Το Μάνο Ξυδούς δεν τον είχα γνωρίσει ποτέ μου. Επί προσωπικού εννοώ. Τον είχα όμως, παρακολουθήσει στις εμφανίσεις του με τους ΠΥΞ-ΛΑΞ κανά δυο φορές στο χώρο των Αγίων Αναργύρων «Δίπλα στο ποτάμι», στην Ιερά Οδό με το Γιώργο Νταλάρα και σε ένα σωρό συναυλίες τους. Τότε δεν ασχολούμουν με τα δημοσιογραφικά, τα ραδιοφωνικά, τις συνεντεύξεις και τα παρελκόμενα.
Εκτιμούσα ανέκαθεν τη δουλειά του . Αγαπώ τους στίχους, τη μουσική του, το λόγο του. Θαύμαζα την ευγένεια, τη σεμνότητα, το απόμακρο της προσωπικότητάς του, την ουσιαστική του παρουσία, την αθόρυβη παρέμβασή του στα πράγματα της μουσικής.. Και λέω αθόρυβη γιατί έτσι επέλεγε να κινείται: αθόρυβα, μα ουσιαστικά δίνοντας ψυχή σε ό,τι έπρεπε να εμψυχώσει. Ο Μάνος Ξυδούς άνοιξε το δρόμο όχι μόνο για τους ΠΥΞ-ΛΑΞ. Με αγάπη και πάθος για τη δημιουργία κατάφερε να αποτελέσει πρότυπο και για άλλους, όπως οι ΟΝΑΡ, η Ελεάνα Ζεγκίνογλου, οι ΒΩΞ δίνοντας μαθήματα έμπνευσης και ευαισθησίας. . Κινήθηκε σε παράλληλους με τους Κατσιμιχαίους, το Διονύση Τσακνή, το Βασίλη Παπακωνσταντίνου παραχωρώντας πάντα σε εκείνους τα πρωτεία της προβολής και επιλέγοντας να μείνει στις πίσω σειρές.
Ονόμαζε ροκ ότιδήποτε ήταν αληθινό, από την τούμπα στα σκαλοπάτια που δεν πτοεί τον πεσόντα μέχρι την ειλικρινή χαρά σε κείνα που τα στερεότυπα απορρίπτουν.
Κρατώ σε περίοπτη θέση στη σιντοθήκη μου το άλμπουμ : «Μάνος Ξυδούς –Άρωμα Γυναίκας Περιμένοντας το νέκταρ» .
Μνημόσυνο για το Μάνο? Όχι. Μάλλον προσπαθώ να ανακουφίσω την ψυχή και την σκέψη μου, γιατί τον τελευταίο καιρό τον είχα κάπως ξεχασμένο. Παρακολουθούσα επιπόλαια τη δράση του και πίσω στην άκρη του μυαλού μου είχα τη σκέψη ότι θα μας μιλήσει κάποια στιγμή. Είχε σπουδαίο λόγο ο Μάνος. Ήταν ανάγκη να ακουστεί. Και έχω την αίσθηση ότι δεν αντικαθίσταται. Δεν είναι εύκολο να αντικατασταθεί. Δεν είχε περάσει από το μυαλό μου ότι κάποιος άλλος θα τον πρόφταινε… Το ίδιο έπαθα και πέρυσι με το Σταμάτη Μεσημέρη , με τον οποίο μιλούσαμε αρκετά συχνά. Τις τελευταίες φορές που επικοινωνούσαμε, ήταν ήδη σε φάση θεραπείας- πονούσε πολύ το πρώτο τρίμηνο μου έλεγε- έγραφε παράλληλα και ετοίμαζε και νέα έκδοση ποιημάτων: «Ουδέν κακό, αμιγές καλού» φιλοσοφούσα , «θα γράψεις διαμάντια!» και απαντούσε : «Ναι, έτσι ακριβώς, όπως τα λες». Όταν μπαίνοντας στο διαδίκτυο, είδα την ανακοίνωση του «φευγιού» του , μου κόπηκαν τα πόδια, γιατί είχα σκοπό την επόμενη να του τηλεφωνούσα, για να προγραμματίζαμε ραδιοφωνική κουβέντα μέσα στο Σαββατοκύριακο. Και ήξερα ότι θα το χαιρόταν πολύ…Δεν πρόφτασα…
Έτσι και με το Μάνο Ξυδούς. Δεν πρόφτασα να αποτυπώσω μέσα μου το λόγο του απευθυνόμενος σε ένα κοινό που μπορεί και να μην τον ήξερε, αλλά σίγουρα θα στεκόταν να τον ακούσει και να αφουγκραστεί την πνοή και τη θέση ενός γνήσιου ροκά, αυθεντικού και πηγαίου. Να κρατούσα μέσα «από τις κοινότοπες ραδιοφωνικές συνεντεύξεις» τα δικά του μαθήματα.
Επίλογος? Η πρώτη και η πέμπτη στροφή από τη «Μυρωδιά Καλοκαιριού»:
«Πάνω στα χέρια σου ακούμπησα πετράδι
μια μυρωδιά καλοκαιριού απ' τις ακτές
που τόσα χρόνια σαν μαΐστρος με ταράζει
όταν ψαρεύω στ' ανοιχτά κούφιες χαρές.
……………………………
Λοιπόν το μόνο που μου μένει να σου δώσω
μια μυρωδιά καλοκαιριού απ' τις ακτές.
ήσουν παρένθεση που με έκανε να νιώσω
πως ό,τι φεύγει ξαναγυρίζει, αν το θες»
Να λοιπόν, που και οι αγαπημένοι μας στίχοι καμιά φορά, δε λένε την αλήθεια!
ΥΓ: Η "Μυρωδια Καλοκαιριού" με στίχους και μουσική του Μάνου, ακούστε την από την Ελεάνα Ζεγκίνογλου και περιλαμβάνεται στο άλμπουμ που αναφέρεται στο κείμενο. Επίσης, εξαιρετική είναι και η ερμηνεία από τον Μπάμπη Στόκα και τη Σωτηρία Λεονάρδου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
αφήστε το σχόλιό σας