Αφορμή για το παρόν κείμενο στάθηκε το πρόσφατο άρθρο του Δημήτρη Καμπουράκη περί παλιού μνημονίου. Συγκλονιστικό για πολλούς λόγους.
Προτού μπω στο θέμα θα ήθελα να θυμίσω και φαντάζομαι ότι θα συμφωνήσετε, ότι όποιος γνωρίζει Ιστορία, μπορεί να έχει σαφή εικόνα όχι μόνο για το παρελθόν αλλά και για το μέλλον. Επιπλέον, δύναται να αποφύγει τις κακοτοπιές. Παρακολουθώ την Ιστορία, όπως καταγράφεται στα σχολικά βιβλία. Παρατηρώ, λοιπόν, ότι από την τετάρτη δημοτικού η ύλη επαναλαμβάνεται. Δηλαδή, Δ΄ Δημοτικού: η αρχαία ελληνική ιστορία, ελληνιστικοί χρόνοι, Μέγας Αλέξανδρος. Ε΄ Δημοτικού: Χριστιανική ιστορία, Βυζάντιο, Μεσαίωνας. ΣΤ΄ Δημοτικού: Διαφωτισμός, 1821, 1922, 1940. Και άντε ξανά ο ίδιος κύκλος στις τρεις τάξεις του Γυμνασίου και μια τελευταία φορά για να τα εμπεδώσουμε στις τρεις τάξεις του Λυκείου. Η ύλη εμπλουτίζεται απλώς ως προς τις πηγές και τις φωτογραφίες, η βάση όμως είναι η ίδια.
Η επανάληψη είναι η μητέρα της μαθήσεως, λένε. Δεκτό. Το κακο γράψιμο όμως είναι ο πατέρας και η μητέρα της αδιαφορίας και της απέχθειας, συμπληρώνω. Και αναρωτιέμαι: γιατί τόσα και τόσα βιβλία τυπώνονται χρόνια τώρα για το μάθημα της Ιστορίας και έχουν τόσο έντονα χάλια, τόσο κραυγαλέα χάλια; Ποιος είναι ο στόχος; Μήπως να μην μάθει ιστορία ο Έλληνας; Μήπως για να μείνουν αμόρφωτοι οι νεώτεροι που είναι το πιο καλό υλικό; (Επιτρέψτε μου: όποιος δε γνωρίζει Ιστορία, είναι εύκολα διαχειρίσιμος). Αν βγείτε στο δρόμο και ρωτήσετε τι γνωρίζουν για τον Εμφύλιο, ας πούμε, μάλλον θα απογοητευθείτε! Όταν πέρυσι προβλήθηκε η ταινία «Ψυχή Βαθιά» του Παντελή Βούλγαρη για το Γράμμο και το Βίτσι, ένας φίλος δημοσιογράφος μού είπε: «Μα δεν είπε και τίποτα. Παρουσίασε τα γεγονότα πολύ light συγκριτικά με την πραγματικότητα. Μαρτυρίες αναφέρουν ότι έβγαζαν το μάτι του σκοτωμένου αδελφού και το έδιναν στο ζωντανό αδελφό να το φάει! Έλληνες! Άνθρωποι του ίδιου τόπου!».
Τόση σκληρότητα, λοιπόν; Από τον Έλληνα; Πού είναι κρυμμένες αυτές οι αλήθειες; Πού γράφονται, αλήθεια; Πότε μπορεί κάποιος να τις κοινωνήσει; Από ποια πηγή; Γιατί δε λέγονται αυτά στα σχολικά βιβλία; Ποια συμφέροντα εξυπηρετούν; Και γιατί όσοι συγγράφουν τα σχολικά βιβλία λένε μισές αλήθειες, μασημένες κουβέντες και περνούν εθνικιστικά μηνύματα; Ποιοι από μας γνωρίζουμε τα παραμυθητικά στοιχεία της Ιστορίας; Είμαστε άραγε ως λαός τόσο φιλήσυχος ή εν τέλει γουστάρουμε άμα λάχει και το σαματά; Στην τελική, μαθαίνουμε Ιστορία στα μαθητικά μας χρόνια ή δουλευόμαστε;
Το 1930 ο Αλέξανδρος Δελμούζος σε εισήγησή του στην πρώτη Βαλκανική Διάσκεψη, αναφερόμενος στο μάθημα της Ιστορίας έλεγε ότι πρέπει να αποκτήσουμε σφαιρικότητα και καθολική γνώση μαθαίνοντας όχι μόνο την ιστορία του τόπου μας, αλλά και των άλλων λαών. Την αληθινή Ιστορία που απέχει από την υπερτίμηση του εαυτού μας και την υποτίμηση και περιφρόνηση των γειτονικών λαών. «Πρέπει να λείψει, έλεγε, η αποκλειστικότητα, η μονομέρεια και ο υποκειμενισμός». Και δεν έμενε εκεί. Πρότεινε να μαθαίνουμε τις ξένες γλώσσες και να μελετάμε και την ξένη Λογοτεχνία. Όχι έτσι όπως γίνεται σήμερα, αποσπασματικά και πηδώντας σαν χαριτωμένες πεταλουδίτσες από τον ένα στον άλλο συγγραφέα χωρίς στην ουσία να γνωρίζουμε κανένα. Πρότεινε να βλέπουμε με σοβαρότητα τις ιδιαιτερότητες κάθε λαού και να τις συγκρίνουμε με τις δικές μας . Μόνο τότε θα μιλάμε για ένα καθολικό Ανθρωπισμό, που θα ξεκινάει από όλους και θα απευθύνεται σε όλους ανεξαιρέτως.
Σχεδόν 100 χρόνια μετά παραμένουμε στο ίδιο θολωμένο τοπίο. Είμαστε ημιμαθείς, εξυπνάκηδες, τσαμπουκάδες, εύθικτοι και παραπονεμένοι. Αιωνίως παραπονεμένοι με σημαία τη μιζέρια μας. Γκρινιάρηδες για την κακή μας τύχη και την αδικία των άλλων σε βάρος μας. Και εμείς, οι τέλειοι!
Ακούγονται από την Υπουργό Παιδείας διάφορες τροποποιήσεις που θα αφορούν στα σχολικά μαθήματα. Να κάνω μια ανατρεπτική πρόταση; Αφού ούτως ή άλλως δεν υπάρχει στόχος να ειπωθεί η αλήθεια ή να παρουσιαστεί η πραγματικότητα στους νέους πολίτες, γιατί δε σταματά η εκτύπωση των βιβλίων για το μάθημα της Ιστορίας; Αμόρφωτοι έτσι, αμόρφωτοι και αλλιώς! Συμφέρει τους πάντες και σε δύσκολους καιρούς ας μη γίνουν σπατάλες για άχρηστα εγχειρίδια, για να μην πω εγ-χοιρίδια, όπως είχα διαβάσει κάπου εύστοχα. Η υπόσταση του μαθητή αλλά και του Έλληνα πολίτη γενικότερα, δεν είναι σεβαστή! Τουλάχιστον μην τον αναγκάζετε, όποιοι υπεύθυνοι, να νοιώθει βλάκας και να εξελιχθεί σε τέτοιος. Δεν έχετε ακούσει ότι η βλακεία είναι επικίνδυνη;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
αφήστε το σχόλιό σας