Κυριακή 6 Φεβρουαρίου 2011

"Τα σύκα" της Τζίνας Δαβιλά, πηγή: www.protagon.gr

http://www.protagon.gr/Default.aspx?tabid=191&returnurl=%2fDefault.aspx%3ftabid%3d57

Για την ποιότητα της κοινωνίας που ζούμε όλοι σας έχετε άποψη. Κάποιοι από εσάς δεν διστάζετε να την χαρακτηρίσετε γελοία. Όχι μόνο γιατί εν είδει αλλαξοκωλιάς παραγράφονται τα γεγενημένα τερατουργήματα, αλλά και γιατί στεκόμαστε στο τι κάνει ο καθένας στο κρεβάτι του. Εν προκειμένω πολλοί ασχολούνται με το αν ο Κολοκοτρώνης ήταν γκέι ή όχι με αφορμή το πρόσφατο αφιέρωμα του skai στο 1821 και ό,τι διατύπωσε ο Πέτρος Τατσόπουλος που το παρουσιάζει.

Πρόσφατα έπεσε το μάτι μου σε παλαιότατο πρωτοσέλιδο της «Αυριανής», της οποίας το κλείσιμο είχε επικαλεστεί ο Μάνος Χατζιδάκις. Στην πραγματικότητα ο δικός μας Μάνος είχε πει να φτάσει ο έλληνας στην ωριμότητα να πάψει να αγοράζει την εφημερίδα (που ήταν φασιστική και επηρέαζε την τότε κυβέρνηση), ώστε να αναγκαστεί να κλείσει. Έγραφε λοιπόν η εφημερίδα τότε απαντώντας στο Μάνο: «Παρακαλείται ο κ Μάνος Χατζηδάκης να περάσει από την ‘Αυριανή’ για να πάρει ένα καλάθι … σύκα, που του αρέσουν πολύ». Τι να σχολιάσω από αυτή την κακεντρέχεια; Μένω μόνο στο γεγονός ότι δεν σεβάστηκαν ούτε καν την ιδιορρυθμία του Χατζιδάκι να γράφει το όνομά του με δύο γιώτα.

Αυτοί είμαστε. Όχι όλοι, αρκετοί όμως. Μια μάζα αδούλευτου χιούμορ, αποβράσματα του περίπου άνθρωποι, περίπου πίθηκοι, περίπου λαμόγια, περίπου εξυπνάκηδες. Η ‘εξυπνάδα’ και η αισθητική μας, είτε βρισκόμαστε στη θέση του κατηγορούμενου, είτε υπαινίσσεται κάποιος κάτι για μας, εισβάλλει στις κρεβατοκάμαρες και όπου αλλού ο καθείς διεκπεραιώνει το αρχέγονο ένστικτό του. Λες και θα μας πάει παρακάτω ή παραπίσω, το πού γαμήθηκε και πώς ο καθένας. Για να το πω και πιο αργκό, τι άρπαξε του καθενός ο κώλος. Τι με νοιάζει; Και γιατί θα έπρεπε να με νοιάζει; Μήπως μέσω τοιαύτης συμπεριφοράς, επαναλαμβάνεται η άποψη ότι όποιος δεν έχει ζωή ασχολείται με τις ζωές των άλλων;

Πόσοι και πόσοι από τους ιδιόρρυθμους σεξουαλικά δεν μας έχουν πάει πολύ παρακάτω. Μας εξέλιξαν. Μας ταρακούνησαν. Καβάφης ο διαχρονικός – διαβάστε αν δεν έχτε υπ’ όψη σας το «όσο μπορείς» - ο Ρίτσος με τα αριστουργήματα της Τέταρτης Διάστασης, ο Κάρολος Κουν, ο μέγας του Θεάτρου, ο σοφός Τσαρούχης. Ο κατάλογος των διαπρεψάντων ομοφυλόφιλων είναι μακρύς και όποιος θέλει να τους ειρωνευτεί, να τους κατηγορήσει, να τους χλευάσει, να τους ποδοπατήσει για να νοιώσει ότι αποκτά υπόσταση η συμπλεγματική φύση του, που αλλού πατεί και αλλού βρίσκεται, ας έχει και το θάρρος να διαγράψει και ένα τεράστιο μέρος του παγκόσμιου πολιτισμού.

Το με ποιους και πόσους πηδήχτηκε ο καθένας και η καθεμιά δεν αφορά κανένα μας. Ούτε και τα κρεβατώματα. Αυτό που μετράει είναι το έργο που αφήνει πίσω του. Όλα τα άλλα ξεχνιούνται. Τα ζύγια και οι μεζούρες χρησιμεύουν μόνο για να μετρήσουν το ίχνος της ύπαρξης. Ούτε για το μήκος του πέους, ούτε για το φάρδος του πωπού τους, ούτε για το βάρος των όρχεων. Αυτά.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

αφήστε το σχόλιό σας