Άντε πια σας βαρέθηκα όλους σας… Και τι καταλαβαίνετε με τόση μεμψιμοιρία? Θα ζήσετε καλύτερα? Ε, λοιπόν, ο έλληνας – τον όποιο σύγχρονο θεωρώ ένα κουτοπόνηρο λαμόγιο και εδώ δανείζομαι το χαρακτηρισμό του αγαπητού μου δημοσιογράφου Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου «μπούφους γκρέκους λαμόγιους» - έχει --να πάρει η ευχή-- δυνατό χαρακτήρα και, ααααν το θέλει, θα τα καταφέρει. Πώς? Με το χαμόγελο, την παρέα, την απλότητα, την καλοσύνη… Πώς είπατε? Οι επιταγές λήγουν? Ε, και? Αν είστε μουρτζούφληδες θα βρείτε χρήματα να τις πληρώσετε? Βρε δε με παρατάτε? Σιχάθηκα την τηλεόραση με τους αναλυτές της! Σιχάθηκα το φόβο που σπέρνουν στις αδύναμες νοητικά και οικονομικά ομάδες! (γειά σου Γιαννάκη μου – τον Αγγελάκα εννοώ). Σιχάθηκα και όλους τους κουστουμάτους που φροντίζουν για το καλό μας.
Προτιμώ «λίγο κρασί λίγο θάλασσα και τ’ αγόρι μου» παρά όλη αυτή την τρεχάλα για την απληστία και την αχαριστία. Και πότε θα πούμε ευχαριστώ για όλα αυτά που απολαύσαμε τόσα χρόνια, ε? Ποτέ!!! Ξέρετε τι λέει ο νόμος της φύσης? Η αχαριστία πληρώνεται. Αυτό πληρώνουμε και μείς. Το γεγονός ότι ξεχάσαμε να ευχαριστήσουμε, όποιον πιστεύουμε ο καθένας, για ό,τι χαρήκαμε. Και ο πατέρας μου έλεγε: «Η κότα πίνει νερό, κοιτάει και το Θεό».
ΥΓ: Σοφία, Ιουλία, χάρηκα πολύ!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
αφήστε το σχόλιό σας