'Πσσσαλίδι, νέο κίνημα!" της Τζίνας Δαβιλά (www.protagon.gr)

http://www.protagon.gr/Default.aspx?tabid=191&returnurl=%2fDefault.aspx%3ftabid%3d57

Θέματα »

Πσσσαλίδι, νέο κίνημα!

της Τζίνας Δαβιλά 

01/01/2012

Πιστεύω στη δυναμική των γραμμάτων, των λέξεων, των ονομάτων, των αριθμών. Κοροϊδέψτε με, όσο θέλετε, αλλά αυτό πιστεύω. Επίσης, καταθέτω ότι μου αρέσουν περισσότερο οι λέξεις που έχουν ρο, λάμδα και ωμέγα. Και τρελαίνομαι για τις λέξεις που αρχίζουν από πι. Είτε κεφαλαίο, είτε μικρό. Και πιστεύω, επίσης, στη δυναμική και την επιτυχία των λεξεων που ξεκινούν από πι. Το’δα από δω, το΄δα από κεί και έδωσα την απάντηση: οι «αγανακτισμένοι» άρχισαν από άλφα, να λοιπόν γιατί ως κίνημα απέτυχαν, έμειναν στην αρχή. Οι «αριστεροί» άρχίζουν από άλφα, να λοιπόν γιατί μακροχρόνια μας άφησε ξεκρέμαστους το σοσιαλιστικό τους φρόνημα, έμεινε στα λόγια δεν πέρασε στην πράξη- βλέπετε; και εδώ το πι. Συνεπώς, θέλω ένα κίνημα για τη χρονιά που υποδεχόμαστε, που να έχει την επιτυχία που, τώρα περισσότερο από ποτέ, είναι διακαώς απαραίτητη. Και βρήκα το όνομά του: πσαλίδι! Και μάλιστα με έμφαση το πσσσσς, να το λες και να βουϊζει ο τόπος.

«Πσαλίδι», λοιπόν, για το 2012 σε ό,τι έκαψε τη γούνα μας το 2011 και όλες τις προηγούμενες δεκαετίες. Πσαλίδι στην αλαζονία, στην αγένεια, στην αναξιοπρέπεια, στην ατιμία, στην ανευθυνότητα, στην ακαρδία, στην ψευτιά, στην κλεψιά, στον φιλοτομαρισμό, στη φιλαργυρία, στην κακία, στην ματαιοδοξία, στην λαμογιά, στην ψευτομαγκιά, στην αναίδεια, στο θράσος, στην αυθάδεια, στην ακαλαισθησία, στην ελαφρότητα, στην αχαριστία. Πσαλίδι σε ό,τι μας κάνει να είμαστε λιγότερο ανθρώποι και ανθρώπινοι, σε ό,τι μας υποβιβάζει ως δίποδα, σε ό,τι θωπεύει το εγώ και μας απομακρύνει από το εμείς. Και κυρίως ‘Πσαλίδι» στον καθρέφτη που θωρούμε το πρόσωπό μας λοξά ή θολά. Πσαλίδι στην καταπίεση, στην τυφλή υπακοή, στην πειθαρχία των άλλων και το ‘πρέπει’ της κοινωνίας που στηρίζεται στην ύλη, στην επίδειξη, στην επιφάνεια. Πσαλίδι στην ανοησία της αιωνιότητας, που μας τυφλώνει από την τετελεσμένη προσωρινότητα.

Έψαχνα μια λέξη που να έχει μέσα της την αποφασιστικότητα και το αποτίναγμα του σαθρού, του κουρασμένου, του αποτυχημένου. Μου’ρθε στο μυαλό, βλέποντας το έργο του φίλου μου, του Κώστα του Φεϊζίδη, το ψαλίδι που προτείνει το κόψιμο από το άρρωστο παρελθόν. «Να, του είπα, πώς θα ονομάσουμε το κίνημά μας. «Ψαλίδι»… αλλά δεν έχει να πάρει η ευχή, «πι». Έχει, όμως, μορφή τρίαινας.»

«Και πού κολλάς; Πππσσσσσσσσσσσσαλίδι!», μου απάντα με το ζαβολιάρικό βλέμμα του Αϊστάϊν. 

Έχουμε και λέμε: από «πι» άρχιζε το κίνημα των τελευταίων τριών δεκαετιών. «Παπαριές» με ό,τι παράγωγο θέλετε: παπάρας, παπαρολογίες, παπαρόπουλος της βουλής, παπαροποιηθήκαμε, ο μέγας παπάρας και δεν συμμαζεύεται. Πάει ο παλιός ο χρόνος, ας περάσουμε, παιδιά, στην επόμενη εποχή διατηρώντας μόνο το σπουδαίο γράμμα «πι», που υπόσχεται επιτυχία, και ας φτιάξουμε το «Πσαλίδι και φύγαμε». Κάτι μου λέει πως θα πάει καλά. Όσοι πιστοί, «Πσαλιδωθείτε» και προσδεθείτε στην νέα ζωή.

Πολύ καλή Πρωτοχρονιά!
Πολλές πολλές στιγμές τρυφερές, δυναμικές, ερωτευμένες.