"Η κυψέλη και ο γάμος" της Τζίνας Δαβιλά

http://www.protagon.gr/Default.aspx?tabid=191&returnurl=%2fDefault.aspx%3ftabid%3d57

"Η κυψέλη και ο γάμος" της Τζίνας Δαβιλά

 

«Μου χρωστούν την γαμήλια τούρτα – πενταόροφη παρακαλώ- που στοίχισε πριν από τέσσερα χρόνια 1.500 ευρώ» μου λέει η υπεύθυνη λογίστρια μεγάλης επιχείρησης με αφορμή το γεγονός της αύξησης των γάμων μέσα στο έτος. «Ρε συ ο κόσμος έχει τρελαθεί να παντρεύεται!» ομολογεί και απορεί.

Κυψέλες κοινωνικές, οικογενειακές, πολιτικές, επαγγελματικές. Αυτές καθορίζουν την ζωή μας. Όλων των μορφών οι κυψέλες που επίμονα και φανατικά υποστηρίζουμε στηρίζοντας εκούσια ή ακούσια.  Η σχέση επικυρώνεται με τα χαρτιά, τις υπογραφές και τους κουμπάρους, τα ονόματα επικυρώνονται με τα χαρτιά, τις υπογραφές και τους κουμπάρους. Τα πάντα δυο υπογραφές και κόσμος για να επιβεβαιώσει. Τι; Το συναίσθημά σου. Την ψυχή σου. Την σκέψη σου, την φροντίδα και την λαχτάρα σου. Λες και χωρίς υπογραφές, παπάδες, δημάρχους και κουμπάρους δεν υπάρχει η σχέση. Δεν υφίστανται τα συναισθήματα.  Και μετά ένα μάτσο υπογραφές και χαρτιά ξανά – και χρήματα - για να ‘‘λύσεις’ τα συναισθήματα.  Να κλείσεις τον κύκλο. Λες και θέλεις και επικύρωση. Δεν σου φτάνει που μπορεί  να είσαι κομμάτια για τον όποιο λόγο, δεν μπορείς να νοιώσεις ανακούφιση για τον όποιο λόγο, πρέπει να μπλέξεις στην πολυδαίδαλη γραφειοκρατία με αφορμή τα συναισθήματα.

Εγώ ξέρω πως οι μεγάλοι έρωτες, οι σπουδαίες σχέσεις, τα κυρυφαία συναισθήματα δεν καταγράφονται με τζίφρες, αλλά με πράξεις καθημερινές. Κρύβονται στις λεπτομέρειες.  Στην απροβλεψιμότητα, την τρυφερότητα, την στοργή, το μοίρασμα. Δεν έχουν νταβαντούρια, βιολιά και κλαρίνα, ούτε πομπώδεις τελετές. Απωθημένο του Έλληνα να κάνει νταβαντούρι και να το δουν όλοι. Αν δεν γίνει , θα σκάσει. Και προ και μετά κρίσης.

Μας καθορίζουν οι κυψέλες μας http://soundcloud.com/palmos-gmail/9nafrgpknoq6 , που λέει και ο Νίκος Δήμου. Πόσα χρόνια θα περάσουν για να ξεφύγουμε από τις φυλακές που μόνοι μας φτιάχνουμε, δεν το γνωρίζω. Αν και μέσα μου πιστεύω πως τις γουστάρουμε, γιατί προσφέρουν ασφάλεια, ομάδα, παρέα. Και θεωρητικά στηρίζονται στην κοινή λογική. Λες και η κοινή λογική υποδεικνύει νταβαντούρια και θεαθήναι.

Δεν πιστεύω στον γάμο. Πιστεύω στην σχέση που είναι ο πιο δυνατός κρίκος για την ανθρώπινη ύπαρξη. Εν μέσω κοινωνικών υποχρέώσεων είναι και ο γάμος και οι αρραβώνες, και οι βαπτίσεις και όλες οι εκφάνσεις του δημόσιου βίου. Ξεπουλάμε τις σχέσεις στην συνάφεια των πολλών. Η παράνοια του κοινωνικού όντος. Δεν πισρεύω στις υποσχέσεις και επισφραγίσεις των συναισθημάτων στην θέα των πολλών. Τα σπουδαία είναι ανείπωτα, για να παραμείνουν σπουδαία. Και η δική μου λογική, που τελικά δεν φαίνεται κοινή, αλλά ίσως είναι πιο κοινή από την όποια άλλη που αυτοκαλείται κοινή, θέλει να απέχει από την μόστρα. Και τούτο το κείμενο είναι μια τεράστια συγγνώμη στον εαυτό μου πρωτίστως για την εκούσια ή ακούσια ΄κυψέλη΄που έχω επιβάλλει στον εαυτό μου. Εν προκειμένω θύτης και θύμα είναι το ίδιο πρόσωπο. Ο εαυτός μου.