`
«Άγαμοι Θύται»: μια παρέα, ένας φορέας που σχολιάζει πληθώρα θεματικών κύκλων. Πρόκειται για τη ζωντανή παράσταση που λαμβάνει χώρα στο «Ζυγό» στην Πλάκα με το στοιχείο της σάτιρας και του υγιούς-ευφυούς χιούμορ, να έχει γιορτή! Ο Ιεροκλής Μιχαηλίδης, η ψυχή των «Αγάμων θυτών» ισχυρίζεται μιλώντας στον «Παλμό» και στις «Μουσικές Αναδύσεις»:
«Πρόκειται για την αιχμή του δόρατος. Η παράσταση στο Ζυγό είναι ένα μουσικό θέατρο που παραπέμπει στην παλιά επιθεώρηση. Τα εξωτερικά της χαρακτηριστικά είναι λαϊκό ύφος με γέλιο-μουσική και κείμενα σατιρικά που αφορούν τα κοινωνικά αλλά και τα υπαρξιακά. Όλοι όσοι ασχολούμαστε με αυτό το φορέα έχουμε άλλες δουλειές, άρα λειτουργούμε άκρως επαγγελματικά। Παίζουμε, όταν γουστάρουμε. Κάνουμε αρκετά επιθετικά τα σχόλια, αλλά δεν έχουμε δεχτεί μηνύσεις. Η αισθητική μας είναι τέτοια, που δεν κάνουμε προσωπική επίθεση, αλλά τα πράγματα λέγονται και διατυπώνονται με έμμεσο τρόπο, ώστε να παράγεται και σκέψη και γέλιο। […] Αυτά που λέμε στη παράσταση είναι και η προσωπική μας αλήθεια। [...]Είναι γεγονός ότι βγάζουμε χρήματα από την Τηλεόραση και είναι και αρκετά ύποπτό ότι βρίζοντας το σύστημα, βγάζουμε χρήματα, μιλώντας για την φτώχεια των άλλων, βγάζουμε χρήματα। Αυτό, ωστόσο δεν είναι βέβαια ανακολουθία, αλλά παραδέχομαι ότι είναι ένα ηθικό ζήτημα। Δεν μπορούμε να προσπεράσουμε ό,τι μας ενοχλεί। Μιλάμε όχι μόνο για ο,τι μας ενοχλει, αλλά και για τα πράγματα που αγαπάμε। Το θέμα είναι να διατυπώνεται ό,τι διατυπώνεται ως έργο τέχνης και να μην πέφτουμε στον διδακτισμό και στην καθοδήγηση। Είναι μια παγίδα για μας και προσπαθούμε να την αποφεύγουμε। Και βεβαίως, φροντίζουμε να υπάρχει συνέπεια αυτών που λέμε στην παράσταση και αυτών που βιώνουμε μέσα στην κοινωνία
«Άγαμοι Θύται»: μια παρέα, ένας φορέας που σχολιάζει πληθώρα θεματικών κύκλων. Πρόκειται για τη ζωντανή παράσταση που λαμβάνει χώρα στο «Ζυγό» στην Πλάκα με το στοιχείο της σάτιρας και του υγιούς-ευφυούς χιούμορ, να έχει γιορτή! Ο Ιεροκλής Μιχαηλίδης, η ψυχή των «Αγάμων θυτών» ισχυρίζεται μιλώντας στον «Παλμό» και στις «Μουσικές Αναδύσεις»:
«Πρόκειται για την αιχμή του δόρατος. Η παράσταση στο Ζυγό είναι ένα μουσικό θέατρο που παραπέμπει στην παλιά επιθεώρηση. Τα εξωτερικά της χαρακτηριστικά είναι λαϊκό ύφος με γέλιο-μουσική και κείμενα σατιρικά που αφορούν τα κοινωνικά αλλά και τα υπαρξιακά. Όλοι όσοι ασχολούμαστε με αυτό το φορέα έχουμε άλλες δουλειές, άρα λειτουργούμε άκρως επαγγελματικά। Παίζουμε, όταν γουστάρουμε. Κάνουμε αρκετά επιθετικά τα σχόλια, αλλά δεν έχουμε δεχτεί μηνύσεις. Η αισθητική μας είναι τέτοια, που δεν κάνουμε προσωπική επίθεση, αλλά τα πράγματα λέγονται και διατυπώνονται με έμμεσο τρόπο, ώστε να παράγεται και σκέψη και γέλιο। […] Αυτά που λέμε στη παράσταση είναι και η προσωπική μας αλήθεια। [...]Είναι γεγονός ότι βγάζουμε χρήματα από την Τηλεόραση και είναι και αρκετά ύποπτό ότι βρίζοντας το σύστημα, βγάζουμε χρήματα, μιλώντας για την φτώχεια των άλλων, βγάζουμε χρήματα। Αυτό, ωστόσο δεν είναι βέβαια ανακολουθία, αλλά παραδέχομαι ότι είναι ένα ηθικό ζήτημα। Δεν μπορούμε να προσπεράσουμε ό,τι μας ενοχλεί। Μιλάμε όχι μόνο για ο,τι μας ενοχλει, αλλά και για τα πράγματα που αγαπάμε। Το θέμα είναι να διατυπώνεται ό,τι διατυπώνεται ως έργο τέχνης και να μην πέφτουμε στον διδακτισμό και στην καθοδήγηση। Είναι μια παγίδα για μας και προσπαθούμε να την αποφεύγουμε। Και βεβαίως, φροντίζουμε να υπάρχει συνέπεια αυτών που λέμε στην παράσταση και αυτών που βιώνουμε μέσα στην κοινωνία
Αθυροστομία-βωμολοχία και οι «Άγαμοι Θύται»: Όταν με ρωτούν ‘‘να φέρουμε τα παιδιά?’’, απαντώ: ‘‘βεβαίως! Δε βρίζουμε’’! Άλλο χιούμορ και λεπτή ειρωνεία, άλλο χυδαιότητα. Τα τελευταία 30 χρόνια λόγω έλλειψης καλού χιούμορ, έγινε κατάχρηση στη βωμολοχία και φτάσαμε σε μια χυδαιότητα που ενοχλεί για λόγους αισθητικούς και όχι συντηρητικούς. Πάντα το γέλιο που προερχόταν από την αθυροστομία, ήταν γελοίο».
Ποιες αξίες έχουν ξεχαστεί?:
«Πρόκειται για ένα κοινωνικό ζήτημα που ούτε οι φιλόσοφοι, που είναι ελάχιστοι πια αυτοί που παράγουν έργο στην Ελλάδα και αποτελεί ένα μεγάλο πρόβλημα, μπορούν να απαντήσουν . Αν φτάσουμε στη βαθύτερη ρίζα του, πάντα θα μιλάμε για την Παιδεία, για την παραγωγή σκέψης- πολιτικής και μη- παραγωγή στοχασμού δηλαδή. Από το ΄74 και μετά, έχω την αίσθηση ότι έχουμε χάσει την μπάλα. Ο Στέλιος Ράμφος – αυτός ο σπουδαίος άνθρωπος, ο σοφός- που παρακολούθησε την παράσταση μου είπε ότι πρέπει να φτάσουμε σε μεγαλύτερο βάθος και παραδέχτηκε ότι η σχιζοφρένεια των Ελλήνων έχει φτάσει σε τέτοιο σημείο πια που δεν ελέγχεται. Κάτι άλλο που είχε εντοπίσει είναι ότι οι Έλληνες δε ζούμε πια την πραγματική μας ζωή, αλλά κάνουμε ότι είμαστε κάποιοι άλλοι και αυτοσκηνοθετούμαστε. Η προσωπική μου θέση είναι ότι έχουμε χάσει την μπάλα, διότι είχαμε μια δική μας κουλτούρα μέχρι πριν από 30-40 χρόνια και με την ευμάρεια δεν μπορέσαμε εύκολα όλοι οι Έλληνες να επεξεργαστούμε τα δυτικά στοιχεία. Αυτό ακριβώς το σημείο, αποτελεί και ένα στοίχημα για τους «Άγαμους Θύτες»: να μπορέσουμε να επεξεργαστούμε την καινούρια μας ζωή και να βρούμε την καινούρια μας ταυτότητα. Νομίζω ότι με το χιούμορ έχουμε την πρόθεση να κάνουμε αυτό, τουλάχιστον στις παραστάσεις μας. […]..
Χάσαμε πολλές αξίες μας, αλλά ίσως το φιλότιμο।να μας σώζει... Στη δύσκολη στιγμή μπορεί και την τελευταία στιγμή να αντιστρέψουμε τα πράγματα. Αυτό αποτελεί ένα πρόβλημα διότι πράγματα που θα μπορούσαμε να λύσουμε με το μυαλό μας τα λύνουμε με το θυμικό μας. . Αυτόν που είναι το θετικό μας είναι και το αρνητικό μας. Υπάρχουν κινήσεις που μαζικά λύνονται από το θυμικό, δεν είναι όμως έτσι τα πράγματα, δεν αρκεί το θυμικό. Πρέπει να βρούμε το δικό μας τρόπο, να μην γίνουμε Ευρωπαίοι ίσως χάσουμε άλλα».
Τι τον Θυμώνει: «Τα περισσότερα πράγματα που θυμώνουν τους περισσότερους ανθρώπους. Αν μπορώ να το πάω λίγο πιο βαθιά, νομίζω ότι ζούμε εναντίον ο ένας του άλλου, σε λίγο θα σκοτωθούμε. Μη γνωρίζοντας, πώς είναι τα πράγματα στη Ρόδο, εκτός τουριστών, στην Αθήνα και στα μεγάλα αστικά κέντρα είναι εξοντωτικά. Είμαστε επιθετικοί, στην οδήγηση, στη συνάντηση, χάσαμε το χαμόγελο και την καλημέρα. Μπορεί να ακούγεται απλό και ρομαντικό αυτό, αλλά αποτελεί ένδειξη σοβαρής έλλειψης απλών πραγμάτων. Το μόνο που συζητάμε, τώρα και με αφορμή την οικονομική κρίση, είναι το πόσα παίρνουμε, το πόσα δίνουμε. Ειδικά, τα 2/3 του πληθυσμού που έχουμε λύσει το πρόβλημα της άμεσης επιβίωσης, μιλάμε μόνο για αυτό, και το 1/3 που όντως έχει τρομερό πρόβλημα και είναι οι μόνοι που δικαιούνται να μιλούν, διαμαρτύρονται λιγότερο . Γκρινιάζουμε για λάθος πράγματα. Αυτό λοιπόν, με εξοργίζει. Αυτοί που είναι χορτάτοι, πρέπει να μιλούν για άλλα πράγματα.
Φταίνε οι λάθος επιλογές, είμαστε άπληστοι, νομίζουμε ότι με τα υλικά αγαθά θα είμαστε πιο χαρούμενοι. Πρέπει να ξαναβρούμε το βηματισμό μας. Να ξέρουμε τι θέλουμε. Χάσαμε το κέντρο μας.
Ανακοινώθηκε κατά την προεκλογική περίοδο της 4ης Οκτωβρίου 2009 ότι θα είναι Υποψήφιος Βουλευτής ΠΑΣΟΚ Ν. Μακεδονίας.
«Πάγια τακτική των κομμάτων και δεν έγινε απολύτως τίποτα. Δεν είχα τέτοια πρόθεση χωρίς να με ρωτήσουν ανέφεραν το όνομά μου. Στη σύνταξη ίσως και να το σκεφτώ….
Μ’ αρέσει η Πολιτική, αλλά όχι έτσι.».
Πώς κρίνει την κατάργηση του Υπουργείου Μακεδονίας: «Όντως το Υπουργείο Μακεδονίας-Θράκης … δεν έκανε και σοβαρά χρέη Υπουργείου στη Θεσσαλονίκη, ΛΕΝΕ। Αλλά έχουμε σοβαρά προβλήματα που, μόνο και ως συμβολισμός, δεν έπρεπε να καταργηθεί. Πολλαπλώς οι Έλληνες πολιτικοί διαχειρίστηκαν λάθος ή κάνοντας τεράστια λάθη, αυτά τα θέματα. Επειδή οι συμβολισμοί είναι πολύ ισχυροί και στην Πολιτική και στις σχέσεις των ανθρώπων, δεν έπρεπε λοιπόν να καταργηθεί, αλλά αντιθέτως να ενισχυθεί διότι υπάρχει η αλαζονεία του κέντρου όπου οι άνθρωποι του δεν αντιλαμβάνονται τα προβλήματα των παραμεθόριων περιοχών, όπως είναι οι σχέσεις με τους γείτονες, Είμαι βόρειος και ξέρω τι κλίμα υπάρχει. Δεν πρόκειται για ζήτημα εθνικισμού. Θα υπάρξουν προβλήματα μακροπρόθεσμα και αυτό το αντιλαμβάνονται, όσοι ξέρουν ιστορία από τους παππούδες τους και από τους γονείς τους που έζησαν στο πετσί τους αυτά τα πράγματα. Εκείνοι γνωρίζουν την Ιστορία και ξέρουν τι προβλήματα θα δημιουργηθούν» .
Ποιες αξίες έχουν ξεχαστεί?:
«Πρόκειται για ένα κοινωνικό ζήτημα που ούτε οι φιλόσοφοι, που είναι ελάχιστοι πια αυτοί που παράγουν έργο στην Ελλάδα και αποτελεί ένα μεγάλο πρόβλημα, μπορούν να απαντήσουν . Αν φτάσουμε στη βαθύτερη ρίζα του, πάντα θα μιλάμε για την Παιδεία, για την παραγωγή σκέψης- πολιτικής και μη- παραγωγή στοχασμού δηλαδή. Από το ΄74 και μετά, έχω την αίσθηση ότι έχουμε χάσει την μπάλα. Ο Στέλιος Ράμφος – αυτός ο σπουδαίος άνθρωπος, ο σοφός- που παρακολούθησε την παράσταση μου είπε ότι πρέπει να φτάσουμε σε μεγαλύτερο βάθος και παραδέχτηκε ότι η σχιζοφρένεια των Ελλήνων έχει φτάσει σε τέτοιο σημείο πια που δεν ελέγχεται. Κάτι άλλο που είχε εντοπίσει είναι ότι οι Έλληνες δε ζούμε πια την πραγματική μας ζωή, αλλά κάνουμε ότι είμαστε κάποιοι άλλοι και αυτοσκηνοθετούμαστε. Η προσωπική μου θέση είναι ότι έχουμε χάσει την μπάλα, διότι είχαμε μια δική μας κουλτούρα μέχρι πριν από 30-40 χρόνια και με την ευμάρεια δεν μπορέσαμε εύκολα όλοι οι Έλληνες να επεξεργαστούμε τα δυτικά στοιχεία. Αυτό ακριβώς το σημείο, αποτελεί και ένα στοίχημα για τους «Άγαμους Θύτες»: να μπορέσουμε να επεξεργαστούμε την καινούρια μας ζωή και να βρούμε την καινούρια μας ταυτότητα. Νομίζω ότι με το χιούμορ έχουμε την πρόθεση να κάνουμε αυτό, τουλάχιστον στις παραστάσεις μας. […]..
Χάσαμε πολλές αξίες μας, αλλά ίσως το φιλότιμο।να μας σώζει... Στη δύσκολη στιγμή μπορεί και την τελευταία στιγμή να αντιστρέψουμε τα πράγματα. Αυτό αποτελεί ένα πρόβλημα διότι πράγματα που θα μπορούσαμε να λύσουμε με το μυαλό μας τα λύνουμε με το θυμικό μας. . Αυτόν που είναι το θετικό μας είναι και το αρνητικό μας. Υπάρχουν κινήσεις που μαζικά λύνονται από το θυμικό, δεν είναι όμως έτσι τα πράγματα, δεν αρκεί το θυμικό. Πρέπει να βρούμε το δικό μας τρόπο, να μην γίνουμε Ευρωπαίοι ίσως χάσουμε άλλα».
Τι τον Θυμώνει: «Τα περισσότερα πράγματα που θυμώνουν τους περισσότερους ανθρώπους. Αν μπορώ να το πάω λίγο πιο βαθιά, νομίζω ότι ζούμε εναντίον ο ένας του άλλου, σε λίγο θα σκοτωθούμε. Μη γνωρίζοντας, πώς είναι τα πράγματα στη Ρόδο, εκτός τουριστών, στην Αθήνα και στα μεγάλα αστικά κέντρα είναι εξοντωτικά. Είμαστε επιθετικοί, στην οδήγηση, στη συνάντηση, χάσαμε το χαμόγελο και την καλημέρα. Μπορεί να ακούγεται απλό και ρομαντικό αυτό, αλλά αποτελεί ένδειξη σοβαρής έλλειψης απλών πραγμάτων. Το μόνο που συζητάμε, τώρα και με αφορμή την οικονομική κρίση, είναι το πόσα παίρνουμε, το πόσα δίνουμε. Ειδικά, τα 2/3 του πληθυσμού που έχουμε λύσει το πρόβλημα της άμεσης επιβίωσης, μιλάμε μόνο για αυτό, και το 1/3 που όντως έχει τρομερό πρόβλημα και είναι οι μόνοι που δικαιούνται να μιλούν, διαμαρτύρονται λιγότερο . Γκρινιάζουμε για λάθος πράγματα. Αυτό λοιπόν, με εξοργίζει. Αυτοί που είναι χορτάτοι, πρέπει να μιλούν για άλλα πράγματα.
Φταίνε οι λάθος επιλογές, είμαστε άπληστοι, νομίζουμε ότι με τα υλικά αγαθά θα είμαστε πιο χαρούμενοι. Πρέπει να ξαναβρούμε το βηματισμό μας. Να ξέρουμε τι θέλουμε. Χάσαμε το κέντρο μας.
Ανακοινώθηκε κατά την προεκλογική περίοδο της 4ης Οκτωβρίου 2009 ότι θα είναι Υποψήφιος Βουλευτής ΠΑΣΟΚ Ν. Μακεδονίας.
«Πάγια τακτική των κομμάτων και δεν έγινε απολύτως τίποτα. Δεν είχα τέτοια πρόθεση χωρίς να με ρωτήσουν ανέφεραν το όνομά μου. Στη σύνταξη ίσως και να το σκεφτώ….
Μ’ αρέσει η Πολιτική, αλλά όχι έτσι.».
Πώς κρίνει την κατάργηση του Υπουργείου Μακεδονίας: «Όντως το Υπουργείο Μακεδονίας-Θράκης … δεν έκανε και σοβαρά χρέη Υπουργείου στη Θεσσαλονίκη, ΛΕΝΕ। Αλλά έχουμε σοβαρά προβλήματα που, μόνο και ως συμβολισμός, δεν έπρεπε να καταργηθεί. Πολλαπλώς οι Έλληνες πολιτικοί διαχειρίστηκαν λάθος ή κάνοντας τεράστια λάθη, αυτά τα θέματα. Επειδή οι συμβολισμοί είναι πολύ ισχυροί και στην Πολιτική και στις σχέσεις των ανθρώπων, δεν έπρεπε λοιπόν να καταργηθεί, αλλά αντιθέτως να ενισχυθεί διότι υπάρχει η αλαζονεία του κέντρου όπου οι άνθρωποι του δεν αντιλαμβάνονται τα προβλήματα των παραμεθόριων περιοχών, όπως είναι οι σχέσεις με τους γείτονες, Είμαι βόρειος και ξέρω τι κλίμα υπάρχει. Δεν πρόκειται για ζήτημα εθνικισμού. Θα υπάρξουν προβλήματα μακροπρόθεσμα και αυτό το αντιλαμβάνονται, όσοι ξέρουν ιστορία από τους παππούδες τους και από τους γονείς τους που έζησαν στο πετσί τους αυτά τα πράγματα. Εκείνοι γνωρίζουν την Ιστορία και ξέρουν τι προβλήματα θα δημιουργηθούν» .
Tι τον συγκινεί?
Τα όμορφα πράγματα, η τρυφερότητα, τα νιάτα, όταν οι νέοι άνθρωποι έχουν σωστό προσανατολισμό, και η ομορφιά. Μεγαλώνοντας με συγκινούν ακόμα περισσότερο.
Ελαττώματα?
Φλύαρος, εγωιστής όχι στα όρια της ψυχοπαθολογίας πιστεύω. Το μόνο που με παρηγορεί είναι ότι τα ξέρω και αν ξέρεις τα ελαττώματά σου, τότε μικραίνουν. Ένα προτέρημα μέσα στα ελαττώματά μου είναι ότι προσπαθώ να έχω τους καλούς φίλους μου, που όντας πολύ αυστηροί κριτές, μου «τα ρίχνουν» κανονικά.
Τι θαυμάζει:
«Στους μεγαλοφυείς ανθρώπους- που έχω γνωρίσει λίγους- είναι τόσο ήρεμοι, τόσο απλοί, τόσο ανεπιτήδειοι, τόσο κανονικοί άνθρωποι। Ίσως επειδή δεν έχουν ανάγκη από επιβεβαίωση. Οι πολλές μετριότητες που έχω γνωρίσει, προσπαθούν να περιστρέφονται γύρω από τον εαυτό τους, θέλουν να αποσπούν την προσοχή μας, χρειάζονται αυλή, κόλακες για να τους λένε πόσο σπουδαίοι είναι. Παίρνουν πολύ σοβαρά τους εαυτούς τους. Αυτό με θλίβει . Κάναμε τις προάλλες μια εκδήλωση για το Νίκο Χουλιάρα, ένα πολύ σπουδαίο άνθρωπο, ίσως και ο σπουδαιότερος διηγηματογράφος, ο οποίος έχει τέτοια τρυφερότητα σε συνύπαρξη με το μεγαλοφυές του μυαλού του, με την απλότητα και τη γνώση της ματαιότητα των πραγμάτων, που δεν παίρνει καθόλου στα σοβαρά τον εαυτό του, αλλά έχει το στοιχείο που όλοι μας θέλουμε : το να μας αναγνωρίζουν τη δουλειά μας, να μας αγαπάνε και να μας λέμε μπράβο. Όταν περάσει κάποιος αυτή τη διαχωριστική γραμμή, μου δημιουργείται η αίσθηση της λύπης. Αυτό το άλλο θαυμάζω»!
Τι τον έχει μάθει η ζωή: «Πρέπει πάντα να αναρωτιόμαστε τι έχουμε κάνει εμείς λάθος και όχι να αποδίδουμε τα όσα κακά συμβαίνουν στους άλλους. Μην ψάχνεις στους άλλους να βρεις το λάθος, βρες πού έχεις φταίξει εσύ..,».
Ο Ιεροκλής Μιχαηλίδης, οι φίλοι του και ο Δημήτρης Σταρόβας: «Έχω ελάχιστους φίλους, γι’αυτό και τους θαυμάζω. Ο Δημήτρης Σταρόβας είναι μέσα. Όχι μόνο τον θαυμάζω, το βρίζω και πολύ άσχημα, έχουμε μεγάλες αντιθέσεις. . Λεπτές διαφορές υπερταλαντούχος, ευφυέστατος. Τοποθετείται διαφορετικότητα πράγματα.
Είναι ένα εκπληκτικό ταλέντο, όχι μόνο μουσικό. Τον πίεσα να καλλιεργήσει το χιουμοριστικό του. Είναι ένα από τους καλύτερους κιθαρίστες της χώρας εδώ και 30 χρόνια, έχει μια φυσική κλίση στο κωμικό στοιχείο, αλλά η δουλειά με τον εαυτό του είναι λιγότερη από αυτό που θα έπρεπε και γι’αυτό μαλώνουμε».
Η σχέση του με την αυτολογοκρισία: «Δεν υπάρχει άνθρωπος που δεν αυτολογοκρίνεται। Μάλλον το παρακάνω επειδή είναι θέμα κάποιων αρχών μου. Πιστεύω ότι ο δημόσιος λόγος δεν έχει σχέση με τον ιδιωτικό. Όταν έχεις δημόσιο λόγο πρέπει να σκέφτεσαι να διατυπώνεις σωστά τις αρχές σου .Αυτό που με έχει προβληματίσει ‘είναι ότι πολλοί από τους δημοσιογραφικούς κύκλους και τους πολιτικούς, άλλα λένε στον κόσμο, και άλλα στην παρέα τους. Πρέπει να υπάρχει μια ακολουθία σε αυτά που λες στην παρέα και στον κόσμο. Μέχρι ένα βαθμό, η προσαρμογή είναι ανθρώπινη και φυσιολογική, αλλά δεν μπορώ να λέω και να πράττω άλλα στην καθημερινότητα μου».
Ο Ιεροκλής και η τύχη: «Δεν πιστεύω στην τύχη. Αν δεν έχεις προετοιμάσει τον εαυτό σου να δεχτείς την τύχη, δεν κάνεις τίποτα».
Συμβουλή για τους μεγάλους (έκανε και εδώ τη διαφορά)! «Να είμαστε πιο αυστηροί με τους νέους. Να μην τους χαϊδεύουμε τόσο πολύ τα αυτιά. Τους έχουμε δώσει λάθος σήματα. Τα κολακεύουμε τα παιδιά. Τα παιδιά έχουν πολλά δίκια. Τους δώσουμε έναν κόσμο που δε θα ήθελαν . Το μεγαλύτερο κακό που τους έχουμε κάνει, είναι να χάσουν την πίστη τους σε κάποια πράγματα και να νομίζουν ότι δικαιούνται τα πάντα. Είναι δίκαιο να είναι οργισμένοι οι νέοι, πρέπει να είναι καλά προετοιμασμένοι για το μέλλον, αλλά χρειάζεται αυστηρότητα. Δεν πρέπει να τους χαριζόμαστε. Τους μαλώνουμε για κάτι και μετά τούς χαϊδεύουμε από ενοχές. Και δεν τους λέμε την αλήθεια. Οι φοιτητές δεν μπορούν να αποφασίζουν, ας πούμε, για θέματα που αφορούν την πρυτανεία του Πανεπιστημίου. ΝΑ έχουμε αίσθηση του μέτρου, στην Ελλάδα δε μάθαμε στα παιδιά τις υποχρεώσεις τους, όπως δεν τις γνωρίζουμε και μείς. Έχουμε χάσει την μπάλα, το επαναλαμβάνω!!! . Καταργήσαμε τα όρια. Το παιδί των 5 χρόνων τρελαίνεται, αν δεν έχει όρια. Επιβάλλεται να υπάρχουν τα όρια για να μπορεί να τα σπάσει το παιδί. Η επανάσταση είναι να σπας τους κανόνες και να φέρνεις αλλαγές, όπως τη Δημοκρατικότητα» .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
αφήστε το σχόλιό σας