http://www.protagon.gr/Default.aspx?tabid=191&returnurl=%2fDefault.aspx%3ftabid%3d57
Θέλω να γίνω Μπαχάιhttp://www.protagon.gr/?i=protagon.el.8emata&id=15644
29/05/2012
Από μικρή δεν είχα και τις καλύτερες
σχέσεις με τους συγγενείς. Πίστευα ανέκαθεν στους φίλους. Δεν πίστεψα
στους συγγενείς, τους δεδομένους(;), αλλά σε εκείνους τους ανθρώπους
που ταιριάζουν τα χνώτα μας, έχουμε την δυνατότητα της αυτοδιάθεσης και
της επιλογής. Ε, στην Ελλάδα όπως και να το κάνουμε όσο και να
εθελοτυφλούμε, οι περισσότεροι έχουν ιδίαν πείραν από καυγάδες
οικογενειακούς. Για τα χωράφια, τα προικιά, τα λεφτά, τις αντιζηλίες, τα
κουτσομπολιά. Μπορεί σε χαρές και πανηγύρια να συναντιέται ο ελληνικός
λαός και να τα σπάει, αλλά μέσα του υποβόσκει μια κάποια ζήλεια,
επιδειξιμανία, κακεντρέχεια. Επειδή, λοιπόν, από παιδάκι είχα την
‘ευτυχία’ να έχω δει πολλά παράλογα, διέγραψα τους συγγενείς μου
νωρίς-νωρίς και βρήκα τον εαυτό μου στους φίλους μου. Δεδομένος ο
αλληλοσεβασμός, καθόλου δεδομένος ο φίλος, αν του κάνεις την στραβή και
την λουμπινιά, άρα την δουλεύεις ες αεί την σχέση, δεν την αφήνεις να
περπατάει μόνη της.
Προχθές, όμως, την ζήλεψα την οικογένεια. Μα την αλήθεια, την ζήλεψα. Είδα αληθινή χαρά και συγκίνηση στα μάτια των συγγενών, είδα ειλικρινή συναισθήματα, είδα όμορφες στιγμές, φανερές και κρυφές. Στον γάμο της φίλης μου της Νάντας. Της Νάντας και του Νίκου. Η Νάντα είναι Ιρανή. Ανήκει στην θρησκευτική ομάδα των Μπαχάϊ. Τους Μπαχάι αντιμετώπισαν ως αίρεση στην παλιά Περσία, με αποτέλεσμα όλοι τους να είναι καταδικασμένοι σε θάνατο. Ήταν κυνηγημένοι λόγω θρησκείας. Έφυγε, λοιπόν, η οικογένεια της Νάντας από το Ιράν, άμεσοι και πιο μακρινοί, και διασπάρθηκαν σε όλα τα μήκη και πλάτη της υφηλίου. Η Νάντα βρέθηκε στη Ρόδο. Σπούδασε στο Μεσογειακών Σπουδών, έχει αναδειχθεί ως η καλύτερη εθελόντρια της Ελλάδας και μιλάει άπταιστα την ελληνική. Και η Νάντα και η οικογένειά της, η άμεση οικογένειά της. Γιατί η λοιπή, που εμφανίστηκε προχθές στον γάμο, μιλούσε αγγλικά ως επί τω πλείστον. Και ήρθαν από παντού. Από Αγγλία, Βιέννη, Αμερική, Λίβανο. Ήρθαν για να χαρούν, να συμμετάσχουν στην μεγάλη χαρά της Νάντας. Και εγώ, ενθουσιάστηκα. Συνάντησα τόσο όμορφους δεσμούς ανάμεσα στους ανθρώπους, που ζήλεψα γιατί δεν έχω τέτοιους συγγενείς, που θα κάνουν ένα υπερανταντικό ταξίδι για να παραστούν στην χαρά μου, όχι από υποχρέωση, αλλά επειδή το νοιώθουν. Ή έστω και στην λύπη μου. Ζήλεψα, γιατί τα αληθινά συναισθήματα είναι ευλογία θεού. Και οι Μπαχάϊ έχουν την ευλογία του θεού τους: να αγαπιούνται και να μοιράζονται.
Η μεγαλύτερη πληγή στον έλληνα ήταν η διχόνοια. Πάντα κάπου εκεί κρυβόταν και η λύση και η αιτία σε όλα τα προβλήματα, από το μικρότερο ως το σοβαρότερο. Κρίμα γιατί ο χριστιανικός θεός δεν κατάφερε να εξαλείψει από τις ψυχές μας τα ποταπά συναισθήματα δίνοντας έδαφος στην μεγαλοψυχία, στην γενναιοδωρία και την καλοπροαίρεση. Γι αυτό, υποθέτω, θα είχε πει και ο σοφός Γκάντι: «Ευχαρίστως θα γινόμουν χριστιανός, αν χριστιανοί ήταν χριστιανοί όλο το 24ώρο». Εδώ ξέρετε τι λένε οι Άγγλοι: «no comment».
Υγ: Ούσα μαθήτρια της Γ’ Λυκείου, μου έκανε έκθεση μια σπουδαία καθηγήτρια, η Ελένη Ζώμα-Παπουτσή, δεν ξέρω πού είναι σήμερα, αλλά τότε ήταν στο «Μεθοδικό» επί της Κάνιγγος. Έλεγε, λοιπόν, με απόλυτη βεβαιότητα: «Αν θέλετε να δείτε την πορεία και την πρόοδο της κοινωνίας μας, δείτε την πορεία της οικογένειας».
Προχθές, όμως, την ζήλεψα την οικογένεια. Μα την αλήθεια, την ζήλεψα. Είδα αληθινή χαρά και συγκίνηση στα μάτια των συγγενών, είδα ειλικρινή συναισθήματα, είδα όμορφες στιγμές, φανερές και κρυφές. Στον γάμο της φίλης μου της Νάντας. Της Νάντας και του Νίκου. Η Νάντα είναι Ιρανή. Ανήκει στην θρησκευτική ομάδα των Μπαχάϊ. Τους Μπαχάι αντιμετώπισαν ως αίρεση στην παλιά Περσία, με αποτέλεσμα όλοι τους να είναι καταδικασμένοι σε θάνατο. Ήταν κυνηγημένοι λόγω θρησκείας. Έφυγε, λοιπόν, η οικογένεια της Νάντας από το Ιράν, άμεσοι και πιο μακρινοί, και διασπάρθηκαν σε όλα τα μήκη και πλάτη της υφηλίου. Η Νάντα βρέθηκε στη Ρόδο. Σπούδασε στο Μεσογειακών Σπουδών, έχει αναδειχθεί ως η καλύτερη εθελόντρια της Ελλάδας και μιλάει άπταιστα την ελληνική. Και η Νάντα και η οικογένειά της, η άμεση οικογένειά της. Γιατί η λοιπή, που εμφανίστηκε προχθές στον γάμο, μιλούσε αγγλικά ως επί τω πλείστον. Και ήρθαν από παντού. Από Αγγλία, Βιέννη, Αμερική, Λίβανο. Ήρθαν για να χαρούν, να συμμετάσχουν στην μεγάλη χαρά της Νάντας. Και εγώ, ενθουσιάστηκα. Συνάντησα τόσο όμορφους δεσμούς ανάμεσα στους ανθρώπους, που ζήλεψα γιατί δεν έχω τέτοιους συγγενείς, που θα κάνουν ένα υπερανταντικό ταξίδι για να παραστούν στην χαρά μου, όχι από υποχρέωση, αλλά επειδή το νοιώθουν. Ή έστω και στην λύπη μου. Ζήλεψα, γιατί τα αληθινά συναισθήματα είναι ευλογία θεού. Και οι Μπαχάϊ έχουν την ευλογία του θεού τους: να αγαπιούνται και να μοιράζονται.
Η μεγαλύτερη πληγή στον έλληνα ήταν η διχόνοια. Πάντα κάπου εκεί κρυβόταν και η λύση και η αιτία σε όλα τα προβλήματα, από το μικρότερο ως το σοβαρότερο. Κρίμα γιατί ο χριστιανικός θεός δεν κατάφερε να εξαλείψει από τις ψυχές μας τα ποταπά συναισθήματα δίνοντας έδαφος στην μεγαλοψυχία, στην γενναιοδωρία και την καλοπροαίρεση. Γι αυτό, υποθέτω, θα είχε πει και ο σοφός Γκάντι: «Ευχαρίστως θα γινόμουν χριστιανός, αν χριστιανοί ήταν χριστιανοί όλο το 24ώρο». Εδώ ξέρετε τι λένε οι Άγγλοι: «no comment».
Υγ: Ούσα μαθήτρια της Γ’ Λυκείου, μου έκανε έκθεση μια σπουδαία καθηγήτρια, η Ελένη Ζώμα-Παπουτσή, δεν ξέρω πού είναι σήμερα, αλλά τότε ήταν στο «Μεθοδικό» επί της Κάνιγγος. Έλεγε, λοιπόν, με απόλυτη βεβαιότητα: «Αν θέλετε να δείτε την πορεία και την πρόοδο της κοινωνίας μας, δείτε την πορεία της οικογένειας».
ένα άρθρο των πρωταγωνιστών
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
αφήστε το σχόλιό σας