Μα την αλήθεια, κάτι ώρες ζηλεύω αφάνταστα εκείνους που μπορούν με ευκολία τον εκνευρισμό τους ή την απογοήτευση τους να τη διαχειριστούν σκιτσάροντας ή ακόμα καλύτερα γελοιογραφώντας. Είναι ευλογία! Όταν μπλοκάρει το θυμοειδές που έλεγε και ο Πλάτωνας, ο μόνος τρόπος για να ξεσπάσει κάποιος, να εκτονωθεί πραγματικά, είναι να γελοιογραφήσει ό,τι τον ενοχλεί. Θεωρώ ανέλπιστη τύχη ότι τελευταία συναναστράφηκα με δυο τέτοιες ταλεντάρες.
Ο ένας είναι ο Βαγγέλης Παυλίδης… τα είπαμε … ο άλλος είναι ο Μιχάλης Κουντούρης. «Είμαστε οι τρελοί του βασιλιά» ισχυρίζεται ο ίδιος. «Ξέρεις, είμαστε εκείνοι που δεν τολμά ούτε ο ίδιος ο βασιλιάς να τους ακουμπήσει. Κάνουν ό,τι πιο ανατρεπτικό θέλουν και προσωπικά κολακεύομαι να πιστεύω ότι η γελοιογραφία είναι μια μορφή αντίστασης στην πολύ μεγάλη παρακμή και στην δικτατορία της μεγάλης μετριότητας της εποχής μας. Υπηρετούμε την τέχνη του υπονοούμενου. Αν δεν λειτουργήσουμε έτσι, δεν έχουμε και λόγο ύπαρξης. Αγάπησα τη γελοιογραφία, γιατί οι περισσότερες έχουν την τρέλα μέσα τους. Αισθάνομαι καλά, όταν γίνονται δουλειές που παίζουν το ρόλο της φωνής του αναγνώστη μου. Λέω πράγματα που ελπίζω ότι κάποιος θα ήθελε να πει. Μακάρι να βοηθήσει να οδηγηθούμε στην εποχή της δημιουργικής τρέλας. Και είναι σημαντικό μεταξύ άλλων να γελάμε! Η ζωή εκτός από μικρή είναι πάρα πολύ όμορφη και γεμάτη στιγμές, που αν τις μολύνουμε, χάνουμε το πιο σημαντικό, το τώρα». Το άγχος του είναι το λευκό χαρτί που πρέπει να καλύψει για να στείλει στην εφημερίδα του. «Υπάρχουν δουλειές που δεν άφησα να βγουν προς τα έξω, γιατί ελάχιστες φορές χρειάστηκε να αυτολογοκριθώ. Φοβάμαι, μήπως οι κεραίες μου πιάνουν άλλα από αυτά που συμβαίνουν στην πραγματικότητα. Προσπαθώ να μην αδικήσω ανθρώπους και πράγματα».
Ο Μιχάλης Κουντούρης έχει σκιτσάρει παραμύθια του Ευγένιου Τριβιζά. «Γενικά με πληγώνει η βλακεία. Είναι κάτι που υπάρχει στην περιρρέουσα ατμόσφαιρα και αυξάνει την ποσόστωσή της από ό,τι συμβαίνει γύρω της. Τα παραμύθια είναι τρόπος διαφυγής και αποτελούν σημαντικό καταφύγιο για μένα».
Eίναι ευφυής, αισιόδοξος και γελά εύκολα : «Θα ορθοποδήσει η Ελλάδα. Επιβάλλεται, όμως, να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας, χρειαζόμαστε κοινωνικά αντανακλαστικά, τώρα αν αυτό περάσει μέσα από τα γιαούρτια ή την ψήφο, θα το αποφασίσουμε μόνοι μας. Με θυμώνουν οι άνθρωποι που έχουν τη δυνατότητα να διορθώσουν και δεν το κάνουν. Ναι, τους πολιτικούς μας εννοώ…»
Παρομοιάζει την Ελλάδα με τον κόλπο του Μεξικού. «Κάτω από την επιφάνεια μιας λερωμένης θάλασσας, υπάρχει ένα κόσμος που ζει, παράγει και δημιουργεί, είτε κόσμος της τέχνης, είτε απλοί μεροκαματιάρηδες. Κάποια στιγμή, όταν αποφασίσουμε εμείς, θα καθαρίσουμε όλη αυτή τη σαβούρα που σκεπάζει ό,τι καλό υπάρχει. Η Ελλάδα είναι η συνισταμένη όλων όσων βλέπουμε τα τελευταία χρόνια».
Μετά από κάποιο ενδοιασμό, μου είπε ότι ο Έλληνας θα μπορούσε γελοιογραφικά να είναι ένας γάιδαρος. «Αυτό το εντελώς παρεξηγημένο ζώο που εργάζεται εντατικά και το εκμεταλλευόμαστε αφάνταστα, έχει απίστευτη υπομονή. Ακόμα και με την παρεξηγημένη τους έννοια, είμαστε γαϊδούρια έτσι όπως συμπεριφερόμαστε και λειτουργούμε. Είμαστε σκληροί γιατί έχουμε και τις δύο πλευρές του γαϊδουριού. Όπως συμπεριφερόμαστε απέναντι στο περιβάλλον, στους ανθρώπους, ταυτόχρονα όμως είμαστε πολύ φιλότιμοι και χαριτωμένοι!»
Τα τρία νέα βιβλία του Μιχάλη Κουντούρη από την kasseris publications αφορούν στην οικονομία, στους πολιτικούς και στην οικολογία. Έχει δημιουργήσει ένα καταπληκτικό ασπρόμαυρο σκίτσο με έναν άνθρωπο μέσα σ’ ένα καμένο δάσος που σκέπτεται θλιμμένα ένα κατακόκκινο μήλο να του έρχεται στο κεφάλι. Το σκίτσο εντάσσεται και εκτίθεται σε έκθεση του προγράμματος «Ερυσίχθων» της Ακαδημίας Αθηνών και του Μουσείου Γουλανδρή που θα γυρίσει σε όλη την Ελλάδα. Προς το παρόν βρίσκεται στην Ελευσίνα. «Το Οικολογικό ζήτημα χρειάζεται να καλυφθεί από την εκπαίδευση. Είναι καλό που οι συνθήκες μάς αναγκάζουμε να σκεφτόμαστε οικολογικά. Ωστόσο, γεμίζουμε με λάθος μηνύματα, αλλά κάποια στιγμή θα ισορροπήσουμε. Υπάρχει πολύ δήθεν σε αυτό που λέγεται οικολογική αντίληψη και συνείδηση».
Η γελοιογραφία διαθέτει κοινή γλώσσα, κυρίως όταν δεν έχει λόγια. «Δεν αποτελεί ούτε η Ρόδος, ούτε η Ελλάδα εμπόδιο για εκείνον που θέλει να ασχοληθεί με αυτό το είδος τέχνης. Η τέχνη ούτως ή άλλως σώζει από τα γεννοφάσκια της ξεφεύγουμε από τα δύσκολα. Απλώς χρειάζεται, πέρα από ταλέντο και δουλειά, και επιπλέον τύχη για να αντέξει στην αγορά. Είναι ευλογία να κάνει κάποιος επάγγελμα το χόμπι του».
«Μου άρεσε πολύ μια γελοιογραφία του Στάθη», θυμάται. «Είχε σκιτσάρει έναν άνδρα που χτυπούσε τον κώδωνα του κίνδυνου και έλεγε με πικρία «Γιατί σ’ αυτή τη χώρα όταν ακούνε το κουδούνι βγαίνουν όλοι διάλειμμα; Ελπίζω κάποτε να καταλάβουμε τη διαφορά» Ο Μιχάλης Κουντούρης ανήκει στους 32 της Λέσχης Ελλήνων Γελοιογράφων, αποτελεί καμάρι για τη χώρα, είναι «βραβευμένη ταλεντάρα» σε διεθνές επίπεδο και γιορτάζει τα 25 διεθνή του βραβεία στα 25 χρόνια που ασχολείται με το είδος με την έκθεση «25 χρόνια γελοιογραφίες» στο Κατάλυμα της Γαλλίας στην οδό Ιπποτών στη Μεσαιωνική Πόλη Ρόδου.
«Ένα από τα δυσάρεστα προνόμια της γελοιογραφίας είναι ότι είναι προφητικές» λέει ο Μιχάλης. Αν, όμως, τις κοιτάξουμε προσεκτικά ίσως α αποτελέσουν τον οδηγό για να αποφύγουμε τις κακοτοπιές, συμπληρώνω.
*Η έκθεση του Μιχάλη Κουντούρη θα διαρκέσει μέχρι και τις 24 Αυγούστου. Καλώς να ορίσετε!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
αφήστε το σχόλιό σας