρό κόσμο

και τον μόχθο των ανθρώπων

που γνώριζαν την ελευθερία,

την ισότητα και την αδελφοσύνη।

"Η Μυστική Μοναξιά των Ατρείδων" Ταξιδεύει στη Ρόδο...

« Η μυστική μοναξιά των Ατρειδών » ΤΑΞΙΔΕΥΕΙ…
Διοργανωτής: ΘΕΑΤΡΟ ΣΥΝ ΚΑΤΙ
Τοποθεσία: ΑΛΙ ΧΙΛΜΙ - ΡΟΔΟΣ

Ο Δήμος Ροδίων εγκαινιάζει τον νέο πολιτιστικό χώρο΄΄ΑΛΙ ΧΙΛΜΙ΄΄ στην οδό Χιμάρας 1 στη Ρόδομε την παράσταση« Η μυστική μοναξιά των Ατρειδών »που παρουσιάζεται με επιτυχία στο θέατρο ΄΄ΕΝΑΣΤΡΟ΄΄ στο πλαίσιο του φεστιβάλ μονολόγων από την τέταρτη διάσταση του ΓΙΑΝΝΗ ΡΙΤΣΟΥ σε σκηνοθεσία ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ, στις 12 και 13 Δεκεμβρίου 2009 και μόνο για δυο παραστάσεις

Περισσότερα για την παράσταση, αλλά και για το Θέατρο, την Τέχνη, τη Ζωή, τον άνθρωπο θα συζητήσουμε στην εκπομπή που θα κάνουμε παρέα με τον Κωνσταντίνο Κωνσταντόπουλο το Σάββατο 12 Δεκεμβρίου στον "ΠΑΛΜΟ 99.5 " και στις "Μουσικές Αναδύσεις και Ειδήσεις" στις 11:00 το πρωί...