Τάδε έφη Μαρκές...

"Αν ο Θεός ξεχνούσε για μια στιγμή ότι είμαι μια μαριονέτα φτιαγμένη από κουρέλια και μου χάριζε ένα κομμάτι ζωή, ίσως δεν θα έλεγα όλα αυτά που σκέπτομαι, αλλά σίγουρα θα σκεφτόμουν αυτά που λέω εδώ.Θα έδινα αξία στα πράγματα, όχι γι' αυτό που αξίζουν αλλά γι' αυτό που σημαίνουν.Θα κοιμόμουν λίγο, θα ονειρευόμουν πιο πολύ, γιατί για κάθε λεπτό που κλείνουμε τα μάτια μας, χάνουμε 60 δευτερόλεπτα φωτός. Θα συνέχιζα οταν οι άλλοι σταματούσαν, θα ξυπνούσα όταν οι άλλοι κοιμούνταν. Θα άκουγα όταν οι άλλοι μιλούσαν και πόσο θα απολάμβανα ένα ωραίο παγωτό σοκολάτα!Αν ο Θεός μου δώριζε ένα κομμάτι ζωή, θα ντυνόμουν λιτά, θα ξάπλωνα μπρούμυτα στον ήλιο, αφήνοντας ακάλυπτο όχι μόνο το σώμα, αλλά και την ψυχή μου.Θεε μου, αν μπορούσα, θα έγραφα το μίσος μου πάνω στον πάγο και θα περίμενα να βγει ο ήλιος. Θα ζωγράφιζα με ένα όνειρο του Βαν Γκογκ πάνω στα άστρα ένα ποίημα του Μπενεντέτι και ένα τραγούδι του Σεράτ θα ήταν η σερενάτα που θα τη χάριζα στη Σελήνη. Θα πότιζα με τα δάκρυα μου τα τριαντάφυλλα, για να νοιώσω τον πόνο απ'τα αγκάθια τους και το κοκκινωπό φιλί των πετάλων τους...Θεέ μου, αν είχα ένα κομμάτι ζωή...Δεν θα άφηνα να περάσει ούτε μια μέρα χωρίς να πω στους ανθρώπους ότι τους αγαπώ. Θα έκανα κάθε άνδα και γυναίκα να πιστέψουν ότι είναι οι αγαπητοί μου και θα ζούσα ερωτευμένος με τον έρωτα.Στους ανθρώπους θα έδειχνα πόσο λάθος κάνουν που νομίζουν οτι παύουν να ερωτεύονται όταν γερνούν, χωρίς να καταλαβαίνουν ότι γερνούν όταν παύουν να ερωτεύονται. Στους γέρους θα έδειχνα ότι τον θάνατο δεν τον φέρνουν τα γηρατεία, αλλά η λήθη. Έμαθα τόσα πράγματα από εσάς τους ανθρώπους... Έμαθα πως όλοι θέλουν να ζήσουν στην κορυφή του βουνού, χωρίς να γνωρίζουν ότι η αληθινή ευτυχία βρίσκεται στον τρόπο που κατεβαίνεις την απόκρημνη πλαγιά.Έμαθα πως όταν το νεογέννητο σφίγγει στη μικρή παλάμη του, για πρώτη φορά, το δάχτυλο του πατέρα του, το αιχμαλωτίζει για πάντα.Έμαθα πως ο άνθρωπος δικαιούται να κοιτά τον άλλον από ψηλά μόνο όταν πρέπει να τον βοηθήσει να σηκωθεί. Είναι τόσα πολλά τα πράγματα που μπόρεσα να μάθω από εσάς, αλλά δεν θα χρησιμεύσουν αλήθεια πολύ, γιατί όταν θα με κρατούν κλεισμένο μέσα σ' αυτή τη βαλίτσα, δυστυχώς, θα πεθαίνω.Να λές πάντα αυτό που νοιώθεις και να κάνεις πάντα αυτό που σκέφτεσαι. Αν ήξερα ότι σήμερα θα ήταν η τελευταία φορά που θα σ' έβλεπα να κοιμάσαι, θα σ' αγκάλιαζα σφιχτά και θα προσευχόμουν στον Κύριο για να μπορέσω να γίνω ο φύλακας της ψυχής σου. Αν ήξερα ότι αυτή θα ήταν η τελευταία φορά που θα σ' έβλεπα να βγαίνεις απ' την πόρτα, θα σ' αγκάλιαζα και θα σου 'δινα ένα φιλί και θα σε φώναζα ξανά για να σου δώσω κι άλλα. Αν ήξερα ότι αυτή θα ήταν η τελευταία φορά που θα άκουγα τη φωνή σου, θα ηχογραφούσα κάθε σου λέξη για να μπορώ να τις ακούω ξανά και ξανά. Αν ήξερα ότι αυτές θα ήταν οι τελευταίες στιγμές που σ' έβλεπα, θα έλεγα ότι σ'αγαπώ και δεν θα υπέθετα, ανόητα, ότι το ξέρεις ήδη.Υπάρχει πάντα ένα αύριο και η ζωή μας δίνει κι άλλες ευκαιρίες για να κάνουμε τα πράγματα όπως πρέπει, αλλά σε περίπτωση που κάνω λάθος και μας μένει μόνο το σήμερα, θα 'θελα να σου πω πόσο σ' αγαπώ και ότι ποτέ δεν θα σε ξεχάσω.Το αύριο δεν το έχει εξασφαλίσει κανείς, είτε νέος είτε γέρος. Σήμερα μπορεί να είναι η τελευταία φορά που βλέπεις τους ανθρώπους που αγαπάς. Γι' αυτό μην περιμένεις άλλο, κάν' το σήμερα, γιατί αν το αύριο δεν έρθει ποτέ, θα μετανιώσεις σίγουρα για τη μέρα που δεν βρήκες χρόνο για ένα χαμόγελο, μια αγκαλιά, ένα φιλί (όπως θα έλεγα εγώ:η μεταμέλεια φοράει ξυλοπάπουτσα, σύμφωνα με τον Ρίτσο) και ήσουν πολύ απασχολημένος για να κάνεις πράξη μία τελευταία τους επιθυμία. Κράτα αυτούς που αγαπάς κοντά σου, πες τους ψιθυριστά πόσο πολύ τους χρειάζεσαι, αγάπα τους και φέρσου τους καλά, βρες χρόνο για να τους πεις "συγνώμη", "συγχώρεσε με", "σε παρακαλώ", "ευχαριστώ" κι όλα τα λόγια αγάπης που ξέρεις. Κανείς δε θα σε θυμάται για τις κρυφές σου σκέψεις. Ζήτα απ' τον Κύριο η δύναμη και τη σοφία για να τις εκφράσεις. Δείξε στους φίλους σου τι σημαίνουν για 'σένα.

Ιεροκλής Μιχαηλίδης: "Το υπουργείο Μακεδονίας δεν έπρεπε να καταργηθεί έστω και ως συμβολισμός"!!!

`
«Άγαμοι Θύται»: μια παρέα, ένας φορέας που σχολιάζει πληθώρα θεματικών κύκλων. Πρόκειται για τη ζωντανή παράσταση που λαμβάνει χώρα στο «Ζυγό» στην Πλάκα με το στοιχείο της σάτιρας και του υγιούς-ευφυούς χιούμορ, να έχει γιορτή! Ο Ιεροκλής Μιχαηλίδης, η ψυχή των «Αγάμων θυτών» ισχυρίζεται μιλώντας στον «Παλμό» και στις «Μουσικές Αναδύσεις»:

«Πρόκειται για την αιχμή του δόρατος. Η παράσταση στο Ζυγό είναι ένα μουσικό θέατρο που παραπέμπει στην παλιά επιθεώρηση. Τα εξωτερικά της χαρακτηριστικά είναι λαϊκό ύφος με γέλιο-μουσική και κείμενα σατιρικά που αφορούν τα κοινωνικά αλλά και τα υπαρξιακά. Όλοι όσοι ασχολούμαστε με αυτό το φορέα έχουμε άλλες δουλειές, άρα λειτουργούμε άκρως επαγγελματικά। Παίζουμε, όταν γουστάρουμε. Κάνουμε αρκετά επιθετικά τα σχόλια, αλλά δεν έχουμε δεχτεί μηνύσεις. Η αισθητική μας είναι τέτοια, που δεν κάνουμε προσωπική επίθεση, αλλά τα πράγματα λέγονται και διατυπώνονται με έμμεσο τρόπο, ώστε να παράγεται και σκέψη και γέλιο। […] Αυτά που λέμε στη παράσταση είναι και η προσωπική μας αλήθεια। [...]Είναι γεγονός ότι βγάζουμε χρήματα από την Τηλεόραση και είναι και αρκετά ύποπτό ότι βρίζοντας το σύστημα, βγάζουμε χρήματα, μιλώντας για την φτώχεια των άλλων, βγάζουμε χρήματα। Αυτό, ωστόσο δεν είναι βέβαια ανακολουθία, αλλά παραδέχομαι ότι είναι ένα ηθικό ζήτημα। Δεν μπορούμε να προσπεράσουμε ό,τι μας ενοχλεί। Μιλάμε όχι μόνο για ο,τι μας ενοχλει, αλλά και για τα πράγματα που αγαπάμε। Το θέμα είναι να διατυπώνεται ό,τι διατυπώνεται ως έργο τέχνης και να μην πέφτουμε στον διδακτισμό και στην καθοδήγηση। Είναι μια παγίδα για μας και προσπαθούμε να την αποφεύγουμε। Και βεβαίως, φροντίζουμε να υπάρχει συνέπεια αυτών που λέμε στην παράσταση και αυτών που βιώνουμε μέσα στην κοινωνία

Αθυροστομία-βωμολοχία και οι «Άγαμοι Θύται»: Όταν με ρωτούν ‘‘να φέρουμε τα παιδιά?’’, απαντώ: ‘‘βεβαίως! Δε βρίζουμε’’! Άλλο χιούμορ και λεπτή ειρωνεία, άλλο χυδαιότητα. Τα τελευταία 30 χρόνια λόγω έλλειψης καλού χιούμορ, έγινε κατάχρηση στη βωμολοχία και φτάσαμε σε μια χυδαιότητα που ενοχλεί για λόγους αισθητικούς και όχι συντηρητικούς. Πάντα το γέλιο που προερχόταν από την αθυροστομία, ήταν γελοίο».

Ποιες αξίες έχουν ξεχαστεί?:
«Πρόκειται για ένα κοινωνικό ζήτημα που ούτε οι φιλόσοφοι, που είναι ελάχιστοι πια αυτοί που παράγουν έργο στην Ελλάδα και αποτελεί ένα μεγάλο πρόβλημα, μπορούν να απαντήσουν . Αν φτάσουμε στη βαθύτερη ρίζα του, πάντα θα μιλάμε για την Παιδεία, για την παραγωγή σκέψης- πολιτικής και μη- παραγωγή στοχασμού δηλαδή. Από το ΄74 και μετά, έχω την αίσθηση ότι έχουμε χάσει την μπάλα. Ο Στέλιος Ράμφος – αυτός ο σπουδαίος άνθρωπος, ο σοφός- που παρακολούθησε την παράσταση μου είπε ότι πρέπει να φτάσουμε σε μεγαλύτερο βάθος και παραδέχτηκε ότι η σχιζοφρένεια των Ελλήνων έχει φτάσει σε τέτοιο σημείο πια που δεν ελέγχεται. Κάτι άλλο που είχε εντοπίσει είναι ότι οι Έλληνες δε ζούμε πια την πραγματική μας ζωή, αλλά κάνουμε ότι είμαστε κάποιοι άλλοι και αυτοσκηνοθετούμαστε. Η προσωπική μου θέση είναι ότι έχουμε χάσει την μπάλα, διότι είχαμε μια δική μας κουλτούρα μέχρι πριν από 30-40 χρόνια και με την ευμάρεια δεν μπορέσαμε εύκολα όλοι οι Έλληνες να επεξεργαστούμε τα δυτικά στοιχεία. Αυτό ακριβώς το σημείο, αποτελεί και ένα στοίχημα για τους «Άγαμους Θύτες»: να μπορέσουμε να επεξεργαστούμε την καινούρια μας ζωή και να βρούμε την καινούρια μας ταυτότητα. Νομίζω ότι με το χιούμορ έχουμε την πρόθεση να κάνουμε αυτό, τουλάχιστον στις παραστάσεις μας. […]..
Χάσαμε πολλές αξίες μας, αλλά ίσως το φιλότιμο।να μας σώζει... Στη δύσκολη στιγμή μπορεί και την τελευταία στιγμή να αντιστρέψουμε τα πράγματα. Αυτό αποτελεί ένα πρόβλημα διότι πράγματα που θα μπορούσαμε να λύσουμε με το μυαλό μας τα λύνουμε με το θυμικό μας. . Αυτόν που είναι το θετικό μας είναι και το αρνητικό μας. Υπάρχουν κινήσεις που μαζικά λύνονται από το θυμικό, δεν είναι όμως έτσι τα πράγματα, δεν αρκεί το θυμικό. Πρέπει να βρούμε το δικό μας τρόπο, να μην γίνουμε Ευρωπαίοι ίσως χάσουμε άλλα».

Τι τον Θυμώνει: «Τα περισσότερα πράγματα που θυμώνουν τους περισσότερους ανθρώπους. Αν μπορώ να το πάω λίγο πιο βαθιά, νομίζω ότι ζούμε εναντίον ο ένας του άλλου, σε λίγο θα σκοτωθούμε. Μη γνωρίζοντας, πώς είναι τα πράγματα στη Ρόδο, εκτός τουριστών, στην Αθήνα και στα μεγάλα αστικά κέντρα είναι εξοντωτικά. Είμαστε επιθετικοί, στην οδήγηση, στη συνάντηση, χάσαμε το χαμόγελο και την καλημέρα. Μπορεί να ακούγεται απλό και ρομαντικό αυτό, αλλά αποτελεί ένδειξη σοβαρής έλλειψης απλών πραγμάτων. Το μόνο που συζητάμε, τώρα και με αφορμή την οικονομική κρίση, είναι το πόσα παίρνουμε, το πόσα δίνουμε. Ειδικά, τα 2/3 του πληθυσμού που έχουμε λύσει το πρόβλημα της άμεσης επιβίωσης, μιλάμε μόνο για αυτό, και το 1/3 που όντως έχει τρομερό πρόβλημα και είναι οι μόνοι που δικαιούνται να μιλούν, διαμαρτύρονται λιγότερο . Γκρινιάζουμε για λάθος πράγματα. Αυτό λοιπόν, με εξοργίζει. Αυτοί που είναι χορτάτοι, πρέπει να μιλούν για άλλα πράγματα.
Φταίνε οι λάθος επιλογές, είμαστε άπληστοι, νομίζουμε ότι με τα υλικά αγαθά θα είμαστε πιο χαρούμενοι. Πρέπει να ξαναβρούμε το βηματισμό μας. Να ξέρουμε τι θέλουμε. Χάσαμε το κέντρο μας.

Ανακοινώθηκε κατά την προεκλογική περίοδο της 4ης Οκτωβρίου 2009 ότι θα είναι Υποψήφιος Βουλευτής ΠΑΣΟΚ Ν. Μακεδονίας.

«Πάγια τακτική των κομμάτων και δεν έγινε απολύτως τίποτα. Δεν είχα τέτοια πρόθεση χωρίς να με ρωτήσουν ανέφεραν το όνομά μου. Στη σύνταξη ίσως και να το σκεφτώ….
Μ’ αρέσει η Πολιτική, αλλά όχι έτσι.».

Πώς κρίνει την κατάργηση του Υπουργείου Μακεδονίας: «Όντως το Υπουργείο Μακεδονίας-Θράκης … δεν έκανε και σοβαρά χρέη Υπουργείου στη Θεσσαλονίκη, ΛΕΝΕ। Αλλά έχουμε σοβαρά προβλήματα που, μόνο και ως συμβολισμός, δεν έπρεπε να καταργηθεί. Πολλαπλώς οι Έλληνες πολιτικοί διαχειρίστηκαν λάθος ή κάνοντας τεράστια λάθη, αυτά τα θέματα. Επειδή οι συμβολισμοί είναι πολύ ισχυροί και στην Πολιτική και στις σχέσεις των ανθρώπων, δεν έπρεπε λοιπόν να καταργηθεί, αλλά αντιθέτως να ενισχυθεί διότι υπάρχει η αλαζονεία του κέντρου όπου οι άνθρωποι του δεν αντιλαμβάνονται τα προβλήματα των παραμεθόριων περιοχών, όπως είναι οι σχέσεις με τους γείτονες, Είμαι βόρειος και ξέρω τι κλίμα υπάρχει. Δεν πρόκειται για ζήτημα εθνικισμού. Θα υπάρξουν προβλήματα μακροπρόθεσμα και αυτό το αντιλαμβάνονται, όσοι ξέρουν ιστορία από τους παππούδες τους και από τους γονείς τους που έζησαν στο πετσί τους αυτά τα πράγματα. Εκείνοι γνωρίζουν την Ιστορία και ξέρουν τι προβλήματα θα δημιουργηθούν» .

Tι τον συγκινεί?
Τα όμορφα πράγματα, η τρυφερότητα, τα νιάτα, όταν οι νέοι άνθρωποι έχουν σωστό προσανατολισμό, και η ομορφιά. Μεγαλώνοντας με συγκινούν ακόμα περισσότερο.
Ελαττώματα?
Φλύαρος, εγωιστής όχι στα όρια της ψυχοπαθολογίας πιστεύω. Το μόνο που με παρηγορεί είναι ότι τα ξέρω και αν ξέρεις τα ελαττώματά σου, τότε μικραίνουν. Ένα προτέρημα μέσα στα ελαττώματά μου είναι ότι προσπαθώ να έχω τους καλούς φίλους μου, που όντας πολύ αυστηροί κριτές, μου «τα ρίχνουν» κανονικά.
Τι θαυμάζει:
«Στους μεγαλοφυείς ανθρώπους- που έχω γνωρίσει λίγους- είναι τόσο ήρεμοι, τόσο απλοί, τόσο ανεπιτήδειοι, τόσο κανονικοί άνθρωποι। Ίσως επειδή δεν έχουν ανάγκη από επιβεβαίωση. Οι πολλές μετριότητες που έχω γνωρίσει, προσπαθούν να περιστρέφονται γύρω από τον εαυτό τους, θέλουν να αποσπούν την προσοχή μας, χρειάζονται αυλή, κόλακες για να τους λένε πόσο σπουδαίοι είναι. Παίρνουν πολύ σοβαρά τους εαυτούς τους. Αυτό με θλίβει . Κάναμε τις προάλλες μια εκδήλωση για το Νίκο Χουλιάρα, ένα πολύ σπουδαίο άνθρωπο, ίσως και ο σπουδαιότερος διηγηματογράφος, ο οποίος έχει τέτοια τρυφερότητα σε συνύπαρξη με το μεγαλοφυές του μυαλού του, με την απλότητα και τη γνώση της ματαιότητα των πραγμάτων, που δεν παίρνει καθόλου στα σοβαρά τον εαυτό του, αλλά έχει το στοιχείο που όλοι μας θέλουμε : το να μας αναγνωρίζουν τη δουλειά μας, να μας αγαπάνε και να μας λέμε μπράβο. Όταν περάσει κάποιος αυτή τη διαχωριστική γραμμή, μου δημιουργείται η αίσθηση της λύπης. Αυτό το άλλο θαυμάζω»!

Τι τον έχει μάθει η ζωή: «Πρέπει πάντα να αναρωτιόμαστε τι έχουμε κάνει εμείς λάθος και όχι να αποδίδουμε τα όσα κακά συμβαίνουν στους άλλους. Μην ψάχνεις στους άλλους να βρεις το λάθος, βρες πού έχεις φταίξει εσύ..,».

Ο Ιεροκλής Μιχαηλίδης, οι φίλοι του και ο Δημήτρης Σταρόβας: «Έχω ελάχιστους φίλους, γι’αυτό και τους θαυμάζω. Ο Δημήτρης Σταρόβας είναι μέσα. Όχι μόνο τον θαυμάζω, το βρίζω και πολύ άσχημα, έχουμε μεγάλες αντιθέσεις. . Λεπτές διαφορές υπερταλαντούχος, ευφυέστατος. Τοποθετείται διαφορετικότητα πράγματα.
Είναι ένα εκπληκτικό ταλέντο, όχι μόνο μουσικό. Τον πίεσα να καλλιεργήσει το χιουμοριστικό του. Είναι ένα από τους καλύτερους κιθαρίστες της χώρας εδώ και 30 χρόνια, έχει μια φυσική κλίση στο κωμικό στοιχείο, αλλά η δουλειά με τον εαυτό του είναι λιγότερη από αυτό που θα έπρεπε και γι’αυτό μαλώνουμε».

Η σχέση του με την αυτολογοκρισία: «Δεν υπάρχει άνθρωπος που δεν αυτολογοκρίνεται। Μάλλον το παρακάνω επειδή είναι θέμα κάποιων αρχών μου. Πιστεύω ότι ο δημόσιος λόγος δεν έχει σχέση με τον ιδιωτικό. Όταν έχεις δημόσιο λόγο πρέπει να σκέφτεσαι να διατυπώνεις σωστά τις αρχές σου .Αυτό που με έχει προβληματίσει ‘είναι ότι πολλοί από τους δημοσιογραφικούς κύκλους και τους πολιτικούς, άλλα λένε στον κόσμο, και άλλα στην παρέα τους. Πρέπει να υπάρχει μια ακολουθία σε αυτά που λες στην παρέα και στον κόσμο. Μέχρι ένα βαθμό, η προσαρμογή είναι ανθρώπινη και φυσιολογική, αλλά δεν μπορώ να λέω και να πράττω άλλα στην καθημερινότητα μου».

Ο Ιεροκλής και η τύχη: «Δεν πιστεύω στην τύχη. Αν δεν έχεις προετοιμάσει τον εαυτό σου να δεχτείς την τύχη, δεν κάνεις τίποτα».

Συμβουλή για τους μεγάλους (έκανε και εδώ τη διαφορά)! «Να είμαστε πιο αυστηροί με τους νέους. Να μην τους χαϊδεύουμε τόσο πολύ τα αυτιά. Τους έχουμε δώσει λάθος σήματα. Τα κολακεύουμε τα παιδιά. Τα παιδιά έχουν πολλά δίκια. Τους δώσουμε έναν κόσμο που δε θα ήθελαν . Το μεγαλύτερο κακό που τους έχουμε κάνει, είναι να χάσουν την πίστη τους σε κάποια πράγματα και να νομίζουν ότι δικαιούνται τα πάντα. Είναι δίκαιο να είναι οργισμένοι οι νέοι, πρέπει να είναι καλά προετοιμασμένοι για το μέλλον, αλλά χρειάζεται αυστηρότητα. Δεν πρέπει να τους χαριζόμαστε. Τους μαλώνουμε για κάτι και μετά τούς χαϊδεύουμε από ενοχές. Και δεν τους λέμε την αλήθεια. Οι φοιτητές δεν μπορούν να αποφασίζουν, ας πούμε, για θέματα που αφορούν την πρυτανεία του Πανεπιστημίου. ΝΑ έχουμε αίσθηση του μέτρου, στην Ελλάδα δε μάθαμε στα παιδιά τις υποχρεώσεις τους, όπως δεν τις γνωρίζουμε και μείς. Έχουμε χάσει την μπάλα, το επαναλαμβάνω!!! . Καταργήσαμε τα όρια. Το παιδί των 5 χρόνων τρελαίνεται, αν δεν έχει όρια. Επιβάλλεται να υπάρχουν τα όρια για να μπορεί να τα σπάσει το παιδί. Η επανάσταση είναι να σπας τους κανόνες και να φέρνεις αλλαγές, όπως τη Δημοκρατικότητα» .

Εικαστικά έργα του Καθηγητή Νίκου Λυγερού!

Μέσα στην απλότητα είναι και η αλήθεια...

Δύο νέα εξαιρετικά έργα του Καθηγητή Νίκου Λυγερού από τα 560 και πλέον που έχει δημιουργήσει...

Σάββατο 12 ΔΕΚ μαζί με τον Κωνσταντίνο Κωνσταντόπουλο στον "ΠΑΛΜΟ 99.5"

Η Μυστική Μοναξιά των Ατρείδων" Ταξιδεύει στη Ρόδο...

« Η μυστική μοναξιά των Ατρειδών » ΤΑΞΙΔΕΥΕΙ…Διοργανωτής: ΘΕΑΤΡΟ ΣΥΝ ΚΑΤΙΤοποθεσία: ΑΛΙ ΧΙΛΜΙ - ΡΟΔΟΣ (Πίνδου 1)
Ο Δήμος Ροδίων εγκαινιάζει τον νέο πολιτιστικό χώρο΄΄ΑΛΙ ΧΙΛΜΙ΄΄ στην οδό Πίνδου 1 στη Ρόδο με την παράσταση« Η μυστική μοναξιά των Ατρειδών »που παρουσιάζεται με επιτυχία στο θέατρο ΄΄ΕΝΑΣΤΡΟ΄΄ στο πλαίσιο του φεστιβάλ μονολόγων από την τέταρτη διάσταση του ΓΙΑΝΝΗ ΡΙΤΣΟΥ σε σκηνοθεσία ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ, στις 12 και 13 Δεκεμβρίου 2009 και μόνο για δυο παραστάσεις
Περισσότερα για την παράσταση, αλλά και για το Θέατρο, την Τέχνη, τη Ζωή, τον άνθρωπο θα συζητήσουμε στην εκπομπή που θα κάνουμε παρέα με τον Κωνσταντίνο Κωνσταντόπουλο το Σάββατο 12 Δεκεμβρίου στον "ΠΑΛΜΟ 99.5 " και στις "Μουσικές Αναδύσεις και Ειδήσεις" στις 11:00 το πρωί...

Το Σαββατοκύριακο των ανατροπών στον "ΠΑΛΜΟ 99.5 και 105.6"

Μια ανατρεπτική, απρόβλεπτη και διαφορετική γυναίκα θα φιλοξενηθεί την Κυριακή 13 Δεκεμβρίου στις "Μουσικές Αναδύσεις" του ΠΑΛΜΟΥ λίγο μετά τις 12:00 το μεσημέρι : η Θεοδώρα Ντάκου-Φασιανού! Η γυναίκα που βλέπει τη ζωή μέσα από τις κινήσεις των πλανητών, τις ευθυγραμμίσεις και τις αντιθέσεις, τα εξάγωνα, τα τρίγωνα, τα τετράγωνα μετρώντας τις μοίρες που σχηματίζουν με τη Γη , χωρίς να κάνει όπως η ίδια ισχυρίζεται αστρολογία। Η ίδια, επίσης, ξεκαθαρίζει ότι , αν είναι διατεθιμένη να κάνει κάτι, δεν υπάρχει περίπτωση ό,τι και να τις πούν οι πλανήτες, να μην το κάνει.... Φιλοσοφεί, βουτά στην ουσία, αγαπά τη ζωή και τους ανθρώπους, επιμένει στη μοναχικότητά της και στις γάτες ( πέρα από τις δικές της στο σπίτι, φροντίζει "καμμιά 70αριά αδέσποτα άλλα γατιά", όπως χαρακτηριστικά λέει η κ।Ντάκου।

Θα μας λύσει την απορία για το τι θα γίνει το περιβόητο 2012? Θα καταστραφεί ο Πλανήτης μας ή θα πάρουμε το μονόδρομο για τη σωτηρία μας ανάλογα με την ωριμότητα και την ικανότητα του καθενός μας?

Αυτά και άλλα πολλά στον ΠΑΛΜΟ την ερχόμενη Κυριακή

Για τους γεννημένους από το 1950-1985

Για οσους εινα γεννημενοι μεταξυ 1950 και 1985 απο το blog tou Troktikou

"H αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω πώς καταφέραμε να επιβιώσουμε.

Ήμαστε μια γενιά σε αναμονή:περάσαμε την παιδική μας ηλικία...περιμένοντας।Έπρεπε ναπεριμένουμε δύο ώρες μετά το φαγητό πριν κολυμπήσουμε, δύο ώρες μεσημεριανό ύπνο για να ξεκουραστούμε και τις Κυριακές έπρεπε να μείνουμε νηστικοί όλο το πρωί για να κοινωνήσουμε.Ακόμα και οι πόνοι περνούσαν με την αναμονή॥Κοιτάζοντας πίσω, είναι δύσκολο να πιστέψουμε ότι είμαστε ακόμα ζωντανοί...

Εμείς ταξιδεύαμε σε αυτοκίνητα χωρίς ζώνες ασφαλείας και αερόσακους। Κάναμε ταξίδια 10 και 12 ωρών, πέντε άτομασε ένα Φιατάκι και δεν υποφέραμε από το «σύνδρομο της τουριστικής θέσης». Δεν είχαμε πόρτες, παράθυρα, ντουλάπια και μπουκάλια φαρμάκων ασφαλείας για τα παιδιά॥ Ανεβαίναμε στα ποδήλατα χωρίς κράνη και προστατευτικά, κάναμε ωτο-στοπ, καβαλάγαμε μοτοσικλέτες χωρίς δίπλωμα. Οι κούνιες ήταν φτιαγμένα από μέταλλο και είχαν κοφτερές γωνίες.Ακόμα και τα παιχνίδια μας ήταν βίαια. Περνάγαμε ώρες κατασκευάζοντας αυτοσχέδια αυτοκίνητα για να κάνουμε κόντρες κατρακυλώντας σε κάποια κατηφόρα και μόνο τότε ανακαλύπταμε ότι είχαμε ξεχάσει να βάλουμε φρένα. Παίζαμε «μακριά γαιδούρα» και κανείς μας δεν έπαθε κήλη ή εξάρθρωση...

Βγαίναμε από το σπίτι τρέχοντας το πρωί, παίζαμε όλη τη μέρα και δεν γυρνούσαμε στο σπίτι παρά μόνο αφού είχαν ανάψει τα φώτα στους δρόμους। Κανείς δεν μπορούσε να μάς βρει. Τότε δεν υπήρχαν κινητά. Σπάγαμε τα κόκκαλα και τα δόντια μας και δεν υπήρχε κανένας νόμος για να τιμωρήσει τους «υπεύθυνους»Ανοίγανε κεφάλια όταν παίζαμε πόλεμο με πέτρες και ξύλα και δεν έτρεχε τίποτα. Ήταν κάτι συνηθισμένο για παιδιά και όλα θεραπεύονταν με λίγο ιώδιο ή μερικά ράμματα॥ Δεν υπήρχε κάποιος να κατηγορήσεις παρά μόνο ο εαυτός σου. Είχαμε καυγάδες και κάναμε καζούρα ο ένας στον άλλος και μάθαμε να το ξεπερνάμε.Τρώγαμε γλυκά και πίναμε αναψυκτικά, αλλά δεν ήμασταν παχύσαρκοι. Ίσως κάποιος από εμάς να ήταν χοντρός και αυτό ήταν όλο. Μοιραζόμασταν μπουκάλια νερό ή αναψυκτικά ή οποιοδήποτε ποτό και κανένας μας δεν έπαθε τίποτα. Καμιά φορά κολλάγαμε ψείρες στο σχολείο και οι μητέρες μας το αντιμετώπιζαν πλένοντάς μας το κεφάλι με ζεστό ξύδι..Δεν είχαμε Playstations, Nintendo 64, 99 τηλεοπτικά κανάλια,βιντεοταινίες με ήχο surround, υπολογιστές ή Ιnternet. Εμείς είχαμεφίλους.. Κανονίζαμε να βγούμε μαζί τους και βγαίναμε.. Καμιά φορά δεν κανονίζαμε τίποτα, απλά βγαίναμε στο δρόμο και εκεί συναντιόμασταν για να παίξουμε κυνηγητό, κρυφτό, αμπάριζα... μέχρι εκεί έφτανε η τεχνολογία.

Περνούσαμε τη μέρα μας έξω, τρέχοντας και παίζοντας। Φτιάχναμε παιχνίδια μόνοι μας από ξύλα॥ Χάσαμεχιλιάδες μπάλες ποδοσφαίρου. Πίναμε νερό κατευθείαν από τηβρύση, όχι εμφιαλωμένο, και κάποιοι έβαζαν τα χείλη τουςπάνω στη βρύση. Κυνηγούσαμε σαύρες και πουλιά με αεροβόλαστην εξοχή, παρά το ότι ήμασταν ανήλικοι και δεν υπήρχανενήλικοι για να μας επιβλέπουν.Πηγαίναμε με το ποδήλατο ή περπατώντας μέχρι τα σπίτια τωνφίλων και τους φωνάζαμε από την πόρτα. Φανταστείτε το! Χωρίς ναζητήσουμε άδεια από τους γονείς μας, ολομόναχοι εκεί έξω στοσκληρό αυτό κόσμο! Χωρίς κανέναν υπεύθυνο! Πώς τα καταφέραμε;Στα σχολικά παιχνίδια συμμετείχαν όλοι και όσοι δεν έπαιρναν μέρος έπρεπε να συμβιβαστούν με την απογοήτευση. Κάποιοι δεν ήταν τόσο καλοί μαθητές όσο άλλοι και έπρεπε να μείνουν στην ίδια τάξη. Δενυπήρχαν ειδικά τεστ για να περάσουν όλοι.. Τι φρίκη!Κάναμε διακοπές τρεις μήνες τα καλοκαίρια και περνούσαμε ατέλειωτες ώρες στην παραλία χωρίς αντηλιακή κρέμα με δείκτηπροστασίας 30 και χωρίς μαθήματα ιστιοπλοΐας, τένις ή γκολφ..Φτιάχναμε όμως φανταστικά κάστρα στην άμμο και ψαρεύαμε μεένα αγκίστρι και μια πετονιά. Ρίχναμε τα κορίτσια κυνηγώντας τα, όχι πιάνοντας κουβέντα σε κάποιο chat room και γράφοντας ; ) : D : PΕίχαμε ελευθερία, αποτυχία, επιτυχία και υπευθυνότητα και μέσα από όλα αυτά μάθαμε και ωριμάσαμε.Αν εσύ είσαι από τους «παλιούς»... συγχαρητήρια! Είχες την τύχη να μεγαλώσεις σαν παιδί....

"Η συνένωση των δασκάλων" Νίκος Λυγερός

Η συνένωση των δασκάλων
Ν. Λυγερός
Μετάφραση από τα γαλλικά: Σάνη Καπράγκου


«Τα πράσινα δέντρα,

γύρω από τη γέφυρα,

σκεπασμένα από κισσό-

δυστυχώς

ο κισσός που τα σκεπάζει

και κάνει έντονη εντύπωση

τα διαβρώνει

και θα τα καταστρέψει

σε λίγο.»
Αυτό έχει γραφεί

στην εφημερίδα του Eugène

μα θα μπορούσε

να βρίσκεται και στις επιστολές

που ο Vincent έστελνε

στον πολυαγαπημένο του αδελφό

Με τον πολύχρωμο χρόνο

οι δάσκαλοι και τα οράματά τους

δεν έκαναν παρά ένα

ν’ αγωνίζονται κατά της κοινωνίας

που καταδυνάστευε τους ανθρώπους.

"Η Αγρότισσα που κόβει το άχυρο" Νίκος Λυγερός

Αγρότισσα που κόβει το άχυρο
Ν. Λυγερός


Μετάφραση από τα γαλλικά: Σάνη Καπράγκου

Ήταν μόνη μες τον στάβλο

για να κόψει το άχυρο

και να ετοιμάσει το βιος।

Ανάμεσα στα ζώ

η φύση ήταν πιο υγιή

Καμία υποκρισία

δεν κηλίδωνε τις ψυχές।

γιατί η κοινωνία

τη φύλαγε μυστικά για τον εαυτό της।

Για να χειρίζεται

τα κέντρα της εξουσίας

ξεχνώντας τον μικρό κόσμο

και τον μόχθο των ανθρώπων

που γνώριζαν την ελευθερία,

την ισότητα και την αδελφοσύνη।

"Η Μυστική Μοναξιά των Ατρείδων" Ταξιδεύει στη Ρόδο...

« Η μυστική μοναξιά των Ατρειδών » ΤΑΞΙΔΕΥΕΙ…
Διοργανωτής: ΘΕΑΤΡΟ ΣΥΝ ΚΑΤΙ
Τοποθεσία: ΑΛΙ ΧΙΛΜΙ - ΡΟΔΟΣ

Ο Δήμος Ροδίων εγκαινιάζει τον νέο πολιτιστικό χώρο΄΄ΑΛΙ ΧΙΛΜΙ΄΄ στην οδό Χιμάρας 1 στη Ρόδομε την παράσταση« Η μυστική μοναξιά των Ατρειδών »που παρουσιάζεται με επιτυχία στο θέατρο ΄΄ΕΝΑΣΤΡΟ΄΄ στο πλαίσιο του φεστιβάλ μονολόγων από την τέταρτη διάσταση του ΓΙΑΝΝΗ ΡΙΤΣΟΥ σε σκηνοθεσία ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ, στις 12 και 13 Δεκεμβρίου 2009 και μόνο για δυο παραστάσεις

Περισσότερα για την παράσταση, αλλά και για το Θέατρο, την Τέχνη, τη Ζωή, τον άνθρωπο θα συζητήσουμε στην εκπομπή που θα κάνουμε παρέα με τον Κωνσταντίνο Κωνσταντόπουλο το Σάββατο 12 Δεκεμβρίου στον "ΠΑΛΜΟ 99.5 " και στις "Μουσικές Αναδύσεις και Ειδήσεις" στις 11:00 το πρωί...

WWF Ελλάς: Δημήτρης Καραβέλλας:"Η πιο καθαρή ενέργεια είναι αυτή που δεν παράγεται ποτέ"!

Μια παγκόσμια συνδιάσκεψη θα πραγματοποιηθεί στις αρχές του Δεκέμβρη στην Κοπεγχάγη με τη συμμετοχή των κρατών για το δύσκολο δρόμο προς τη διατήρηση του πλανήτη και την αλλαγή των συνειδήσεων των ατόμων της παγκόσμιας κοινότητας. Μιλώντας με τον Γενικό Διευθυντή της WWF Ελλάς κ Δημήτρη Καραβέλλα πληροφορηθήκαμε:

«Είμαι αισιόδοξος. Υπάρχει διάθεση να ιδωθούν διαφορετικά τα πράγματα και ως προς την ενεργειακή πολιτική της χώρας, όσο και ως προς την κλιματική αλλαγή».

«Το ζητούμενο είναι η χώρα μας να στηρίξει τον κρίσιμο στόχο στη μείωση των εκπομπών στο 40%. Η Ε.Ε. δεν έχει συμφωνήσει σε κάτι τέτοιο ακόμα και ο δικός μας στόχος είναι να παίξει ο Πρωθυπουργός, που θα είναι παρών, στη συνδιάσκεψη της Κοπεγχάγης ένα ηγετικό ρόλο στις διαπραγματεύσεις. Είναι κρίσιμη ευκαιρία η Ελλάδα να βρεθεί μπροστά, μιας και για χρόνια, είτε ήταν απούσα , είτε παρακολουθούσε τις εξελίξεις.
Η Ελλάδα δεν είναι ο μέγας ρυπαντής στον πλανήτη, όμως, θα πληγούμε τα μέγιστα από την κλιματική αλλαγή Η χώρα μας, αλλά και το εθνικό μας συμφέρον επιτάσσει να ενεργοποιηθούμε όλοι».


«Σε μια πρόσφατη έρευνα που κάναμε με το Εθνικό Αστεροσκοπείο Αθηνών προσπαθήσαμε να δούμε τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής στην χώρα μας για τα επόμενα 30 χρόνια . Αναλύοντας μια σειρά δεδομένων και περιοχών μεταξύ αυτών και τη Ρόδο καταλήξαμε στο συμπέρασμα ότι το νησί θα ζήσει άμεσα πολύ ζεστές μέρες -πάνω από 35 και 40 βαθμούς-, ενώ θα υπάρξουν πλέον και ευνοϊκές συνθήκες για ξέσπασμα δασικών πυρκαγιών. Την κλιματική αλλαγή τη ζούμε ήδη και θα τη ζήσουμε εντονότερα στα αμέσως επόμενα χρόνια».

«Μέσα από το mazigiatoklima.gr , όποιος ενδιαφέρεται πραγματικά -σε μια κοινή πλατφόρμα με την green peach- μπορεί να ενημερωθεί και να υπογράψει έκκληση προς τον Πρωθυπουργό ώστε και ο ίδιος μέσα από το δρόμο που εκείνος διάλεξε-διαδικτυακά- να λάβει περισσότερη ενθάρρυνση για αυτό που πρέπει να κάνει. Έχουμε μαζέψει πάνω από 40.000 υπογραφές και στόχος είναι μέχρι να πάμε στην Κοπεγχάγη να φτάσουμε τις 100.000».

«Κάθε φορά που επισκέπτομαι τη Ρόδο βλέπω και άλλες παραλίες να έχουν δομηθεί και άλλα δασικά τμήματα να έχουν καεί.
Αποτελεί πρόκληση για τον τόπο τι όραμα θέλει και πώς θα αναπτυχθεί χωρίς να είναι σε βάρος του περιβάλλοντος. Η πρόκληση είναι, πώς η Ρόδος σταδιακά θα μπει σε μια διαδικασία υποστήριξης των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας και όχι τόσο μεγάλης εξάρτησης από το μαζούτ».

«Πήραμε ως δεδομένη την ομορφιά της χώρας και καθόλου σοβαρά τον τρόπο που θα την διατηρήσουμε».

«Το κρίσιμο σημείο είναι πώς θα ισορροπήσει η προστασία του περιβάλλοντος με την ανάπτυξη και, ακριβώς εδώ, θα απαιτηθούν βαθιές τομές και ρήξεις με συγκεκριμένα συμφέροντα».





«Έχουμε τεράστιο αιολικό και ηλιακό δυναμικό είναι ντροπή για την χώρα με τόσο ήλιο η Γερμανία να έχει 30 φορές παραπάνω εγκαταστημένη φωτοβολταική πηγή ενέργειας σε σχέση με μας που έχουμε τόσο πολύ ήλιο»


«Η πιο καθαρή ενέργεια είναι αυτή που δεν παράγεται ποτέ. Συνεπώς, καταναλώνουμε λιγότερη ενέργεια, δηλαδή κάνουμε οικονομία. Δίπτυχο επιτυχίας: ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και πώς καταναλώνουμε, μετριάζουμε τη ζήτηση για να μην χρειαζόμαστε τόσο πολύ ενέργεια».

H WWF Ελλάς είναι μη κρατικός Οργανισμός, στηρίζεται στον εθελοντισμό. Για περισσότερες πληροφορίες: www.WWF.gr

Σύντομα...

Ο ίδιος χαρακτηρίζει τον εαυτό του φλύαρο! Προσωπικά, τον θεωρώ ουσιαστικό στο λόγο του, μεστό, ταχύ ομιλητή και εύστροφο। Είναι ο Ιεροκλής Μιχαηλίδης και ευελπιστώ μέχρι αύριο να έχω καταφέρει να αναρτήσω τη συζήτησή μας στο ιστολόγιο। Χρωστάμε και τις 5 διπλές προσκλήσεις... Αυρiο περισσότερα στο .palmos-fm.gr 11:00-13:00

Με την ελπίδα στο "Χαμόγελο του Παιδιού"१

Το Σάββατο 5 Δεκεμβρίου ο Πρόεδρος του "Χαμόγελου του Παιδιού" κ.Κώστας Γιαννόπουλος θα μιλήσει στον "ΠΑΛΜΟ 99.5 και 105.6" και στις "Μουσικές Αναδύσεις και Ειδήσεις", για το Σύλλογο που ίδρύθηκε από την επιθυμία του Μικρού-Μεγάλου Ανδρέα.

Συζητάμε με τον Διονύση Τσακνή τον ΠΑΛΜΟ 99.5 και 105.6

Την Κυριακή 6 Δεκεμβρίου στις "Μουσικές Αναδύσεις και Ειδήσεις" στον "ΠΑΛΜΟ 99.5 και 105.6" θα συζητήσουμε με τον τραγουδοποιο και ερμηνευτή Διονύση Τσακνή με αφορμή τα τρέχοντα και τα παλιά θέματα και αιτία την προσωπική αδυναμία στον τρόπο που γράφει, εκφράζεται, ευαισθητοποιείται και 'γυρίζει τις πλάτες του στο μέλλον που φτιάχνουν οι άλλοι όπως θέλουνε'....

Σιωπή: η αρχή της κακού! 25 Νοεμβρίου: Παγκόσμια Ημέρα κατά της βίας των Γυναικών

"Στο γάμο ο πιο αδύναμος, ο πιο ανόητος, ο πιο ασήμαντος άντρας στον κόσμο, λαμβάνει το δικαίωμα να βιάζει, να χτυπά।" Virginia Woolf



Η ενδοοικογενειακή βία είναι διαδεδομένη στην Ελλάδα, σε όλες τις κοινωνικές και εθνοτικές ομάδες। Ωστόσο, δεν υπάρχει ειδική νομοθεσία που να προστατεύει τις γυναίκες κατά της βίας στα σπίτια τους ή που να λαμβάνει υπόψη την ειδική σχέση και εξάρτηση που υπάρχουν ανάμεσα στο θύμα και στον δράστη. Επιπρόσθετα, το γεγονός ότι οι Αρχές βλέπουν την ενδοοικογενειακή βία σαν ιδιωτική υπόθεση έχει παίξει καθοριστικό ρόλο για το μεγάλο ποσοστό ατιμωρησίας που απολαμβάνουν οι δράστες τέτοιων πράξεων.

Πριν από λίγα χρόνια ζώντας στη Ρόδο, κατήγγειλα στην αστυνομία δύο γεγονότα και η απάντηση του οργάνου ήταν: " Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε, αν μας γνωστοποιηθεί επίσημα, είναι σύσταση!" Στη μία μάλιστα των περιπτώσεων το όργανο της τάξης μου είπε: " Μα είναι υψηλά ιστάμενα πρόσωπα... Μην τους εκθέσουμε!" Από ταγμένοι στο βωμό της προστασίας του πολίτη, ταγμένοι στο βωμό του καθωσπρεπισμού και των κοινωνικών στερεοτύπων!
Καιρός να το πάρουμε αλλιώς το θέμα॥ Όχι μόνο αυτό, αλλά και πολλά άλλα...

"Χρώματα της Ευρώπης" στις 6 Δεκεμβρίου στη Ρόδο!

"...μέσα στα απλά είν'τα ωραία..."

http://www.facebook.com/l.php?u=http%3A%2F%2Fwww.youtube.com%2Fwatch%3Fv%3DLZAxY0H-u2g&h=c5444dd13b7f51e95edfafd2e8cd3da2

Γιάννης Ρίτσος: Η σονάτα του Σεληνόφωτος"

[…] Το ξέρω πως καθένας μοναχός πορεύεται στον έρωτα, μοναχός στη δόξα και στο θάνατο. Το ξέρω. Το δοκίμασα. Δεν ωφελεί. Άφησε με να έρθω μαζί σου....
[…]

Κι αλήθεια δεν είναι λίγες οι φορές που ανακαλύπτω εκεί, στο βάθος του πνιγμού, κοράλλια και μαργαριτάρια και θυσαυρούς ναυαγισμένων πλοίων, απρόοπτες συναντήσεις, και χτεσινά και σημερινά μελλούμενα, [...] μονάχα που δεν ξέρω να τα δώσω όχι τα δίνω, μονάχα που δεν ξέρω αν μπορούν να τα πάρουν πάντως εγώ τα δίνω. Άφησέ με να έρθω μαζί σου.... […]…

Την Κυριακή στις 8:00 μμ।στο Δημοτικό Θέατρο Ρόδου εκδήλωση-αφιέρωμα στο Γιάννη Ρίτσο με αφορμή τα 100 χρόνια από τη γέννησή του .

Ποίηση Καθηγητή Νίκου Λυγερού: "Η ανάγκη της σιωπής"

«Η ανάγκη της σιωπής»
Νίκος Λυγερός

- Γιατί μιλάς παράξενα?
- Γιατί είμαι παράξενος.
- Να μη μιλάς έτσι.!
- Πώς να μιλάω?
- Πιο απλά!
- Δηλαδή?
- Όχι απλά. Απλοϊκά εννοώ!
- Μα, υπάρχω!
- Αυτό δεν είναι σίγουρο.
- Για ποιον?
- Για την κοινωνία…
- Δεν έχει σημασία.
- Το ξέρω…
- Τότε?
- Γιατί με σένα όλα τα πράγματα είναι δύσκολα?
- Γιατί πρέπει να σκέφτεσαι…
- Αυτό κάνω.
- Καλό σου κάνει.
- Με σένα, ναι.
- Με τους άλλους τι γίνεται?
- Φοβάμαι να μιλήσω , να μην παρεξηγηθώ.
- Μα γιατί?
- Δεν τους ξέρεις εσύ!
- Είναι τόσο περίεργοι?
- Και χειρότερα ακόμη.
- Τι προτείνεις λοιπόν?
- Αν δεν μπορείς να μη μιλάς καθόλου.
- Η ανάγκη της σιωπής.
- Ας το πούμε έτσι.
- Θα μπορούσαμε να το πούμε κι αλλιώς.
- Η σιωπή της ανάγκης…
- Μιλάς για σένα.
- Όχι, μόνο.
- Για τους φίλους σου.
- Βλέπεις ότι υπάρχουν!
- Το θέμα είναι για πόσο καιρό ακόμα.
- Όλα είναι θέμα χρόνου.
- Ναι, το ξέρω. Αλλά πόσο θα μας δώσουν.
- Δεν τους ανήκει. Εμείς ανήκουμε στο χρόνο.
- Οι άνθρωποι?
- Ναι! Και θα αντισταθούμε στη σιωπή.

Ο Ιεροκλής Μιχαηλίδης στις "Μουσικές Αναδύσεις και Ειδήσεις"

Με αφορμή τους "Αγάμους Θύτας" που από την περασμένη εβδομαδα εμφανίζονται στο "Ζυγό", προσπαθώντας να 'ζυγίσουν' την τρέλλα της κοινωνίας μας, θα μιλήσει την Κυριακή 22 Νοεμβρίου στον "ΠΑΛΜΟ 99.5 και 105.6" γύρω στις 12:30 το μεσημέρι।

Η πορεία του Ιεροκλή Μιχαηλίδη είναι γνωστή, τόσο από το μουσικό-ανατρεπτικό και απρόβλεπτο σχήμα που συμμετέχει, που ο ίδιος ισχυρίζεται ότι είναι ένας φορέας, όσο και από τις εμφανίσεις του στην τηλεόραση τα τελευταία χρόνια, πρώτα ως αστυνόμος Μπέκας και μετά ως "ξεφτέρι" αστυνομικός στους L।A।P।D Θυμόμαστε την εκπληκτική ερμηνεία του από τη συμμετοχή του στην "Πολιτική Κουζίνα" του Τάσου Μπουλμέτη και τη συμβολή του σε βιβλία και δραστηριότητες που ο ίδιος αποφεύγει να ανακοινώνει, π.χ. το βιβλίο του Πέτρου Μάρκαρη "Παλιά, πολύ παλιά".

Με τη ματιά του αξιόλογου ηθοποιού- που επιλέγει τις δουλειές του και εμφανίζεται όταν έχει να πει κάτι διατηρώντας το σεβασμό στον εαυτό του και στην Τέχνη του- θα συζητήσουμε για ό,τι μας απασχολεί, τον απασχολεί , τον προβληματίζει, τον θυμώνει, τον κάνει να ελπίζει, να αντιδρά.

ΘΕΑΤΡΙΚΌ ΔΡΩΜΕΝΟ ΣΤΗ ΡΟΔΟ!!!

"ΖΗΤΕΙΤΑΙ ΨΕΥΤΗΣ" ΑΠΟ ΣΗΜΕΡΑ , ΠΕΜΠΤΗ 19 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ ΣΤΙΣ 9 ΤΟ ΒΡΑΔΥ ΣΤΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ ΡΟΔΟΥ॥ ΣΑΣ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ!ΤΙΜΗ ΕΙΣΙΤΗΡΙΟΥ ΜΟΝΟ 10€।ΤΑ ΕΣΟΔΑ ΘΑ ΔΙΑΤΕΘΟΥΝ ΣΤΟΣΥΛΛΟΓΟ "ΑΓΙΟΣΑΝΔΡΕΑΣ"। ΟΔΗΓΙΕΣ ΠΡΟΣ ॥ΝΑΥΤΙΛΟΜΕΝΟΥΣ ΕΔΩ:http://www.facebook.com/l/67049;alloukiallou.blogspot.com/2009/11/blog-post_8329.html

Ο "Προμηθέας-Πυρφόρος"...εκδικείται!!!

Ο «Προμηθέας-Πυρφόρος»… εκδικείται!!!

Έχουμε, χρόνια τώρα ενεργειακό πρόβλημα,αλλά μόλις πρόσφατα το κατανοήσαμε...νομίζω δηλαδή! Πρέπει να χρησιμοποιούμε όσο γίνεται λιγότερο ρεύμα। [...] Τη λύση φιλοδοξεί να δώσει ένα σχέδιο που προτείνει να βάλουμε λουλούδια στις ταράτσες των σπιτιών μας, τα οποία θα μειώσουν κατά 30% τη θερμοκρασία στο χώρο, θα λειτουργήσουν ως μονωτικό υλικό και θα δώσουν και άλλη αισθητική στο μάτι, όταν κάποιος κοιτά από ψηλά। Από την άλλη, ήδη υπάρχει στο Παλαιό Φάληρο της Αθήνας το «Σπίτι του Ήλιου», το πιο πράσινο κτήριο στην Ευρώπη, που ακόμα και οι πολιτικοί της χώρας μας (τότε Υπουργός Εξωτερικών-νυν Πρωθυπυργός κ।Παπανδρέου, κ.Σουφλιάς λόγω χάρη) πληροφορήθηκαν την ύπαρξή του σε επίσκεψη τους στο Ισραήλ από τον Σιμόν Περές και τον Μπιλ Κλίντον που το υπερθεμάτιζαν. Έχει κλείσει, ήδη, δύο χρόνια ζωής και έχει απαλλαχθεί πλήρως από τη ΔΕΗ και το φυσικό αέριο. Λειτουργεί με φωτοβολταϊκά στοιχεία στην πρόσοψή του, που του προσφέρουν την απαραίτητη ενέργεια και ηλιακούς συλλέκτες που εξασφαλίζουν τη θέρμανση και την ψύξη στο κτήριο. Το εν λόγω κτήριο δε χρεώνει ούτε ένα ρύπο στο περιβάλλον, δεν πληρώνει ούτε 1€ για πετρέλαιο ή φυσικό αέριο. Είναι ΤΟ ΘΕΜΕΛΙΟ του Πολιτισμού και φέρει το όνομα «Προμηθέας-Πυρφόρος». Με αυτό το κτήριο μπορούμε να ελπίζουμε ότι και το περιβάλλον και ο Πολιτισμός θα έχουν μέλλον. Άλλωστε ζούμε στην Ελλάδα, χώρα προνομιακή σε επίπεδο κλίματος που θα μπορούσαμε να το εκμεταλλευτούμε στο έπακρο! Το εντυπωσιακό είναι ότι ακόμα και για 45 μέρες η Αθήνα να ζούσε στο σκοτάδι, «το σπίτι του ήλιου, Προμηθέας/Πυρφόρος» δε θα είχε πρόβλημα, διότι κάθε ώρα ηλιοφάνειας του εξασφαλίζει 1½ μέρα αυτονομίας! Το δε κόστος κατασκευής του κάνει απόσβεση σε 5-6 χρόνια.

Το κτήριο χρησιμοποιείται ως έδρα της εταιρείας «Sol Energy», εταιρεία βιοκλιματικών εφαρμογών, η οποία προσκλήθηκε σε συνέδριο ισραηλινών αρχιτεκτόνων με θέμα τη βιοκλιματική, μιας και αυτοί οι 6 όροφοι μοιάζουν σα να συμπυκνώνουν μέσα τους όλη την επιστήμης.

Αυτά για το τι μπορεί να δημιουργήσει ο άνθρωπος και ο Έλληνας, όταν έχει κέφια και στόχο!!! Εμείς από την πλευρά μας θα πρέπει να αφήσουμε κατά μέρος την κοντόθωρη νοοτροπία και να σκεφτούμε ότι το πρόβλημα είναι πολύ κοντινό πια. Και επειδή ο σκοπός αγιάζει τα μέσα, ας σκεφτούμε ως γνήσιοι Ελληνάρες : «Του παιδιού μου το παιδί, δυο φορές παιδί μου» φροντίζοντας να αλλάξουμε την προσωρινή, εγωκεντρική και κουτοπόνηρη σκέψη μας. Αρκετά όρνια αφήσαμε και μας έφαγαν και το συκώτι και την ψυχή. Καιρός είναι πια ένας σύγχρονος «Προμηθέας» να πάρει την εκδίκηση του με τον πιο πολιτισμένο και οικολογικό τρόπο.

Νίκος Λυγερός:"Σας ευχαριστώ για το χρόνο που σπαταλήσατε μαζί μου"!!!

Συνέντευξη του Καθηγητή Νίκου Λυγερού στον "ΠΑΛΜΟ 99..5 " και στις "Μουσικές Αναδύσεις και Ειδήσεις" . Θεματολογία: "Κοινωνία-Άνθρωπος-άτομο-Αγάπη-Ιησούς-Συγχώρεση-Ελευθερία-φυλακή-ομοφυλοφιλία-ζωή-θάνατος-Πολιτισμός-εγωισμός-λάθος-θυσία-Φιλία-Χρόνος-εξωγήινοι-θυμός-Δάσκαλος-Παιδεία-Παιδιά...Ζωντανά η συνέντευξη στο www.palmos-fm.gr ή http://www.lygeros.org/

Πόσο εντεταγμένος είναι στο κοινωνικό σύνολο και γιατί υπάρχει θλίψη στο βλέμμα του? : «Πολύ απλά, δεν είμαι καθόλου εντεταγμένος στην κοινωνία। Όσο αφορά τη θλίψη στο βλέμμα, είναι η προβολή σας».

Τι τον έχει μάθει η ζωή?: «Αυτό που ουσιαστικά μας προσφέρει η ζωή, είναι η πρόσβαση στο παρελθόν. Η ζωή είναι μέσο για να μάθουμε. Ουσιαστικά αποτελεί την εμπειρία. Η εμπειρία είναι το συνονθύλευμα των λαθών που κάναμε και που θέλουμε να μην ξανακάνουμε. Βεβαίως και δεν πετυχαίνουμε το να μην ξανακάνουμε τα λάθη μας! Τα λάθη, όμως, δεν είναι πάντα αρνητικά όσο αφορά τις ανθρώπινες σχέσεις: το να δένεσαι λόγου χάριν με κάποιον, δεν είναι ένα λάθος, εφ’ όσον αποτελεί μια εξάρτηση? Γιατί, λοιπόν, το ξανακάνουμε? Διότι μας αρέσει αυτό το λάθος, μας αρέσει να υπάρχει η εξάρτηση από κάποιον άλλο άνθρωπο, να δεθούμε με κάποιο τον οποίο πρέπει να υπολογίζουμε, γιατί έτσι υπολογίζουμε την ίδια μας τη ζωή। Η συνύπαρξη είναι ένα λάθος που είναι και η ουσία του ανθρώπου. Στην ουσία ο άνθρωπος εξελίσσεται με τα λάθη του και…. πρέπει και να τα συνοδεύει μέχρι που να καταλήξουμε όλοι στο ίδιο στο ίδιο σημείο, που είναι ο θάνατος».

Η θέση του για τον Ιησού (Ανάσταση) : «Τα ανθρώπινα στοιχεία του Ιησού είναι εξωπραγματικά σε κοινωνικό πλαίσιο, αν σε αυτό προσθέσουμε και το θεϊκό στοιχείο, έχουμε λύσει όλα τα προβλήματα। Πρέπει όμως να επισημάνουμε κάτι: Ο Χριστιανισμός βασίζεται στο θεϊκό στοιχείο, γιατί είναι ευκολότερο να εξηγήσει ό,τι χρειάζεται με αυτό τον τρόπο. Όταν κοιτάζετε τον βουδισμό που το κέντρο του είναι ένα ανθρώπινο ον , κατανοείτε ότι φτάνει κάποιος σ’ένα ανώτερο επίπεδο μέσα από την εξέλιξη της σκέψης. Αν θυμηθούμε ότι ο Χριστός ήταν ένα προικισμένο παιδί που πήγαινε στις συναγωγές, μελετούσε τα κείμενα και ήξερε να τα εξηγήσει πριν απ’όλους τους άλλους, μιλούσε με μεγάλους, ήδη καταλαβαίνουμε ότι ήταν ήδη ένα φαινόμενο. Αυτό το καλύπτουμε με το θεϊκό στοιχείο, και επειδή ήταν σπάνιο για εκείνη την εποχή, για αυτό και οι Εβραίοι τον αναγνώρισαν ως προφήτη.Αυτό που βλέπω στον πυρήνα του Ιησού είναι ότι γνώριζε από την αρχή το τέλος. Αυτό το γνωρίζουν μόνο σπάνιοι άνθρωποι, το συναντήσαμε και στον Προμηθέα. Το σημαντικό στοιχείο για μένα για να γίνεις άνθρωπός είναι να συνειδητοποιήσεις ότι η ζωή αρχίζει με το θάνατο.Αν δε συνειδητοποιήσεις ότι είσαι θνητός, αλλά τεχνητά θεωρείς ότι είσαι αθάνατος, μπαίνεις μέσα στο κοινωνικό πλαίσιο που αναπαράγει το παρόν χωρίς να ενδιαφέρεται ούτε για το παρελθόν ούτε και για το μέλλον। Ενώ, όχι με την πίστη, αλλά με το στρατηγικό δόγμα ότι όλα ξεκινούν μέσα στο θάνατό, στην πραγματικότητα πρέπει να παράγεται ένα έργο πριν έρθει αυτή η στιγμή, το τέλος της ζωής। Όλοι αυτοί που νομίζουν ότι είναι αθάνατοι κάνουν πράγματα για το αύριο χωρίς να λειτουργούνε για το σήμερα। Αν έβλεπαν τα πράγματα αλλιώς, θα είχαν αυτό το μελαγχολικό βλέμμα, που λέτε ότι διακρίνετε σε μένα।

Υπάρχει ζωή μετά το θάνατο?: «Πιστεύω ήδη ότι υπάρχει ζωή και πριν το θάνατο। Μερικές φορές παρακολουθώ νέα παιδιά που ασχολούνται με το ποια δουλειά θα πιάσουν για να πάρουν σύνταξη και αναρωτιέμαι, αν υπάρχει ζωή και πριν τη σύνταξη… Ζωή νομίζω ότι υπάρχει και πριν και μετά απλώς, στο μετά δεν έχουμε πρόσβαση»॥

Τι κάνουμε λάθος στη ζωή μας? «H ζωή μας είναι ένα λάθος, γιατί πρέπει να είναι σωστή? Η έννοια της ορθότητας είναι μια γενική θεωρία και μπορεί να έχει εξαιρέσεις । Είναι μοναδική εκ φύσης για τον καθένα μας ।Δεν μπορούμε να κάνουμε στατιστική για τον εαυτό μας, αλλά μόνο για τους άλλους। Ζούμε πάνω σε μια ιδιομορφία। Είναι σαν είστε πάνω στην κορυφή ενός κύβου και οποιαδήποτε κίνηση και να κάνετε θα πάτε στην άλλη πλευρά। Είναι λάθος να διερευνήσετε τις πλευρές, είναι λάθος να φύγετε από την κορυφή? Ο μόνος τρόπος για να πιάσετε μια άλλη κορυφή, είναι να φύγετε από τη δική σας। Άρα, το λάθος είναι δημιουργικό। Η σωστή κίνηση μπορεί να είναι και ανούσια, γιατί δεν προσφέρει κανένα καινούριο πλαίσιο. Το λάθος αποτελεί τον πιο σύντομο δρόμο για να αλλάξουμε μια μεθοδολογία, ακόμα και αν είναι σωστή».

Συγχώρεση: «Δε νομίζω ότι συγχωρούμε, απλώς ξεχνάμε। Αυτό γίνεται με τα άτομα. Οι Άνθρωποι δεν ξεχνούν , απλώς θέλουν να φανεί ότι έχουν συγχωρέσει».

Για τα «καλλιτεχνικά», όπως με χιούμορ αποκαλεί τις ομοφυλοφιλικές σχέσεις: «Δεν έχω κανένα πρόβλημα। Όσο δεν ενοχλούν τους άλλους, μπορούν να κάνουν ό, τι θέλουν। Άρα αν μπορούν να βρουν σε αυτό το πλαίσιο κάτι κοινό,ας το βρουν… Δέστε από την άλλη πλευρά και τι συνέβαινε στην Αρχαία Ελλάδα। Η ουσιαστική διαφορά που βλέπω είναι ότι τώρα αναγνωρίζουν μια ουσία σε αυτή τη σχέση, ενώ στην αρχαία Ελλάδα ήταν κάπως τυπική»।

Ερώτηση σχετικά με τον αν δεχόμαστε το «πάνω από το μέσο όρο» σε πρόσωπα και καταστάσεις: « Νομίζω ότι γενικά δε δεχόμαστε το πάνω. Και δεν έχει να κάνει με τη διαφορετικότητα, γιατί για μένα η διαφορετικότητα δε σημαίνει και ανωτερότητα. Όμως, νομίζω ότι έχουμε την τάση να ψάχνουμε την ταυτότητα. Θέλουμε ταυτόσημα άτομα να μας μοιάζουν, ούτε καν την ισότητα. Αρκεί σε αυτή την περίπτωση να κοιτάξετε τον καθρέπτη σας, αν ψάχνετε το είδωλό σας για να συνομιλήσετε ή να συναναστραφείτε. Προσωπικά νομίζω πως πρέπει ο συνομιλητής να είναι ισάξιος, άλλα όχι ταυτόσημος.Στον συνάνθρωπο δεν υπάρχει μόνο το ταυτόσημο, υπάρχει και το συμπληρωματικό. Αν δεν μας συμπληρώνει ο άλλος, δεν μπορούμε να έχουμε μια πλούσια σχέση. Αν ο άλλος είναι εντελώς ταυτόσημος είμαστε δύο φορές εμείς, πράξη καθαρά εγωιστική. Με το συμπληρωματικό έχουμε το φαινόμενο του αλτρουισμού, δεχόμαστε τον άλλο ως διαφορετικό ον και είναι ένας τρόπος να ξανακοιτάξουμε το δικό μας το ον।

Για τον εγωισμό: «Δεν έχει θέση στη ζωή μου। Έχει θέση μέσα στην κοινωνία। Το φαινόμενο του εγωισμού το συναντάμε, όταν δεν υπάρχει το πλαίσιο του αλτρουισμού»।

Πολιτισμός και Εγωισμός: «Ο πολιτισμός επιτρέπει και τον εγωισμό। Αυτό το βλέπετε στον καλλιτεχνικό τομέα με τους καλλιτέχνες, π.χ. όταν ένα γλύπτης κάνει ένα άγαλμα, μερικές φορές είναι απλώς μια αναπαραγωγή του εγώ του, δεν σημαίνει ότι το σκέφτηκε για τους άλλους. Υπάρχουν κάποιοι οι οποίοι το κάνουν για τους άλλους. Όταν το κοιτάμε μόνο πολιτιστικά νομίζω ότι μας διαφεύγει ουσιαστικά αυτή η ψυχολογική τάση».

Υπουργός ή Σύμβουλος στο Υπουργείο πολιτισμού?: «Αν ήμουν σύμβουλος σ΄ ένα Υπουργείο Πολιτισμού, ( το άλλο μου φαίνεται αδιανόητο), θα έλεγα στον Υπουργό μου πως πρέπει να δημιουργήσει ένα ανθρώπινο πλαίσιο που να υπάρχει μια κοινωνία που να είναι πιο ανθρώπινη, και όχι να έχουμε ανθρώπους που να είναι τόσο κοινωνικοί। Αυτό γίνεται μέσω του Πολιτισμού, διότι ο Πολιτισμός ξεφεύγει από το κοινωνικό πλαίσιο γιατί παραμένει. Οι πολιτισμοί μπορεί να εμπεριέχουν πολλές κοινωνίας, η κοινωνία έχει μόνο έναν πολιτισμό, γιατί αλλιώς δεν τα καταφέρνει. Βέβαια κοιτάζει άλλους πολιτισμούς συγχρονικά, αλλά διαχρονικά παραμένει σ’ ένα πλαίσιο.Είναι ενδιάμεσο μεταξύ της κοινωνίας και της ανθρωπότητας, είναι μια πολλαπλότητα πιο ενισχυμένη και γι’ αυτό είναι και πιο ανθεκτική। Το ενδιαφέρον είναι ότι, ενώ ξέρουμε ότι ότι οι πολιτισμοί πεθαίνουν, συνεχίζουμε να πιστεύουμε ότι η δική μας κοινωνία είναι αθάνατη. Εδώ εντοπίζω και το τραγικό λάθος της εξέλιξης, πιστεύοντας ότι με ένα Υπουργείο Πολιτισμού θα πρέπει να μπούμε ένα πλαίσιο καθαρά διαχρονικό, και όχι συγχρονικό αλλά να προσπαθούμε να παράγουμε έργα μόνο για το μέλλον, χρησιμοποιώντας το υπόβαθρο του παρελθόντος, και να ξεφύγουμε από τα έργα που αφορούν μόνο στο παρόν. Θα ήμουν περήφανος αν ως σύμβουλος στο Υπ। Πολιτισμού είχα συμβάλλει στο δημιούργημα του Νέου Μουσείου της Ακρόπολης, που δεν αναδεικνύει μόνο ένα σύγχρονο κατασκεύασμα, αλλά δέχεται το παρελθόν, το αναδεικνύει και το βάζει σ’ένα επίπεδο που είναι πολύ πιο σημαντικό. Επιπλέον προσφέρει και μια στρατηγική σημαντικότητα με τα μάρμαρα που δεν είχαμε πριν».

Σύμβουλος στο Υπουργείο Παιδείας: «Θα προσπαθούσα να αλλάξω το σύστημα, ώστε να είχαμε πραγματικά προδιαγραφές ευρωπαϊκές και το ίδιο αξιοκρατικό επίπεδο. Δίνουμε πολύ μεγάλη σημασία στα θεσμικά όργανα και όχι στη σχέση Δασκάλου-Μαθητή। Αυτό που σήμερα ονομάζουμε ‘δάσκαλος’’ και δεν είναι αυτό που ήταν ο Σωκράτης, είναι απλώς ένα μικρό θεσμικό όργανο που δε σεβόμαστε ως κοινωνία και δεν έχει το κύρος που είχε παλιά. Το πλαίσιο δάσκαλος- πανεπιστημιακός-μαθητής- φοιτητής, η κοινωνία το σέβεται πολύ τυπικά γιατί δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα ενδιάμεσο, για να μην πω ένα μέσο, κατάκτησης μιας κοινωνικής θέσης। Στην πραγματικότητα, όλο αυτό το πλαίσιο είναι ένα πεδίο δράσης που αφορά στα γνωστικά αντικείμενα। Κατά συνέπεια, δε θα έπρεπε να ασχολούμαστε με το πώς οι φοιτητές μας σήμερα μπορούν να μπουν μέσα σ’αυτό το κοινωνικό πλαίσιο, αλλά το πώς θα μαθαίνουν συνεχώς, ώστε να γίνουν άνθρωποι!

Άνθρωπος από το «άνω θρώσκω» ή από το «ανδρός όψη»? Διάκριση εννοιών Άνθρωπος-άτομο: «Αυτές είναι γλωσσολογικές προσεγγίσεις που δεν έχουν μεγάλη συμβολή στην εξέλιξη της Φιλοσοφίας। Το άτομο για μένα καθορίζεται από το σύνολο που ανήκει και είναι η κοινωνία, ενώ ο άνθρωπος ανήκει στο σύνολο που λέγεται ανθρωπότητα। Κατά συνέπεια, κοιτάζω τον άνθρωπο ως αξία, ενώ το άτομο ως αρχή। Οι αρχές αλλάζουν, οι αξίες δεν αλλάζουν। Δε με ενδιαφέρει αν κάποιος νοιώθει ανώτερος ή κατώτερος, σημασία έχει τι δουλειά κάνει. Τα θεμέλια είναι πάντοτε κατώτερα, αλλά είναι πιο σημαντικά για να πάμε πιο ψηλά».

Τι θεωρεί ως φυλακή και εγκλωβισμό: «Πολύ απλά, την έλλειψη Ελευθερίας»।

Πώς ορίζει την Ελευθερία?: « Η δράση του μυαλού, ο στοχασμός। Δε νομίζω ότι ο άνθρωπος υπάρχει, αν δεν μπορεί να στοχαστεί। Και ο στοχασμός είναι πάντα ελεύθερος»।

Πώς μπορούμε να απεγκλωβιστούμε από την καθημερινότητα, το κυνήγι του χρήματος και ό,τι μας ‘‘φυλακίζει’’: « Νομίζω ότι δεν πρέπει να είμαστε σε αυτό το χώρο। Στην πραγματικότητα προσπαθούμε να πιάσουμε κάτι σταθερό, χωρίς να αντιλαμβανόμαστε ότι όλα είναι δυναμικά। Επιπλέον νομίζω ότι κινούμαστε πάρα πολύ και θα ήταν καλό να είμαστε και λίγοι ακίνητοι। Π।χ. το δέντρο έχει μια παράξενη ιδιότητα: δεν μετακινείται. Κατά συνέπεια δε λειτουργεί μέσα στο χώρο, αλλά μόνο στο χρόνο. Το δέντρο είναι ο πιο ιδανικός τρόπος για να ταξιδεύετε μέσα στο χρόνο. Ποιος προσέχει όμως τα δέντρα? Το δέντρο έχει γνώση. Έχει ενδιαφέρον να σκεφτείτε τον εαυτό σας σαν ένα δέντρο και να παρακολουθήσετε όλα αυτά τα άτομα που κινούνται γύρω σας και προσπαθούν να πιάσουν καρέκλες, χρήματα, σπίτια, αυτοκίνητα, γυναίκες, άντρες, … , είναι σαν μια τεράστια κίνηση Brown, δηλαδή κινούνται για να πείσουν τον εαυτό τους ότι κάνουν κάτι. Στην πραγματικότητα, μόνο υπάρχουν και απλώς δε ζουν. Τα άτομα μόνο υπάρχουν γι’αυτό είναι και αθάνατα, ενώ οι άνθρωποι ζουν και πεθαίνουν».

Σπατάλη χρόνου: «Η ίδια η διδασκαλία είναι σπατάλη χρόνου. Πρέπει να σπαταλήσετε το χρόνο, να τον θυσιάσετε για τον δώσετε σε κάποιον άλλον. Είναι θυσία. Είναι μια μορφή σκυταλοδρομίας. Και η αγάπη είναι σπατάλη χρόνου, γιατί όσο πιο σημαντικό είναι ένα πράγμα, τόσο πιο μεγάλο είναι το χρονικό διάστημα που σπαταλάς. Για μένα η σπατάλη χρόνου είναι μια ένδειξη ότι κάνω κάτι άλλο που το θεωρώ πολύ πιο σημαντικό. Αν το δείτε σε αυτό το πλαίσιο, θα αντιληφθείτε στην ουσία ότι θυσιάζετε ένα κομμάτι του εαυτού σας. Και νομίζω ότι μόνο όταν θυσιάζουμε ένα κομμάτι του εαυτού μας βρισκόμαστε σε αυτό το χώρο που ονομάζουμε Αγάπη»।

Ταυτίζει την Αγάπη με την Ελευθερία?: «Όχι। Η Ελευθερία είναι αυτό που δίνει τη δυνατότητα να αγαπήσουμε। Η Αγάπη δίνει τη δυνατότητα να μην είμαστε ελεύθεροι। Είναι οικειοθελής δέσμευση. Άλλο δεσμοί και άλλο δεσμά».

Ξέρουμε να αγαπάμε? Τι ονομάζουμε Αγάπη?: «Μαθαίνουμε να αγαπάμε। Το θέμα είναι τι ονομάζουμε Αγάπη, γιατί πολλές φορές αυτό που ονομάζουμε αγάπη για τον άλλο, είναι αυτό που ονομάζουμε αγάπη για τον εαυτό μας। Μας αρέσει μερικές φορές να έχουμε τον άλλο να κουβαλάει τον καθρέφτη μας και κάπου-κάπου να θυμόμαστε ότι υπάρχει και κάποιος που μας καθρεφτίζει»।

Καλός και κακός άνθρωπος: «Νομίζω πως οι Άνθρωποι δεν έχουν αυτή την αίσθηση. Αυτή υπάρχει πολύ συχνά στα άτομα. Μου έλεγε ένα φίλος μου, γιατί να είναι τόσα πολλά τα άτομα και γιατί οι Άνθρωποι να είναι τόσο σπάνιοι? Λόγου Χάριν, τα αστέρια τα βλέπετε μόνο όταν υπάρχει σκοτάδι. Γιατί δεν τα βλέπουμε την ημέρα, ενώ υπάρχουν? Χρειαζόμαστε, λοιπόν, και το άλλο, απλά πρέπει να αντιλαμβανόμαστε τη διαφορά. Η διαφορά κάνει τη διαφορά».

Το ‘‘λιμάνι’’ του, η γαλήνη του: «Στο ταξίδι δε μας ενδιαφέρει η ηρεμία। Οι διαταραχές μπορεί να είναι δύσκολες, αλλά μόνο τα εμπόδια μας μεγαλώνουν και όπως λέει και ο Νίτσε ‘ότι δε σε σκοτώνει σε μεγαλώνει’। Η ευκολία δεν ξεπερνιέται, μόνο η δυσκολία ξεπερνιέται। Το βλέπω σαν ένα βάθρο όπου μπορώ να πάω πιο ψηλά ή αλλού. Στο ταξίδι οι ευκολίες είναι κάπως βαρετές, είναι μια παύση, ένα ενδιάμεσο, μια σιωπή που επιτρέπει να πάμε στην επόμενη κίνηση, όπως λέμε και στην Μουσική».

Μουσική που ακούει: «Την Καλή। Εννοώ ότι δεν ακούω μια ειδική μουσική, δηλαδή μόνο κλασσική, μου αρέσει η ποιότητα και μάλιστα, όταν κοιτάζουμε διαχρονικά τη Μουσική, μπορούμε να βρούμε εξαιρετικά δείγματα και την ποιότητα που, βέβαια, σπάνια τη συναντάμε»।

Διαμάντια ή Μαργαριτάρια? « Η διαφορά μεταξύ των δύο είναι ουσιαστική, ακόμα κα φιλοσοφικά. Το διαμάντι είναι άνθρακας που έχει μετακινηθεί, όσο αφορά τη μοριακή του δομή. Το μαργαριτάρι είναι ένα ελάττωμα. Το μαργαριτάρι θα το βρείτε μέσα σ’ ένα ζώο που -έχοντας εισχωρήσει μέσα του ένα ξένο αντικείμενο- παράγει το μαργαριτάρι για να προστατευθεί από το ξένο αντικείμενο. Πρόκειται για δύο διαφορετικές έννοιες. Το ένα είναι μια μετατόπιση, το άλλο είναι μετασχηματισμός. Νομίζω ότι ο μετασχηματισμός είναι περισσότερο ενδιαφέρων, γιατί αρχίζει από ένα λάθος. Στην πραγματικότητα αυτό το λάθος αναδεικνύεται ως πιο σημαντικό. Οι ειδικοί, όταν κάνουν τα τεχνητά μαργαριτάρια, προσθέτουν οι ίδιοι τον ξένο οργανισμό, για να παράγουν το μαργαριτάρι. Άρα, καταλήγουμε στην αξία του αγώνα. Έτσι και ο δάσκαλός είναι εκείνος που φέρνει το ξένο στοιχείο στο μαθητή, που σιγά-σιγά, θα παράγει ένα μαργαριτάρι. Αυτή η ξένη τοποθέτηση είναι μια παρέμβαση। Πρέπει και ο μαθητής να αποδεχτεί αυτή την παρέμβαση, ώστε να υπάρχει μια εξέλιξη των δύο। Γιατί τελικά ποιος έφτιαξε το μαργαριτάρι, ο εξωτερικός παράγοντας ή ο οργανισμός ή και οι δύο?"

Πόσο τον ακούει η κοινωνία και του επιτρέπει να κάνει πράγματα για αυτήν? «Πολύ απλά, η κοινωνία δεν επιτρέπει τίποτα. Είναι σαν τα ανθρώπινα δικαιώματα, δηλαδή αυτά που δεν διεκδικούμε, σημαίνει ότι δεν υπάρχουν.Δεν νομίζω ότι υπάρχει ένα κοινωνικό σύστημα που θα επιτρέψει στη δράση των ανθρώπων να λειτουργήσουν μόνο και μόνο για την ανθρωπότητα. Απλώς, εμείς το κάνουμε. Αυτό είναι και το προμηθειακό στοιχείο, δεν επέτρεψαν οι θεοί στον Προμηθέα να δώσει τη φωτιά στους ανθρώπους, την έκλεψε!Για μένα το ισχυρό σημείο στον Προμηθέα είναι, όχι το ότι έκλεψε τη φωτιά-γιατί αυτό θυμόμαστε δυστυχώς-, αλλά ότι μας έδωσε φως. Για μένα ο Προμηθέας είναι αυτός που μετέτρεψε τη φωτιά σε φως!Το θέμα της αφετηρίας και του ταξιδιού βρίσκεται στο ερώτημα: Είναι πρώτα το φως ή η φωτιά? Αν απαντήσετε σε αυτό το ερώτημα, θα ξέρετε τότε ποια είναι η αφετηρία και ποια είναι η άφιξη. Στην ουσία σε ένα πολιτισμικό σύστημα δεν έχει μεγάλη σημασία αυτό, αλλά η θυσία που θα κάνετε για να μετατρέψετε το ένα σε άλλο. Η θυσία για να μετατρέψετε το φως σε φωτιά είναι ελάχιστη, αρκεί να γίνει ένας πόλεμος, χρησιμοποιεί γνώσεις για να λειτουργήσει ως ισχύ πυρός, η θυσία είναι να μετατραπεί η φωτιά σε φως είναι τεράστια και για αυτό είναι και προμηθειακή.Συνεπώς, πρέπει να γίνουμε κλέφτες κάποιων πραγμάτων. Η γνώση μόνο κλέβεται, δε μας τη δίνει κανείς. Θέλουν να μας έχουν κουτούς γιατί τα πράγματα γίνονται ευκολότερα για το σύστημα"।

Τι άλλο «απαγορεύεται»?: «Τα πάντα απαγορεύονται। Απαγορεύεται η αξία, η ποιότητα, η διαφορετικότητα, απαγορεύεται η αξιολογία και προτείνεται μόνο η αξιολόγηση, απαγορεύεται το γνωστικό αντικείμενο και επιτρέπεται μόνο η αποτελεσματικότητα, και αναρωτιέμαι η αποτελεσματικότητα για ποιο πράγμα? για τη μίμηση?

Τι τον θυμώνει? «Οι γενοκτονίες। Τα εγκλήματα κατά της Ανθρωπότητας, γιατί όχι μόνο πρέπει να αποδεχτούμε ότι έγινε ένα έγκλημα, αλλά χρειαζόμαστε τεράστια δουλειά για να αναγνωριστεί ως έγκλημα। Είναι απάνθρωπο, διότι δεν υπάρχει άνθρωπος που να μπορεί να αντέξει μόνος του μια γενοκτονία και στο πλαίσιο της αναγνώρισης αναγκαζόμαστε να έχουμε σειρά από ανθρώπους που παράγουν το ίδιο έργο για να καταφέρουν ένα μόνο πράγμα: ακόμα και τώρα πρέπει να αποδείξουμε ότι έγιναν οι γενοκτονίες। Είμαστε πολύ χαμηλά Αυτός που διέπραξε το έγκλημα το ξέρει. Στα ανθρώπινα δικαιώματα πρέπει και το κράτος που διέπραξε το έγκλημα να αποδεχτεί ότι ήταν δήμιος. Εδώ βρίσκεται η δυσκολία, ότι, για να θεωρήσουμε ότι όντως έγινε έγκλημα, χρειαζόμαστε και την ομολογία του κράτους που διέπραξε ότι έγκλημα. Όταν δεν το αναγνωρίζουν και οι επόμενες, συμβάλλουν τελικά και σε μια νέα γενοκτονία που είναι εκείνη της μνήμης».

Υπάρχουν εξωγήινοι? «Βεβαίως, γιατί να μην υπάρχουν? Στατιστικά είναι απαράδεκτο να είμαστε εντελώς μοναδικοί। Υπάρχει και το πλαίσιο των πολλαπλών κόσμων, η θεωρία σχέσεων, η θεωρία διακλαδικότητας, όλα αυτά τείνουν να μας αποδείξουν ότι μάλλον υπάρχουν όχι μόνο εξωγήινοι, αλλά και ολόκληροι πολιτισμοί οι οποίοι μας είναι εντελώς άγνωστοι λόγω της απόστασης. Απλώς, η εξέλιξη της τεχνολογίας σε κάποια φάση θα μας βοηθήσει να έρθουμε σε αυτή την επαφή. Χρονικά, για κάτι τέτοιο, δε θα φτάσει μια ανθρώπινη ζωή».

ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ:
Η χρησιμότητα του τεστ ευφυΐας: «Δεν πιστεύω στη χρησιμότητα πολλών από τα πράγματα που καθορίζουν την έννοια του ανθρώπου. Τα θεωρώ άχρηστα. Τα προικισμένα παιδιά δεν ξέρουμε πώς βλέπουν τον κόσμο και πώς αντιμετωπίζουν τους μεγάλους, διότι είναι απλά μεγάλοι με μικρό μέγεθος. Το τεστ είναι ένας μπούσουλας, γιατί μας κατευθύνει όπως συμβαίνει με τις στρατηγικές μάθησης. Αν δεν ξέρετε σε ποια κατηγορία ανήκει ένα παιδί, είναι δύσκολο να ξεπεράσετε το εμπόδιο επιλέγοντας τις σωστές στρατηγικές, και να δείτε προς τα πού θα κατευθυνθείτε. Μπορεί να έχει μια δυσκολία γιατί κάτι είναι πολύ απλό και βαριέται , ή γιατί έχει μια μαθησιακή δυσκολία, ή γιατί είναι αφηρημένο. Το τεστ θα σας βοηθήσει να στραφείτε προς μια στρατηγική. Το τεστ ευφυΐας είναι ένα απλώς εργαλείο που μας επιτρέπει μια διάγνωση. Δεν είναι γιατρικό. Το αποτέλεσμα του τεστ είναι μια δυνατότητα, το θέμα είναι τι θα υλοποιηθεί. Δεν έχει σημασία, αν είναι ψηλό ή μικρό το αποτέλεσμα του τεστ ευφυΐας. Σημασία έχει το πώς το χρησιμοποιείτε για να κάνετε κάτι. Είναι σαν να έχουμε ένα μεγάλο και ένα μικρό ποτήρι. Σημασία έχει τι θα βάλουμε μέσα σε αυτό το ποτήρι. Αυτό που βάζουμε μέσα είναι ο στοχασμός, η σκέψη που γίνεται και μέσω του περιβάλλοντος, δεν είναι μόνο ενδογενής παράγοντας. Κατά συνέπεια χρησιμοποιούμε τη γνώση, τη χωρητικότητα που μπορούμε να έχουμε. Είναι σαν να σας λέει η νοημοσύνη σας ότι μπροστά σας βρίσκεται ένας τοίχος και σεις πάρετε φόρα να τον διαπεράσετε, είναι δικό σας πρόβλημα, όχι του τοίχου. Η σκέψη θα σας μάθει ότι είναι πιο εύκολο να περάσετε από την πόρτα. Η νοημοσύνη δεν αλλάζει τα εμπόδια, απλώς τα εντοπίζει, ενώ η σκέψη τα λύνει. Αν δεν μπορεί να εντοπίσει το παιδί τα προβλήματα, πώς θέλετε να τα λύσει? Και αυτό για μένα είναι ένα σύστημα αναφοράς που θα μας επιτρέπει να δούμε, ποιες στρατηγικές θα υλοποιήσουμε προκειμένου να ξεπεράσουμε τα εμπόδια। Και δεν εννοώ αρνητικά εμπόδια, εννοώ οτιδήποτε δεν επιτρέπει στο παιδί να έχει το καλύτερο αποτέλεσμα, επειδή ακριβώς δεν έχει ξεπεράσει τεχνικής φύσεως εμπόδια»।

Εποικοδομητικά παιχνίδια για τα παιδιά: «Τα αφαιρετικά। Πολύ καλό είναι το πλαίσιο των παζλ, ακόμα καλύτερα όταν δεν έχουν και εικόνες। Άλλο επίσης πολύ καλό είναι το Tang round όσο αφορά τα παθητικά παιχνίδια। Σε κείνα που θέλουν συνδυασμό, είναι καλά τα παιχνίδια ντάμες, σκάκι και Count. Όσο αφορά στα χαρτιά, καλό είναι το μπριτζ, τα άλλα είναι κατωτέρου επιπέδου, το πόκερ είναι καθαρά ψυχολογικό, άρα δεν αναπτύσσει την νοητική του παιδιού. Για πολύ καλούς παίκτες είναι καλό και το black jack».

Η συμμετοχή του σε κοινωνικές εκδηλώσεις: «Σε κοινωνικές εκδηλώσεις δεν πηγαίνω ποτέ। Πηγαίνω, όμως, σε εκθέσεις, για να δω έργα φίλων μου ή κάτι σημαντικό σε κινηματογράφους ή θέατρα για να δω κάτι που θεωρώ ότι αξίζει। Δεν πηγαίνω απλώς για να φανώ σε κάποιον»।

Τον έχουν εξαπατήσει ποτέ? «Μα φυσικά, άλλωστε όλη η συζήτηση που κάνουμε είναι ουσιαστικά μια εξαπάτηση. Αν στην πρόσκληση που μου κάνατε είχα απαντήσει «όχι» θα είχα προστατεύσει τον εαυτό μου. Συνεπώς, παίρνω ένα ρίσκο, όπως και σεις παίρνετε ένα ρίσκο. Νομίζω τελικά ότι και οι δυο μας χρησιμοποιήσαμε τα λάθη μας για να παράγουμε κάτι που έχει μεγαλύτερο ενδιαφέρον από την αποδοχή. Τελικά, μπορούμε να ρισκάρουμε μια εξαπάτηση για να έχουμε μια ανθρώπινη επαφή. Βεβαίως, και δεν ρισκάρουμε εύκολα, γιατί μας αρέσει να υπολογίσουμε»।।

Ορισμός του Χρόνου: «Τα δύο στοιχεία που είναι σημαντικά είναι η Ανθρωπότητα και ο Χρόνος। Μόνο με αυτόν τον τρόπο υπάρχει εξέλιξη»।

Οι ψυχολόγοι σήμερα αντικαθιστούν τους φίλους? «Εδώ είναι το θέμα ότι είμαστε καθαρά μέσα στο κοινωνικό πλαίσιο, διότι έχουμε τους φίλους για πολύ μικρή παρέα που συνήθως ταυτίζεται και όταν ψάχνουμε για κάτι συμπληρωματικό, καταλήγουμε στους ψυχολόγους। Νομίζω ότι αν κοιτούσαμε πιο ελεύθερα την ανθρωπότητα και τους ανθρώπους θα βλέπαμε περισσότερους φίλους που ούτως ή άλλως θα χρησιμοποιούσαμε μόνο ένα χέρι για να τους μετρήσουμε. Δηλαδή μια χούφτα ζωής. Το χέρι είναι φτιαγμένο για να πράττει…» …κατέληξε με νόημα ο κ Λυγερός για να συμπληρώσω ότι το όποιο δημιούργημα, έργο, κατασκεύασμα τελικά κρίνεται από το Χρόνο ως προς την σπουδαιότητα και την αξία, και το πόσο τελικά θα αντέξει στο αύριο, με μέσο το παραπλανητικό παρόν…

Όπως όλοι οι σπουδαίοι Άνθρωποι με ταπεινότητα και σεμνότητα με ευχαρίστησε «για το χρόνο που σπατάλησα μαζί του»… Αλήθεια, αυτό που δεν τον ρώτησα είναι, τι πρέπει να κάνω για να γίνω φίλη του?... Σας ευχαριστώ για την «σπατάλη»…

Εύη Κυριακοπούλου : "Το λάθος είναι ότι κοιτάμε πάρα πολύ, τι κάνουν οι άλλοι".

«H Ζωή (ευτυχώς) είναι αλλού» για μια αληθινή κυρία της δημοσιογραφίας!
Φιλοξενήθηκε στον «ΠΑΛΜΟ 99.5 και 105.6» και στην εκπομπή «Μουσικές Αναδύσεις και Ειδήσεις» την Κυριακή 8 Νοεμβρίου 2009. Μέρος της ζεστής συζήτησης που είχαμε παρατίθεται εδώ:

Σχολιάζοντας το χώρο της δημοσιογραφίας: «Το κύκλωμα είναι δύσκολο, όταν θέλεις να είσαι μέσα στο κύκλωμα. Δεν μπήκα ποτέ μέσα σε κανένα κύκλωμα, δεν ανήκω κάπου, είμαι ελεύθερη, που σημαίνει ότι δεν έχω πιθανόν τις ευκολίες του κυκλώματος, αλλά και τις απορρίψεις του κατ’επέκτασιν. Είμαι έξω από το σύστημα, αλλά το υπηρετώ. Δεν έχω κανένα «ευαγγέλιο». Πορεύομαι με γνώμονα την ηθική που έχω μεγαλώσει, την παιδεία μου, την ανατροφή μου, προχωρώ όπως πιστεύω».

Είναι η ζωή αλλού? « Η ζωή ελπίζουμε ότι είναι και αλλού। Εκεί, όπου οι πιθανές δυσκολίες και τα προβλήματα μπορούν να ιδωθούν και διαφορετικά και να αντιμετωπιστούν. Το να βλέπει κάποιος τη ζωή μόνο αλλού, είναι σκληρό, γιατί ζει στο σήμερα. Είναι ωραίο να ζεις στο σήμερα, ελπίζοντας ότι θα έχεις ένα καλύτερο αύριο.»

Ελπίζει: «Ελπίζω στο καλύτερο! Γι’αυτό αγωνιζόμαστε, αυτό είναι η ζωή».

Οι προσκεκλημένοι στην εκπομπή της «Η Ζωή είναι αλλού» της ΕΤ1: «Το ζητούμενο απ’ όλους, είναι να βγάλω, αν μπορώ, το κάτι άλλο. Αυτό τουλάχιστον προσπαθώ […]…Αν δε σέβομαι απόλυτα αυτόν που έχω απέναντί μου, δεν υπάρχει περίπτωση να τον καλέσω, έστω και αν μου το ζητήσει ο ίδιος ο προϊστάμενός μου. Ακόμα και άνθρωποι που δεν είχαν καν την αποδοχή του κόσμου, τους κάλεσα και απέδειξα ότι υπάρχει και η άλλη τους πλευρά. Ένας τέτοιος είναι ο Γρηγόρης Βαλλιανάτος, γνωστός για τις δηλώσεις και τις ομοφυλοφιλικές του σχέσεις, άτομο αμφισβητούμενο ακόμα και για τις λεκτικές του υπερβολές. Έβγαλε πράγματα που δεν ήξερε κανένας..[…]… Γιατί να μην πλησιάζουμε, λοιπόν, όχι μόνο αυτούς που πέτυχαν, αλλά και αυτούς που απέτυχαν. Όταν αντιμετωπίζεις κάποιον με σοβαρότητα θα βγάλει σοβαρότητα. [..] Όλοι οι συνεντευξιαζόμενοί μου έχουν βάλει ένα λιθαράκι στην σκέψη μου. Από τον πιο επιτυχημένο μέχρι τον πιο λούμπεν. Η Γιώτα Γιάννα μια τραγουδίστρια που ποτέ δεν έκανε όνομα, δεν έβγαλε ούτε ένα cd, δεν είχε τη λάμψη όλων αυτών των τραγουδιστριών, έβγαλε μια τρυφερότητα αναπάντεχη. Ερχόμενη στην εκπομπή, μου έφερε δυο πολύ φτηνά λουλουδάκια και μια καρτούλα που έγραφε: « Τα φύλλα των λουλουδιών πέφτουν το φθινόπωρο. Προσέχω να μην τα πατάω». Αν αυτό δεν είναι ποίηση από μια γυναίκα πραγματικά λούμπεν, όπως η ίδια αποκαλεί τον εαυτό της, μια γυναίκα χωρίς λούστρο, χωρίς λίφτινγκ -ήταν μέσα στη ρυτίδα-, χωρίς λεφτά, χωρίς αναγνώριση, χωρίς επιτυχία, χωρίς μόρφωση, τότε τι είναι? Άλλοι ποιητές καταξιωμένοι, δε με έχουν συγκινήσει τόσο».
Πού εντοπίζει το λάθος των ανθρώπινων σχέσεων: «Το λάθος είναι ότι κοιτούμε πάρα πολύ, τι κάνουν οι άλλοι. Ζηλεύουμε, επειδή παρακολουθούμε τους άλλους. Δεν εστιάζουμε στα δικά μας».


Στη δημοσιογραφία τη θλίβει: «Με θλίβει το συνεχές focus στη ζωή των άλλων. Το μείον του έντυπου τύπου και του τηλεοπτικού μέσου, είναι το πόσο πολύ ασχολούνται πλέον με το τι κάνουν οι άλλοι».

Η σιωπή είναι θέση: «Μου είχαν καταλογίσει στην αρχή των εκπομπών μου το γεγονός, ότι δε μιλούσα πάρα πολύ. Μου πήρε πολύ καιρό για να πείσω ότι αυτό είναι θέση και ότι με τη σιωπή λέμε τόσα πολλά...। Δεν κάνω μια συνέντευξη για να ακούσει κάποιος τα δικά μου πράγματα, είμαι εκεί για να προβάλλω τον καλεσμένο μου και κυρίως να τον ακούσω। ॥[…]…Μιλάμε, χωρίς να ακούμε। Όμως, ακόμα και το κενό που θα γίνει σε μια συζήτηση, η αμηχανία που θα προκαλέσει μια ερώτηση, ο δισταγμός,… πόσα πράγματα λέει। Με όλα τα πλην που έχει η δημόσια τηλεόραση, πρέπει να πω ότι μας έχει αφήσει να φιλοξενήσουμε ανθρώπους που στα ιδιωτικά κανάλια δεν επιτρέπουν να σταθούν, ούτε έξω από την πόρτα। Την ευχαριστώ, γιατί στάθηκε η αφορμή να γνωρίσω απίστευτους ανθρώπους μέσα από αυτό το είδος της tv που δε θα το φιλοξενούσε κανένα ιδιωτικό κανάλι।
Άλυτο θέμα για πολλά χρόνια στην Ελλάδα: «Η φοροδιαφυγή. Οι τεράστιες βίλλες που έχουν κάποιοι «πάμφτωχοι» άνθρωποι. Είναι και πολλά άλλα... Το πιο μεγάλο αδιέξοδο είναι οι ανθρώπινες σχέσεις. Αγαπάμε μέσα από τον εαυτό μας. Αγαπάμε γιατί, αν αγαπήσουμε πολύ, περιμένουμε να μας αγαπήσουν και οι άλλοι. Το χειρότερο είναι μην προσφέρουμε και να θέλουμε να μας προσφέρουν, να μην αγαπάμε και να θέλουμε να μας αγαπούν».

Σχέσεις Αγάπης: «Αγαπάω πολύ την οικογένεια μου και μετά τους φίλους μου. Η φιλία θέλει συνεχή τροφοδότηση, δεν είναι κάτι αφηρημένο. Δεν είναι δεδομένη, κανείς δεν είναι δεδομένος στη ζωή μας. Ούτε και ο γάμος, τα πάντα επαναπροσδιορίζονται. […] Και οι σχέσεις θέλω να εμφορούνται από το συναίσθημα. Το χειρότερο είναι να είσαι μόνος».

Σχέσεις γονιών και παιδιών: " Το σύγχρονο μοντέλο οικογένειας δεν επιτρέπει στα μέλη της να απολαμβάνουν ούτε και το οικογενειακό κυριακάτικο τραπέζι. Όμως, πέρα από τον τετριμμένο ποιοτικό χρόνο στα παιδιά, πολύ σημαντικό είναι να έχουν οι γονείς με τα παιδιά τους χρόνο-χρόνο. Ανεξάρτηα από το αν θα μιλήσουν ή όχι, αρκεί να υπάρχει η επαφή και η εικόνα. Έστω και να δουν τηλεόραση...είναι καλύτερο να δουν κάτι μαζί, από το να κλειστεί ο καθένας στο δωμάτιό του... Αφιέρωσα πολύ χρόνο στα παιδιά μου και το έκανα πραγματικά κέφι."

Αξία που πρέπει να θυμηθούμε: "Την ειλικρίνεια!".

Είναι παντρεμένη με τον σκιτσογράφο ΚΥΡ - κατά κόσμον Γιάννη Κυριακόπουλο - και έχουν δύο γιούς : τον Φίλιππο, εικαστικό στο επάγγελμα και τον Κώστα δημοσιογράφο στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ και στον 9.84