Μπήκα αργά στο Facebook. Ήταν μόλις 6 άτομα μέσα. Δε χρειάστηκε δεύτερη σκέψη για να αναρωτηθώ και να απαντήσω στο «γιατί τόσο λίγοι…». Είναι τσικνοπέμπτη! Και ως είθισται ο κόσμος βγαίνει για φαγητό… Άρα το αντικατάστατο της συντροφιάς, δεν έχει λόγο ύπαρξης και είναι προτιμότερο σαφώς… όμως, τι γίνεται με εκείνους που ούτε το Face book δεν έχουν ? Μεγαλύτερης ηλικίας άτομα ή και μικρότερης που νοιώθουν τόσο έντονα την απομόνωση του υπολογιστή και δεν την επιλέγουν???
Ευτυχώς που υπάρχει και η τηλεόραση. Πόσοι και πόσοι δεν κάνουν συντροφιά με την τηλεόραση.
Έχω πετάξει δύο από το σπίτι. Το πρώτο διάστημα της απεξάρτησης ήταν 1 ½ χρόνος. Το δεύτερο ήταν 3 μήνες περίπου. Και όμως αναγνωρίζω τη χρησιμότητά της. Όχι τόσο το γεγονός ότι μας ταξιδεύει παντού- πότε θα πήγαινα στη ζούγκλα για περιήγηση ή θα έκανα κατάδυση για να δω το μαγικό κόσμο της θάλασσας?- αυτό είναι αυτονόητο. Εκείνο που αναγνωρίζω πρωτίστως είναι ότι αποτελεί ένα σύντροφο στην έρμη τη μοναξιά! Κάνει παρέα σε πολύ κόσμο, από μοναχικές γιαγιάδες που περιμένουν πώς και πώς για να δουν τη συνέχεια στο απογευματινό τους σ
ήριαλ, μέχρι και την ξεκούραση τις βραδινές ώρες για εργαζόμενους γονείς ή ταλαιπωρημένους φοιτητές। Αποτελεί τον πιο σίγουρο, σταθερό και καμία φορά και ποιοτικό φίλο! Πομπό γνώσεων, ποιότητας, προτάσεων για να σπάσει η μοναξιά και έξυπνου χιούμορ! Και την απόδειξη ότι η σιωπή σε κάθε περίπτωση, κάνει κρότο। Αν γνωρίζαμε να διαβάζουμε η σιωπή θα είμασταν ήδη σοφοί!
Επειδή κάθε νόμισμα έχει δύο όψεις, ας δούμε και εκείνη την καλή της τηλεόρασης। Αν τύχει και διαβάσουν και τούτο το κείμενο κάποιοι από εκείνους που έχουν λόγο στα της tv ίσως και να φιλοτιμηθούν για την ευθύνη που έχουν προς το φιλοθέαμον κοινό… έτσι απλά όπως και εγώ καταθέτω τούτες τις σκέψεις।
Ευτυχώς που υπάρχει και η τηλεόραση. Πόσοι και πόσοι δεν κάνουν συντροφιά με την τηλεόραση.
Έχω πετάξει δύο από το σπίτι. Το πρώτο διάστημα της απεξάρτησης ήταν 1 ½ χρόνος. Το δεύτερο ήταν 3 μήνες περίπου. Και όμως αναγνωρίζω τη χρησιμότητά της. Όχι τόσο το γεγονός ότι μας ταξιδεύει παντού- πότε θα πήγαινα στη ζούγκλα για περιήγηση ή θα έκανα κατάδυση για να δω το μαγικό κόσμο της θάλασσας?- αυτό είναι αυτονόητο. Εκείνο που αναγνωρίζω πρωτίστως είναι ότι αποτελεί ένα σύντροφο στην έρμη τη μοναξιά! Κάνει παρέα σε πολύ κόσμο, από μοναχικές γιαγιάδες που περιμένουν πώς και πώς για να δουν τη συνέχεια στο απογευματινό τους σ
ήριαλ, μέχρι και την ξεκούραση τις βραδινές ώρες για εργαζόμενους γονείς ή ταλαιπωρημένους φοιτητές। Αποτελεί τον πιο σίγουρο, σταθερό και καμία φορά και ποιοτικό φίλο! Πομπό γνώσεων, ποιότητας, προτάσεων για να σπάσει η μοναξιά και έξυπνου χιούμορ! Και την απόδειξη ότι η σιωπή σε κάθε περίπτωση, κάνει κρότο। Αν γνωρίζαμε να διαβάζουμε η σιωπή θα είμασταν ήδη σοφοί! Επειδή κάθε νόμισμα έχει δύο όψεις, ας δούμε και εκείνη την καλή της τηλεόρασης। Αν τύχει και διαβάσουν και τούτο το κείμενο κάποιοι από εκείνους που έχουν λόγο στα της tv ίσως και να φιλοτιμηθούν για την ευθύνη που έχουν προς το φιλοθέαμον κοινό… έτσι απλά όπως και εγώ καταθέτω τούτες τις σκέψεις।
Καλές Απόκριες!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
αφήστε το σχόλιό σας