http://www.protagon.gr/Default.aspx?tabid=191&returnurl=%2fDefault.aspx%3ftabid%3d57
Ο Λευτέρης Λαζάρου στη Ρόδο
22/04/2012
Ο Λευτέρης Λαζάρου στη Ρόδο & στο κέντρο Ελπίδα
Κείμενο - Φωτογραφίες: Τζίνα Δαβιλά
Το «Montage Foodcafe» έφερε τον Λευτέρη Λαζάρου στη Ρόδο και τον
παρακάλεσε να επισκεφθεί το κέντρο «Ελπίδα». Δηλαδή, τον έκανε να
αισθανθεί οικεία γιατί ο κορυφαίος Έλληνας σεφ κάνει συχνές επισκέψεις
στο «Ελπίδα» της Αθήνας.
Το Κέντρο «Ελπίδα» στη Ρόδο συντηρείται από δωρεές, εθελοντές Ροδίους
και γονείς παιδιών με νοητική αναπηρία και σύνδρομο Down, ενώ έχει
δημιουργηθεί από την Σταυρούλα Καπούλα που τελεί και χρέη προέδρου του
Δωδεκανησιακού Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων ΑμΕΑ Ρόδου. Ο Σύλλογος
διαθέτει υπηρεσίες δημιουργικής απασχόλησης, επαγγελματικής
προκατάρτισης, κοινωνικοποίησης και κοινωνικής επανένταξης παιδιών με
αναπηρία διοργανώνοντας εκπαιδευτικές εκδρομές, εκδηλώσεις, εκθέσεις,
αθλητικές και πολιτιστικές δραστηριότητες για να μην στερούνται τη ζωή,
όπως την αντιλαμβάνονται, τα 25 παιδιά που φιλοξενούνται στο Σύλλογο
«Ελπίδα», ηλικίας από 18 έως 52 χρόνων. Δέχονται εβδομαδιαία επισκέψεις
από γυμναστή, ψυχολόγο, φυσιοθεραπευτή και γιατρό. Συχνά οι εθελοντές
τους επισκέπτονται για να φτιάξουν γλυκά, ψωμιά, αυγούλες- όπως λένε
στην τοπική διάλεκτο- και σταυρούς από βάγια για το Πάσχα.
Αν αγκαλιάσεις αυτά τα παιδιά, θα νοιώσει τα χίλια μηνύματα, που τις
περισσότερες φορές δυσκολεύονται να αρθρώσουν σε μια λογική σειρά. Είναι
χαρούμενα, κοινωνικά και δημιουργικά στο μέτρο των δυνατοτήτων τους.
Ερωτεύονται και ονειρεύονται πως παντρεύονται. «Είπατε στον σταθμό ότι
το Σεπτέμβρη παντρεύομαι τον Λευτέρη;» με ρωτά η Τσαμπίκα. Την κοιτώ
χαμογελαστά… «Να το λέτε κάθε μέρα» μού επισημαίνει δείχνοντας μου τον
αγαπημένο της.
Αυτό που μπορώ με βεβαιότητα να πω είναι, ότι ο Μουσταφά, ο Λευτέρης, η
Τσαμπίκα και τα λοιπά παιδιά του «Ελπίδα» έχουν άγνοια του μνημονίου,
της κατρακύλας μας και όλων των λαμογιών που μας περιτριγυρίζουν. Σε
όλους χαμογελούν, με όλους που θα τους επισκεφθούν, χαίρονται γιατί
έχουν ανάγκη της αποδοχής και της ανθρώπινης παρουσίας. Είναι παιδιά!
Αυτό, που προσωπικά με λυπεί βαθύτατα, είναι το τι θα γίνει μετά… Μετά
τον φυσικό θάνατο των γονέων ή κηδεμόνων τους. Τότε… ποιος θα σταθεί στο
πλάϊ τους για να τα φροντίσει; Διότι, σε αυτή την περίπτωση, όσο
σπουδαίος, γενναιόδωρος και μεγαλόκαρδος και αν είναι ένας Λαζάρου, θα
είναι εκ των δεδομένων τραγικά λίγος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
αφήστε το σχόλιό σας