'Τα τρία ταφ" της Τζίνας Δαβιλά

http://www.protagon.gr/Default.aspx?tabid=191&returnurl=%2fDefault.aspx%3ftabid%3d57


'Τα τρία ταφ" της Τζίνας Δαβιλά

Κάποτε άκουσα την εξής κουβέντα. Συμβουλή πατέρα προς κόρη: «ό,τι θέλει να’ναι αυτός που θα φέρεις σπίτι. Τεμπέλης και τσιγκούνης να μην είναι». Ώπα είπα…. Τα δύο ταφ, τεμπέλης, τσιγκούνης. Σαν να μπαίνει οροφή στα όνειρα σου. Κάτι θα ξέρει ο παλιός, ο Αλέκος για να το λέει. Μηχανικός αεροσκαφών ο Αλέκος. Σπουδαίος άνθρωπος, γενναιόδωρος, ανοιχτοχέρης, μια μεγάλη αγκαλιά το βλέμμα του, με το μπαγλαμαδάκι του και τις χειροποίητες κυπριακές σεφταλιές που συνόδευαν ατελείωτα ταψιά ψητών λιχουδιών. Όλα ή τα περισσότερα από τα χέρια του. Αυτός είναι ο Αλέκος.

Και τι είπε της Μαριώς μου; «όχι τσιγκούνη, όχι τεμπέλη».

Χτύπησε διάνα.

Έχεις γνωρίσει τσιγκούνη άνθρωπο; Που να φοβάται να βάλει το χέρι στην τσέπη, να φοβάται να ρωτήσει για τις ανάγκες του σπιτιού. Να αποφεύγει να μιλήσει για έσοδα και να συζητά μόνο για έξοδα. Να σκέπτεται πάντα το αντίδωρο σε ό,τι θα δώσει. Στο μικρό δηλαδή που θα αποφασίσει να δώσει. Τέτοιοι τύποι δεν είναι για πολλά και μεγάλα.  Να έχει το ανικανοποίητο στο βλέμμα. Να σκέπτεται μόνο την ύλη χωρίς να  είναι διατιθέμενος να ασχοληθεί με την ψυχή. Να μετρά τους ανθρώπους και να τους αξιολογεί με το πόσο δεν τον χρεώνουν. Να μην γνωρίζει τι είναι η γενναιοδωρία, αλλά να προσπαθεί να κερδίσει από παντού κόβοντας ταυτόχρονα τη δική του χαρά στη ζωή. Να ζητά διαρκώς να πάρει ό,τι έχει κάποιος να δώσει. Χρήμα, συναίσθημα, ψυχή. Μόνο να πάρει, να ζει για να πάρει.

Αυτός ο τύπος είναι δυστυχής ό,τι και να έχει, ό,τι και να του δώσουν. Δεν πας να του δώσει τον ουρανό με τ’άστρα, δεν μπορεί να τον εκτιμήσει. Νοιώθει ότι του χρωστάς και άλλα. Σαν του δώσεις συναίσθημα, δεν μπορεί να το αναγνωρίσει, νοιώθει εκτεθειμένος και λειψός. Και εδώ που τα λέμε, είναι. Μισός άνθρωπος, άδειος, ανικανοποίητος σαν τις χαζογκόμενες που ντύνονται, σενιαρίζονται στην πένα και μένουν όλη τη βραδιά ση γωνιά αναζητώντας συντροφιά. Άραγε τι φταίει; Η ατυχία τους ή το χαζό τους το κεφάλι;

Στη ζωή ξέρω ότι  αν ξέρεις να δίνεις, έχεις τα πάντα.  Αν δεν ξέρεις να πληρώνεις τα μάτια που αγαπάς, δεν πρόκειται να τα συναντήσεις και ποτέ σου. Και να τα συναντήσεις θα τα χάσεις, θα σου φύγουν, θα τα διώξεις. Αν δεν ξέρεις να βάζεις το χέρι στην τσέπη δεν μπορείς να το τοποθετήσεις και στην καρδιά. Δεν μπορείς να αγαπήσεις και δεν ευνοείς τον άλλο να σε αγαπήσει. Θλιβερό. Να μην ξέρεις να δίνεις. Τόπο στους γενναιόδωρους, είναι και δύσκολες εποχές, έγιναν ακόμη πιο δυσεύρετοι. 

Το βλέπω από δω, το ψάχνω από κει, και πού καταλήγω; Στον ευνουχισμό. Όχι, σε αυτούς που είναι τσιγκούνηδες, αλλοίμονο. Στον ευνουχισμό που υπέστη ο τσιγκούνης στην παιδική του ηλικία. Δεν φροντίστηκε όσο έπρεπε, δεν αγαπήθηκε όπως έπρεπε, δεν πήρε τρυφερότητα όση έπρεπε. Έμεινε μισός από αγάπη τότε, εξελίχθηκε μισός από αγάπη τώρα. Κρίμα για τον άνθρωπο, κρίμα και για εκείνους που η ζωή τα’φερε να ζήσουν μαζί του. Δίπολος ο αγώνας. Να μη μιζεριάσουν μαζί του, να μην χάσουν την γενναιοδωρία τους, αν και εφόσον την έχουν. Πόσα προβλήματα ανακύπτουν από την παιδική ηλικία και πόσα άραγε προφταίνει κανείς να διορθώσει στην ζωή τους.

Δεν μου πάνε οι άνθρωποι της ύλης. Θέλω ψυχή, θέλω μεγάλη καρδιά, θέλω γενναιοδωρία, ανοιχτοσιά, απλοχεριά. Να αντικρίζω το βλέμμα και να γεμίζουν τα πνευμόνια μου οξυγόνο. Δεν μπορώ τη μιζέρια, ούτε και την κακομοιριά. Δε φταίει η κρίση,  η συνήθεια φταίει, οι εμμονές και η λάθος πλώρη της βαρκούλας. Πώς να τα καταφέρεις στην καταιγίδα μεσοπέλαγα, αν επιμένεις να ταξιδεύεις με σχεδίες;  Έτσι μου φαίνεται ο τσιγκούνης… μόνος μέσα στη ζωή, δυστυχής στην ύλη του και στην πείνα του για το «δώστε μου και άλλα και άλλα και άλλα». Δεν χορταίνεις με τίποτα, πας να ισιώσεις κάποια στιγμή, σου βγαίνει η κατρακύλα σου. Δεν βλάπτεις κανένα περισσότερο από εσένα τον ίδιο. Αγοράζεσαι και πουλιέσαι. Και τα χέρια ανοιχτά. Ορθάνοικτα για να παίρνεις. Όχι, μάτια μου, δεν το θέλω, δεν μου κάνει, δεν το μπορώ. Πάρτα όλα δικά σου, στα χαρίζω και άσε με στον κόσμο μου. Με τα ψίχουλα μου που έχω και θέλω να τα μοιραστώ. Όχι μαζί σου, γιατί και πάλι παραπονεμένος θα είσαι.. Τράβα αλλού να μιζεριάσεις. Εντός ή εκτός. Αλλά όχι επί τ’αυτά. Τέλος. Τσιγκούνη. Τώρα. Τα τρία «ταφ». Γιατί το τρενάκι της ζωής δε γυρίζει πίσω.