http://www.protagon.gr/Default.aspx?tabid=191&returnurl=%2fDefault.aspx%3ftabid%3d57
Είναι ο μοναδικός συνθέτης της γενιάς του που έχει ασχοληθεί τόσο συστηματικά με τη σύνθεση έχοντας χαρίσει πολλές επιτυχίες σε φίλους του τραγουδιστές και που δεν γνωρίζει ο κόσμος. Από το «Νυχτοπαίδι» που ερμήνευσε το Τρίφωνο μέχρι τα μεγάλα σουξέ της Ελένης Τσαλιγοπούλου . Κάποιος παραγωγός τον αποκάλεσε «Φοίβο του έντεχνου».
«Κολακευτικός χαρακτηρισμός, αλλά δεν κάνουμε όλοι την ίδια δουλειά. Δεν έχω κάποια σχέση, όχι με το συγκεκριμένο Φοίβο - που γνώρισα τυχαία και διαπίστωσα ότι είναι μια χαρά άτομο- αλλά γενικώς με το ‘πακέτο’ γραψίματος ενός τραγουδιού. Δεν γράφω 500 τραγούδια το χρόνο, ούτε και ετοιμάζω άλλα, για να κυκλοφορήσουν σε 10 μέρες. Πιο πολύ τους μύθους μου κυνηγώ παρά την πίστα. Με τους δαίμονές μου παλεύω. Κάποια τραγούδια ξέφυγαν ερήμην μου. Ας πούμε το «Είν’ εντάξει μαζί μου» το είχε σχεδόν ξεχάσει η παραγωγή και μπήκε στο δίσκο την τελευταία στιγμή Όταν άλλοι επέλεγαν μια αστραφτερή και λουσάτη εικόνα, έπαιζα σε συναυλίες με τη Λήδα Χαλκιαδάκη του ντουέτου «Σπύρος & Λήδα». Τι σχέση έχω λοιπόν με όλο αυτό;»
Τον ρωτώ πόσα χρήματα κερδίζονται από τα σουξέ που παίζονται παντού: «Τα ονόματα του σκυλάδικου έκαναν πλατινένιους δίσκους και έβγαλαν λεφτά. Η από δω όχθη είχε για πολλά χρόνια ξεχάσει να επιδιώκει το δικό της σόου. Ολάκερη μερίδα τραγουδιού από τραγουδοποιούς -μεγαθήρια που έχει ταξιδέψει το κοινό, έπαιζαν τα τελευταία 15 χρόνια σε 50 ή 60 παραστάσεις το χρόνο. Αν αναλογιστείς ότι από αυτές τις παραστάσεις ζουν τις 365 μέρες του χρόνου, καταλαβαίνεις ότι περισσότερο λειτούργημα και προσφορά κάνουν, παρά κατάχρηση ή κυνήγι χρήματος».
Ο λόγος του Κώστα είναι δηκτικός, ειλικρινής και αποκαθηλωτικός. «Δεν ασχολείται κανείς με την περιφέρεια. Δεν υπάρχει προώθηση των νέων cd. Ούτε στα ραδιόφωνα, ούτε στον ημερήσιο τύπο, όπως γινόταν στο παρελθόν. Κρίμα γιατί υπάρχουν πολύ μερακλήδες ακροατές. Από την άλλη, έχεις δει ποτέ στην τηλεόραση να εμφανίζεται μια κατηγορία ανθρώπων που ασχολείται με την παραγωγή δίσκων διαρρηγνύοντας τα ιμάτιά της μπρος στις κάμερες, όπως κάνουν συνήθως διάφοροι; Δεν είδαμε ποτέ ένα διευθυντή δισκογραφικής εταιρείας να λέει ‘καταστρεφόμαστε από το downloading’. Υποτίθεται ότι η πειρατεία κλείνει το σπίτι μας, το δικό τους και άλλων 400 που ζουν από αυτή τη δουλειά. Είδες κάπου να ωρύονται;».
Του αντιλέγω ότι τα 20 ευρώ για ένα cd είναι πολλά, τη στιγμή που σήμερα η νεολαία μετρά ακόμα και το 50λεπτο του ευρώ.
«Στο διαδίκτυο, ήμουν από τους πρώτους που διαμαρτυρήθηκαν ότι τα cd πωλούνταν σε υψηλές τιμές. Και επειδή έβλαπτε τη δουλειά μας και επειδή ήταν υπερβολικό. Τα 20 ευρώ είναι εξωφρενικά, αλλά από τα 20 ευρώ να πηγαίνεις στο τζάμπα και στον κακό ήχο των laptop, δεν είναι λύση. Τι παιδεία ακροατή πιστεύεις ότι μπορεί να δημιουργηθεί όταν χιλιάδες κομμάτια κατεβαίνουν στον υπολογιστή με κακό ήχο; Αυτό δεν είναι τέχνη. Το you tube είναι ένα θαυμάσιο αρχειακό εργαλείο για τους πιτσιρικάδες που κάνουν την πλάκα τους και δεν ζουν από τη μουσική. Η Μόνικα που είναι το εξαιρετικό φαινόμενο μιας τέτοιας δουλειάς, όταν έγινε σταρ, υπέγραψε συμφωνία με εταιρεία η οποία την εκπροσωπεί αμείλικτα και σε live και δισκογραφικά. Όλο αυτό με τα μηχανήματα που έχουν 5.000 κομμάτια, μου θυμίζει ένα αγενές παιδί που πήγε σ’ένα ζαχαροπλαστείο και με το δάχτυλο του δοκίμασε βιαστικά όλα τα γλυκά, όπως έλεγε και ο Elvis Costello. Αποτέλεσμα; Δεν έχει γεύση!»
Τον ρωτώ πόσο πουλιέται το νέο του cd που ουσιαστικά λειτουργεί ως βιωματικό-ημερολογιακό: «Στα 9 ευρώ!» «Δεν είναι λίγα;», αναρωτιέμαι. «Μια χαρά είναι», μου απαντά. «Από αυτά θα πληρωθούν πέντε-δέκα άνθρωποι. Σου φαίνεται ευτελές το ποσό, γιατί ένας καφές στοιχίζει και 7 ευρώ. Ακόμα και στο διαδίκτυο που κατεβαίνουν προς 0,80 λεπτά το ένα τραγούδι υπάρχει καλός ήχος. Αν στις 200.000 views πολλαπλασιάσεις επί 0.80, θα δεις πόσα χρήματα θα μοιραστούμε. Από το κάθε τραγούδι δεν ζω μόνο εγώ, ζει και ο ηχολήπτης τα παιδιά του».
Ο Κωστής δεν έχει πάψει να είναι παιδί του ηλεκτρικού τραγουδιού. «Τα ηλεκτρικό τραγούδι ξεχάστηκε πολλές φορές στην Ελλάδα και από τον κόσμο και από τους καλλιτέχνες και βασικά υπάρχει: α) όταν υπάρχει μια παρέα και ένα ιδεολογικό πρόσχημα, β) όταν μπορέσεις να κάνεις τον άλλο να ιδρώσει, να χορέψει να εκτονωθεί σωματικά γ) όταν του υπόσχεσαι ότι μετά την ακρόαση των 3 λεπτών και 32 δευτερολέπτων μπορεί η ζωή του να γίνει καλύτερη και ευγενέστερη, του δίνεις την ελπίδα.
Τα 13 τραγούδια –ρεπορτάζ του Κώστα από το άλμπουμ «Κρατήσου από τη στάχτη» μοιάζουν να καλύπτουν το δελτίο των 8:00μμ. «Δεν γινόταν να μην ερμηνεύσω ο ίδιος προσωπικά. Τα κομμάτια είναι βιωματικά, σχεδόν ημερολογιακά» λέει.
Από τη στάχτη βρε Κωστή; Πώς να κρατηθώ; «Διατήρησε τον εαυτό σου, πες από πού έρχεσαι και πού πας. Ζήσαμε την παρακμή, χρειαζόμαστε το νοικοκύρεμα. Το νοικοκύρεμα από πρόσωπα που ήταν ξανά στην εξουσία τσακίζοντας τους πιο αδύναμους, δε γίνεται. Ούτε μπορούν να μας κουνάνε το δαχτυλάκι. Επειδή είμαι επαγγελματίας-ακροατής, έχω την ευλογία να είμαι στον κόσμο μου. Πιστεύω ότι πρέπει να ξαναβρούμε το γείτονα, την ελπίδα, την πίστη, την συμπόνια, να πάψουμε να λέμε ότι δε φταίμε εμείς, αλλά οι άλλοι. Να ξαναβρούμε την ηθική και ψυχολογική μας πυξίδα».
Η συζήτηση μεταδόθηκε από τον Ρ/Σ «Παλμός 99.5» στις 27/2/11.
Πληροφορία: Ο Κώστας Λειβαδάς και η Ανδριάνα Μπάμπαλη στις 20/3/11 θα εμφανιστούν στην ελληνική κοινότητα τους Εδιμβούργου. Η παράσταση είναι ακουστική με τραγούδια από τις τελευταίες δισκογραφικές δουλειές των δύο καλλιτεχνών και με πινελιές από το παρελθόν σε τζαζ διασκευές του Κώστα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
αφήστε το σχόλιό σας