http://www.protagon.gr/Default.aspx?tabid=191&returnurl=%2fDefault.aspx%3ftabid%3d57
Έχεις μποφόρ;
15/04/2012
Η ζωή σου θέλει τρέλα, θέλει ΄Έρωτα. Αν
δεν μπορείς να ερωτευτείς κάποιον που να σου φτιάχνει το μυαλό, την
ψυχή και το κορμί, βρες κάτι άλλο: ένα λουλούδι, ένα τραγούδι, μια αξία,
ένα τετράποδο, τη σχέση που έχεις ήδη ξεχάσει. Τη σχέση σου με τον
εαυτό σου.
Η ιστορία του κόσμου γράφτηκε από τους τρελούς της. Από τους οραματιστές της: τον Νίτσε, τον Ιησού, τον Καζαντζάκη. Μπορεί ο Νίτσε να λέει η παράδοση ότι θυσίασε τη ζωή του για ένα άλογο, να λέει πως τρελάθηκε όταν είδε τον ιδιοκτήτη του να το χτυπά και κουλουριάστηκε γύρω από το λαιμό του για να το σώσει. Εσύ, από πού κουλουριάζεσαι για να σωθείς; Έχεις κάτι; Υπάρχει κάτι, κάποιος, κάποιοι που θα σε κάνουν να πεις «αξίζει να θυσιαστώ για πάρτη τους»; Αν δεν έχεις, ψάξε βρες το όσο είναι καιρός. Διάβαζα τις προάλλες το σπουδαίο βιβλίο του Ίρβιν Γιάλομ «Θρησκεία και Ψυχιατρική». Πού καταλήγει; Ότι οι καρκινοπαθείς-ετοιμοθάνατοι αντιλαμβάνονται πόσο μάταια έχουν ξοδέψει τη ζωή τους. Βρες το χρόνο και την διάθεση να ξεκλειδώσεις από μέσα σου ό,τι σε κάνει καλύτερο, όχι απαραίτητα ως άνθρωπο, αλλά σε κάνει να νοιώθεις καλύτερα απέναντι στον εαυτό σου, γίνεσαι κεφάτος, χαρούμενος, αισιόδοξος. Και τότε θα είσαι και καλύτερος για τους άλλους.
Λείπει ο έρωτας. Λείπει το πάθος από το βλέμμα. Λείπει η υγιής τρέλα. Λυπάμαι να παρατηρώ νέους ανθρώπους να έχουν το άτονο, κουρασμένο, το ψόφιο βλέμμα του κακογαμημένου. Συγχώρεσε με, φίλε μου, αλλά χωρίζω τους ανθρώπους σε τρεις κατηγορίες: αγάμητους, κακογαμημένους και καλογαμημένους. Οι τελευταίοι δεν είναι απαραίτητα αυτοί που έχουν κυριολεκτικά σε εγρήγορση το ένστικτό τους και περνούν «νύχτες μαγικές, ονειρεμένες…», είναι εκείνοι που απολαμβάνουν τη ζωή. Βλέπουν αγάπη στον σκύλο τους, ομορφιά στη θάλασσα, χαρά στα παιδιά του σχολείου που πάει εκδρομή, ζεστασιά στον ήλιο που αχνοφέγγει πίσω από τα σύννεφα. Έρωτας, μάτια μου, είναι ό,τι μας συντηρεί στη ζωή και μας βελτιώνει. Θες να σου πω τι μπορείς να ερωτευτείς για να νιώσεις καλύτερα; Αυτό, όπως αυτό. Είτε αυτό, είτε αυτό, είτε αυτό, κάτι που είναι δημιουργικό.
Βλέπεις πόσο καλύτερα νιώθεις; Και αν σου στείλω και αυτό, θα καταλάβεις ότι στον μικρόκοσμο σου δεν καταφέρνεις τίποτα. Εκεί έξω είναι η ζωή, στην πιάτσα και στην συναναστροφή, στον έρωτα, στο πάθος και στην τρέλα. Στη μοιρασιά. Γουστάρω τους ανθρώπους που έχουν πάθη. Αν τα χουν κιόλας νικήσει, δαμάσει, εξουδετερώσει, τους γουστάρω πολλαπλάσια. Ο άνθρωπος με πάθη είναι παλικάρι. Το ζητούμενο δεν είναι να είσαι τέλειος, αλλά να είσαι ατελής και ωραίος. Να χάνεις το φως και να βρίσκεις το σθένος να ξαναφωτίζεσαι. Αλλιώς, ζεις σαν τον κήπο χωρίς ροδιά, σαν τη σούπα χωρίς σέλινο, σαν τη ζωή χωρίς αγκαλιά και φιλί. Άτονα, μισά, χλιαρά, κοιμισμένα… Ο χωρίς πάθη δεν έχει ζήσει και δεν πρόκειται να μάθει να ζει. Για αυτό σου λέω: ξεκλειδώσου, ερωτεύσου, παθιάσου με κάτι. Και άνοιξε το μυαλό σου. Τι είσαι μέσα στο υπέροχο Σύμπαν; Τίποτα και τα πάντα, νοήμονα άνθρωπε. Κοιτώ σαν ufo τα σπίτια που έχουν μαντρότοιχους, κοιτώ χαζεμένα τις βίλλες που έχουν υψώσει κάγκελα και τεράστια δέντρα για να μην τους βλέπουν οι έξω. Μπράβο φιλαράκο, περίφημα τα κατέφερες, δεν επικοινωνείς με κανένα, κρίμα μάτια μου, σε λυπάμαι. Γιατί έμαθες να πιστεύεις πως έτσι είσαι καλά, μόνος σου είσαι καλά. Και δεν έμαθες ότι η τρέλα σου θα σε σώσει από τους βλάκες και τους κυνηγούς μιας μάταιης ζωής.
Ο Έρωτας δεν χρειάζεται χρήματα, η τρελά δεν χρειάζεται χρήματα, το χαμόγελο δεν χρειάζεται χρήματα, το ίδιο και η αγάπη. Η αγάπη που δίνεις χωρίς ζητούμενο, έτσι γενναιόδωρα και σπουδαία. Και ψιθύρισε μέσα σου το «σ’αγαπάω» σε όποιον θέλεις μέχρι να του το πεις και φωναχτά. Και αν δεν το ακούσει, δεν το καταλάβει, δεν πειράζει, εσύ το είπες. Εσύ θα ξέρεις να το λες. Είπαμε, μπορεί να γεννιέσαι, αλλά γίνεσαι κιόλας. Ό,τι κάθε φορά επιλέξεις. Αξίζει να τρελαθείς από έρωτα για κάτι ή κάποιον. Η ζωή στα μποφόρ μετριέται, όχι στην νηνεμία.
Υγ: ίσως να φαίνεται ουτοπικό και εκτός χρόνου το κείμενο, αλλά δεν φταίω εγώ. Ο Υδροχόος στον ωροσκόπο μου ευθύνεται.
Η ιστορία του κόσμου γράφτηκε από τους τρελούς της. Από τους οραματιστές της: τον Νίτσε, τον Ιησού, τον Καζαντζάκη. Μπορεί ο Νίτσε να λέει η παράδοση ότι θυσίασε τη ζωή του για ένα άλογο, να λέει πως τρελάθηκε όταν είδε τον ιδιοκτήτη του να το χτυπά και κουλουριάστηκε γύρω από το λαιμό του για να το σώσει. Εσύ, από πού κουλουριάζεσαι για να σωθείς; Έχεις κάτι; Υπάρχει κάτι, κάποιος, κάποιοι που θα σε κάνουν να πεις «αξίζει να θυσιαστώ για πάρτη τους»; Αν δεν έχεις, ψάξε βρες το όσο είναι καιρός. Διάβαζα τις προάλλες το σπουδαίο βιβλίο του Ίρβιν Γιάλομ «Θρησκεία και Ψυχιατρική». Πού καταλήγει; Ότι οι καρκινοπαθείς-ετοιμοθάνατοι αντιλαμβάνονται πόσο μάταια έχουν ξοδέψει τη ζωή τους. Βρες το χρόνο και την διάθεση να ξεκλειδώσεις από μέσα σου ό,τι σε κάνει καλύτερο, όχι απαραίτητα ως άνθρωπο, αλλά σε κάνει να νοιώθεις καλύτερα απέναντι στον εαυτό σου, γίνεσαι κεφάτος, χαρούμενος, αισιόδοξος. Και τότε θα είσαι και καλύτερος για τους άλλους.
Λείπει ο έρωτας. Λείπει το πάθος από το βλέμμα. Λείπει η υγιής τρέλα. Λυπάμαι να παρατηρώ νέους ανθρώπους να έχουν το άτονο, κουρασμένο, το ψόφιο βλέμμα του κακογαμημένου. Συγχώρεσε με, φίλε μου, αλλά χωρίζω τους ανθρώπους σε τρεις κατηγορίες: αγάμητους, κακογαμημένους και καλογαμημένους. Οι τελευταίοι δεν είναι απαραίτητα αυτοί που έχουν κυριολεκτικά σε εγρήγορση το ένστικτό τους και περνούν «νύχτες μαγικές, ονειρεμένες…», είναι εκείνοι που απολαμβάνουν τη ζωή. Βλέπουν αγάπη στον σκύλο τους, ομορφιά στη θάλασσα, χαρά στα παιδιά του σχολείου που πάει εκδρομή, ζεστασιά στον ήλιο που αχνοφέγγει πίσω από τα σύννεφα. Έρωτας, μάτια μου, είναι ό,τι μας συντηρεί στη ζωή και μας βελτιώνει. Θες να σου πω τι μπορείς να ερωτευτείς για να νιώσεις καλύτερα; Αυτό, όπως αυτό. Είτε αυτό, είτε αυτό, είτε αυτό, κάτι που είναι δημιουργικό.
Βλέπεις πόσο καλύτερα νιώθεις; Και αν σου στείλω και αυτό, θα καταλάβεις ότι στον μικρόκοσμο σου δεν καταφέρνεις τίποτα. Εκεί έξω είναι η ζωή, στην πιάτσα και στην συναναστροφή, στον έρωτα, στο πάθος και στην τρέλα. Στη μοιρασιά. Γουστάρω τους ανθρώπους που έχουν πάθη. Αν τα χουν κιόλας νικήσει, δαμάσει, εξουδετερώσει, τους γουστάρω πολλαπλάσια. Ο άνθρωπος με πάθη είναι παλικάρι. Το ζητούμενο δεν είναι να είσαι τέλειος, αλλά να είσαι ατελής και ωραίος. Να χάνεις το φως και να βρίσκεις το σθένος να ξαναφωτίζεσαι. Αλλιώς, ζεις σαν τον κήπο χωρίς ροδιά, σαν τη σούπα χωρίς σέλινο, σαν τη ζωή χωρίς αγκαλιά και φιλί. Άτονα, μισά, χλιαρά, κοιμισμένα… Ο χωρίς πάθη δεν έχει ζήσει και δεν πρόκειται να μάθει να ζει. Για αυτό σου λέω: ξεκλειδώσου, ερωτεύσου, παθιάσου με κάτι. Και άνοιξε το μυαλό σου. Τι είσαι μέσα στο υπέροχο Σύμπαν; Τίποτα και τα πάντα, νοήμονα άνθρωπε. Κοιτώ σαν ufo τα σπίτια που έχουν μαντρότοιχους, κοιτώ χαζεμένα τις βίλλες που έχουν υψώσει κάγκελα και τεράστια δέντρα για να μην τους βλέπουν οι έξω. Μπράβο φιλαράκο, περίφημα τα κατέφερες, δεν επικοινωνείς με κανένα, κρίμα μάτια μου, σε λυπάμαι. Γιατί έμαθες να πιστεύεις πως έτσι είσαι καλά, μόνος σου είσαι καλά. Και δεν έμαθες ότι η τρέλα σου θα σε σώσει από τους βλάκες και τους κυνηγούς μιας μάταιης ζωής.
Ο Έρωτας δεν χρειάζεται χρήματα, η τρελά δεν χρειάζεται χρήματα, το χαμόγελο δεν χρειάζεται χρήματα, το ίδιο και η αγάπη. Η αγάπη που δίνεις χωρίς ζητούμενο, έτσι γενναιόδωρα και σπουδαία. Και ψιθύρισε μέσα σου το «σ’αγαπάω» σε όποιον θέλεις μέχρι να του το πεις και φωναχτά. Και αν δεν το ακούσει, δεν το καταλάβει, δεν πειράζει, εσύ το είπες. Εσύ θα ξέρεις να το λες. Είπαμε, μπορεί να γεννιέσαι, αλλά γίνεσαι κιόλας. Ό,τι κάθε φορά επιλέξεις. Αξίζει να τρελαθείς από έρωτα για κάτι ή κάποιον. Η ζωή στα μποφόρ μετριέται, όχι στην νηνεμία.
Υγ: ίσως να φαίνεται ουτοπικό και εκτός χρόνου το κείμενο, αλλά δεν φταίω εγώ. Ο Υδροχόος στον ωροσκόπο μου ευθύνεται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
αφήστε το σχόλιό σας