http://www.protagon.gr/Default.aspx?tabid=191&returnurl=%2fDefault.aspx%3ftabid%3d57

"Η κυψέλη και ο γάμος" της Τζίνας Δαβιλά

http://www.protagon.gr/Default.aspx?tabid=191&returnurl=%2fDefault.aspx%3ftabid%3d57

"Η κυψέλη και ο γάμος" της Τζίνας Δαβιλά

 

«Μου χρωστούν την γαμήλια τούρτα – πενταόροφη παρακαλώ- που στοίχισε πριν από τέσσερα χρόνια 1.500 ευρώ» μου λέει η υπεύθυνη λογίστρια μεγάλης επιχείρησης με αφορμή το γεγονός της αύξησης των γάμων μέσα στο έτος. «Ρε συ ο κόσμος έχει τρελαθεί να παντρεύεται!» ομολογεί και απορεί.

Κυψέλες κοινωνικές, οικογενειακές, πολιτικές, επαγγελματικές. Αυτές καθορίζουν την ζωή μας. Όλων των μορφών οι κυψέλες που επίμονα και φανατικά υποστηρίζουμε στηρίζοντας εκούσια ή ακούσια.  Η σχέση επικυρώνεται με τα χαρτιά, τις υπογραφές και τους κουμπάρους, τα ονόματα επικυρώνονται με τα χαρτιά, τις υπογραφές και τους κουμπάρους. Τα πάντα δυο υπογραφές και κόσμος για να επιβεβαιώσει. Τι; Το συναίσθημά σου. Την ψυχή σου. Την σκέψη σου, την φροντίδα και την λαχτάρα σου. Λες και χωρίς υπογραφές, παπάδες, δημάρχους και κουμπάρους δεν υπάρχει η σχέση. Δεν υφίστανται τα συναισθήματα.  Και μετά ένα μάτσο υπογραφές και χαρτιά ξανά – και χρήματα - για να ‘‘λύσεις’ τα συναισθήματα.  Να κλείσεις τον κύκλο. Λες και θέλεις και επικύρωση. Δεν σου φτάνει που μπορεί  να είσαι κομμάτια για τον όποιο λόγο, δεν μπορείς να νοιώσεις ανακούφιση για τον όποιο λόγο, πρέπει να μπλέξεις στην πολυδαίδαλη γραφειοκρατία με αφορμή τα συναισθήματα.

Εγώ ξέρω πως οι μεγάλοι έρωτες, οι σπουδαίες σχέσεις, τα κυρυφαία συναισθήματα δεν καταγράφονται με τζίφρες, αλλά με πράξεις καθημερινές. Κρύβονται στις λεπτομέρειες.  Στην απροβλεψιμότητα, την τρυφερότητα, την στοργή, το μοίρασμα. Δεν έχουν νταβαντούρια, βιολιά και κλαρίνα, ούτε πομπώδεις τελετές. Απωθημένο του Έλληνα να κάνει νταβαντούρι και να το δουν όλοι. Αν δεν γίνει , θα σκάσει. Και προ και μετά κρίσης.

Μας καθορίζουν οι κυψέλες μας http://soundcloud.com/palmos-gmail/9nafrgpknoq6 , που λέει και ο Νίκος Δήμου. Πόσα χρόνια θα περάσουν για να ξεφύγουμε από τις φυλακές που μόνοι μας φτιάχνουμε, δεν το γνωρίζω. Αν και μέσα μου πιστεύω πως τις γουστάρουμε, γιατί προσφέρουν ασφάλεια, ομάδα, παρέα. Και θεωρητικά στηρίζονται στην κοινή λογική. Λες και η κοινή λογική υποδεικνύει νταβαντούρια και θεαθήναι.

Δεν πιστεύω στον γάμο. Πιστεύω στην σχέση που είναι ο πιο δυνατός κρίκος για την ανθρώπινη ύπαρξη. Εν μέσω κοινωνικών υποχρέώσεων είναι και ο γάμος και οι αρραβώνες, και οι βαπτίσεις και όλες οι εκφάνσεις του δημόσιου βίου. Ξεπουλάμε τις σχέσεις στην συνάφεια των πολλών. Η παράνοια του κοινωνικού όντος. Δεν πισρεύω στις υποσχέσεις και επισφραγίσεις των συναισθημάτων στην θέα των πολλών. Τα σπουδαία είναι ανείπωτα, για να παραμείνουν σπουδαία. Και η δική μου λογική, που τελικά δεν φαίνεται κοινή, αλλά ίσως είναι πιο κοινή από την όποια άλλη που αυτοκαλείται κοινή, θέλει να απέχει από την μόστρα. Και τούτο το κείμενο είναι μια τεράστια συγγνώμη στον εαυτό μου πρωτίστως για την εκούσια ή ακούσια ΄κυψέλη΄που έχω επιβάλλει στον εαυτό μου. Εν προκειμένω θύτης και θύμα είναι το ίδιο πρόσωπο. Ο εαυτός μου.

Νίκος Δήμου: "Πρέπει να επανεφεύρουμε τον εαυτό μας"

http://www.protagon.gr/Default.aspx?tabid=191&returnurl=%2fDefault.aspx%3ftabid%3d57

Νίκος Δήμου: "Πρέπει να επανεφεύρουμε τον εαυτό μας. Δεν θαυμάζω τους στρατηλάτες. Θαυμάζω αυτούς που δίνουν παρηγοριά και τους γενναιόδωρους [...] Η υπερβολή μας είναι η καταστροφή μας"

 ακούστε http://soundcloud.com/palmos-gmail/9nafrgpknoq6 ό,τι ειπώθηκε στον ραδιοφωνικό αέρα του "Παλμού 99.5" και στην εκπομπή "Μουσικές Αναδύσεις" με την Τζίνα Δαβιλά στις 19/6/2012 με εκλεκτό προσκεκλημένο τον δημοσιογράφο και συγγραφέα Νίκο Δήμου

«Απορεί κανείς πώς υπάρχουμε, αν αναλογιστεί την πορεία μας από το 80 ως σήμερα. Κάναμε πάρα πολλά λάθη ως λαός που στηρίχτηκαν κυρίως στην υπερβολή του χαρακτήρα μας. Ακόμα και η τελευταία μας ψήφος δεν έγινε ως θα έπρεπε κάτω από ανεπηρέαστες συνθήκες, αλλά κάτω από το πρίσμα της υπερβολής και του ατομικισμού» σχολίασε μεταξύ άλλων σήμερα ο συγγραφέας δημοσιογράφος και ποιητής Νίκος Δήμου μιλώντας στον Παλμό τονίζοντας: «Το λαχείο στη ζωή μάς κερδίζεται όταν μας δίνεται μια ευκαιρία ή μια δυνατότητα και δεν κάνουμε λάθος κίνηση. Στην Ελλάδα ο εκσυγχρονισμός πρέπει να είναι το όραμα. Εμείς τον πρώτο και μεγαλύτερο οραματιστή τον Ιωάννη Καποδίστρια, τον πυροβολήσαμε. Ο εκσυγχρονισμός δεν σημαίνει και εξευρωπαϊσμός. Είμαστε περιχαρακωμένοι σε διαφορές κυψέλες δεν έχουμε αποκτήσει κοινωνία πολιτών και μάς λείπει ο ορθολογισμός. Για να συνεχίσουμε οι Έλληνες να υπάρχουμε πρέπει να επανεφεύρουμε τον εαυτό μας». Σημειώνουμε πως η ραδιοφωνική συζήτηση με τον συγγραφέα δημοσιογράφο Νίκο Δήμου θα επαναληφθεί την Πέμπτη στις 12μμ.

Ο Νίκος Δήμου στον "Παλμό 99.5" και στις "Μουσικές Αναδύσεις" με την Τζίνα Δαβιλά

http://www.protagon.gr/Default.aspx?tabid=191&returnurl=%2fDefault.aspx%3ftabid%3d57

Την Πέμπτη 21 Ιουνίου 2012 σε επανάληψη στις 12 μμ η έκτακτη σημερινή μας ραδιοφωνική συνομιλία με τον συγγραφέα και δημοσιογράφο Νίκο Δήμου, συντονιστείτε στο www.palmos-fm.gr  


επισκεφθείτε την ιστοσελίδα του Νίκου Δήμου http://www.ndimou.gr/index_gr.asp

Θάνος Τζήμερος, άφθαρτος ή φλύαρος; Απλώς Υδροχόος!" της Τζίνας Δαβιλά

 

http://www.protagon.gr/Default.aspx?tabid=191&returnurl=%2fDefault.aspx%3ftabid%3d57

 "Θάνος Τζήμερος: φλύαρος ή άφθαρτος; Απλώς Υδροχόος!"

 της Τζίνας Δαβιλά

Η αλήθεια είναι πως όταν κάτι ή κάποιος με ενδιαφέρει πολύ, τον περνώ από κόσκινο. Συνήθως είμαι καλοπροαίρετη, όχι για τους άλλους, μην φανταστείς, για μένα το κάνω. Έχω ανάγκη να βλέπω καλά στοιχεία στους άλλους. Πολλές φορές, μάλιστα, εθελοτυφλώ. Λέω ‘‘δεν βαριέσαι, κακή στιγμή’’. Όταν όμως πρόκειται για σοβαρή κατάσταση, γίνομαι κάπως σκύλα. Δηκτική, πιεστική, προκλητική, αν με παίρνει ή παρακολουθώ περιμένοντας τον στην γωνία.

Την περίπτωση Τζήμερου την έψαξα σοβαρά πρώτη φορά το Σαββατόβραδο, παραμονή των εκλογών της 6^ης Μαίου. Είδα το βίντεο με την Βελίκα  http://www.youtube.com/watch?v=uqxsHcpQ-pg . Κόλλησα στον υπολογιστή για δυό λόγους: πρώτον γιατί η Βελίκα είναι κούκλα και δεύτερον γιατί άκουσα Χατζιδάκι. Δια χειρός Θάνου Τζήμερου. Χατζιδακική μέχρι το κόκκαλο γαρ. Αν με κόψεις, νότες Χατζιδάκι θα βρεις. Του δικού μου Μάνου. Με πήρε, λοιπόν, από το χέρι. Και με έστειλε στο λόγο ενός πολιτικού, που δεν ήταν πολιτικός. Ή μάλλον ήταν τόσο ειλικρινής και αφοπλιστικά ετοιμόλογος, που δεν θύμιζε πολιτικό.

Μια εβδομάδα μετά τις εκλογές τον προσκάλεσα σε ραδιοφωνική συζήτηση. Πενήντα λεπτά συζήτησης που κυμάνθηκε ανάμεσα στην δουλειά του, που του δίνει το πλεονέκτημα να πουλά καλά κάποιο προϊόν (εν προκειμένω την «Δημιουργία Ξανά») μέχρι την Ποίηση. Απήγγειλε ένα αγαπημένο του, αυτό http://www.youtube.com/watch?v=A1M06q_NGWI  για μένα ξεχασμένο. Άκουσα κόμπιασμα στην φωνή. Ήταν αληθινό, γιατί ήταν ξαφνικό για εκείνον. Έκτοτε, παρακολούθησα την πορεία του. Τον συνάντησα και στη Ρόδο. Τον άκουσα στην προεκλογική του ομιλία. Είδα πάθος ειλικρινές για τις ανθρώπινες αξίες. Διέκρινα όραμα και πείσμα. Είδα ψυχραιμία, αποφασιστικότητα, στοργή, πηγαίο χιούμορ και απρόβλεπτο αυθορμητισμό. Τον είδα να χάνεται στη μουσική του και να το απολαμβάνει. Τον είδα να μπαίνει σε μπαρ της πόλης και να «τζαμάρει». Μια ηλεκτρική στα χέρια και να τραγουδά αυτό http://www.youtube.com/watch?v=5TDg0b5Lr8Y , και να παίζει αυτό http://www.youtube.com/watch?v=vmDDOFXSgAs και να ψάχνει να βρει αυτό http://www.youtube.com/watch?v=eQma4knj1sA .

Διέκρινα πως οι προθέσεις του είναι καλές, προς τα κει γέρνει, προς το παρόν, η ζυγαριά μου. Δεν ξέρω αν θα μπει στην Βουλή- μάλλον μέσα τον βλέπω. Έχει πολύ δρόμο, όμως, μπροστά του για να δημιουργήσει προτάσεις καλά δομημένες σε όλα τα θέματα και να βρει ανθρώπους που θα μπορέσουν να τον βοηθήσουν σε θέματα που δεν τα ξέρει. Γιατί δεν τα κατέχει όλα.  Επίσης, χρειάζεται πολύ ανθεκτικό στομάχι. Και κυρίως ψυχή, συναίσθημα και ειλικρίνεια. Τον θρέφει η ειλικρίνεια. Είναι το ναρκωτικό του. Ειλικρινειομανής. Και είναι καλλιτέχνης. Γνήσιος καλλιτέχνης. Αυτό δεν κρύβεται. Με καλές γνώσεις και βαθιά καλλιέργεια.  Και ανθρωπιστής.

Δεν κάνω αγιογραφία στον Τζήμερο. Ούτε και διαφήμιση. Επαναλαμβάνω. Σε θέματα πολύ σοβαρά, όπως η εμφάνιση ενός άνθρωπου  - από το πουθενά - στην πολιτική ζωή του τόπου, είναι εξαιρετικά σοβαρό. Τον περνώ από κόσκινο. Απαντά σε όλα. Είπε ‘ναι’ τώρα στον Μάνο για να καταφέρει να μπει στην Βουλή. Ομολόγησε πως δεν παίρνει πίσω τίποτα από την επιστολή του προς την Μέρκελ, αλλά δεν θα την έστελνε τώρα, που έχει παρουσία πολιτική. Αναγνωρίζει αστοχίες του, όπως πρόσωπα παλαιοπασοκικά (Επιτροπάκης λέει) που θέλουν την ευνοιοκρατία και τον εγκαταλείπουν λασπώνοντάς τον με χυδαιότητα. Είναι καλό σημάδι πως είναι επιτυχημένος στην δουλειά του. Επίσης, θεωρητικά είναι χορτάτος. Ισχυρίζεται πως τα χρήματά του τα έχει στη  Ελλάδα και θα τα χάσει, αν επιστρέψουμε στην δραχμή. Δηλώνει νομοταγής και αδιάφθορος. Είναι ευγενής. Και δίκαιος. Ήταν εκείνος που πρώτος λίγο μετά το συμβάν Κανέλλη – Κασιδόπαιδου μου είπε ραδιοφωνικά στον «Παλμό 99.5»: «Βάρβαρο το συμβάν, αλλά πόσο πολιτισμένη είναι η κ Κανέλλη όταν φυσά τον καπνό του τσιγάρου της στα μούτρα του συνομιλητή της, αδιαφορώντας τελικά για την ίδια την νομοθεσία;». Ο Θάνος Τζήμερος δεν μασάει τα λόγια του και δείχνει να μην μασάει γενικώς.

Α, είδα και την πέτρα του σκανδάλου: τον οδηγό του, τον Σταύρο. Δεν έχω άποψη ολοκληρωμένη για αυτόν. Πάντως φάτσα βολεμένου πολιτικόμουτρου με έπαρση, δεν έχει. Και οι υποψήφιοι βουλευτές του: απολύτως ταπεινοί.

Δεν μπορώ να γνωρίζω, αν ο Τζήμερος μπαίνοντας στην Βουλή θα δείξει πρόσωπο τεχνοκράτη και εξουσιαστή. Αν δεν ξεχάσει τις κιθάρες και το πιάνο του, το διάβασμα που ήδη έχει θυσιάσει προς χάριν της Πολιτικής, ίσως παραμείνει ένας καλλιτέχνης - πολιτικός μεταρρυθμιστής, όπως αυτοαποκαλείται. Α, γράφει και Ποίηση. Δεν έχω άποψη, προς το παρόν. Αυτό που μπορώ να διαβεβαιώσω είναι πως είναι απρόβλεπτος, απολύτως συναισθηματικός και με αυτοσαρκασμό. «Σας κατηγορούν ως αλαζόνα», του λέω. «Σε λίγο θα με πουν και αμαζόνα. Μπορεί και να΄μαι και να μην το ξέρω» απαντά. Δεν ξέρω, επίσης, αν έχει τα κότσια από την θεωρία να πάει στην πράξη και αν διαθέτει και το αποτελεσματικό επιτελείο. Μου μοιάζει σαν πείραμα χημείας σε σχολικό εργαστήρι η ύπαρξη της «Δημιουργίας Ξανά» στην Βουλή. Άφοβο δηλαδή. Στην χειρότερη θα είναι μια από τα ίδια. Ρωσική ρουλέτα πάντως, δεν θα μας βγει. Και ούτε χαστούκια θα μοιράζει. Γι’αυτό εγγυώμαι.

Ίσως, να είναι ένας σπουδαίος μεταρρυθμιστής που θέλει χρόνο για να βρει τους απόλυτα ικανούς συνεργάτες. Ίσως να είναι ακόμα μια φούσκα. Θα στηριχτώ σε δύο αυθαίρετα δικά μου σημάδια: στην γέννησή του και στο όνομά του. Είναι καθαρόαιμος Υδροχόος και είναι ο Γλαύκος- Αθανάσιος. «Γλαύκα -Αθηνά» του είχα πει, «άρα σοφία;» «Μπορεί και ο αρχαιοελληνικός θεός που δεν άντεχε την αθανασία του που με τον Αθανάσιο που δεν αντέχει την θνητότητά του, αποτελώ την απόλυτη αντίφαση», απαντά. Το κρατώ: ένας ακόμη αντιφατικός άνθρωπος. Ίσως ικανός για το καλύτερο, αλλά σίγουρα όχι για το χειρότερο.