Aχ, Μάκη, της Τζίνας Δαβιλά από το www.protagon.gr

http://www.protagon.gr/Default.aspx?tabid=191&returnurl=%2fDefault.aspx%3ftabid%3d57

http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.8emata&id=14993

Aχ, Μάκη,

  της Τζίνας Δαβιλά

07/05/2012

Protagon-ικέ μου φίλε,

στο χρωστώ τούτο το γράμμα. Τα ΄λεγες εσύ (σχόλιο 17). Τι έλεγε η όμορφη Κατερινούλα; Ακριβώς το αντίθετο! Η Ελλάδα του σήμερα είναι καπηλευμένη. Δεν σέβεται εν τέλει τις αξίες του ελληνισμού. Δεν στηρίζεται στη Δημοκρατία, την Δικαιοσύνη, το Κάλλος, την Αρμονία, την Ισορροπία, στο «νους υγιής εν σώματι υγιεί». Γαλουχήθηκε στο συμφέρον, την ωμότητα, τη βία, την ξιπασιά, την ρεμούλα, την αστουμπαλοσύνη, την αμορφωσιά. Στο πώς θα κοπανήσω το χέρι στο τραπέζι για να επιβληθώ. Στο «Δίκαιο της Πυγμής» που έλεγε και ο Έριχ Φρομ. Ξεκίνησε μιμούμενη το παγκόσμιο κοινωνικό σκηνικό καταστρέφοντας το περιβάλλον για να συγκεντρώσει δύναμη και χρήμα και κατέληξε στην αδιαμόρφωτη σκέψη και πνευματική ηθική. Μια δασκάλα μου ξέρεις τι έλεγε; «Αν δεν αναπτυχθούν ισόρροπα το υλικό, πνευματικό και ηθικό στοιχείο μιας κοινωνίας, κλάφτα Χαράλαμπε».

Έτσι μου έλεγε, Μάκη. Έτσι λέω και γω σήμερα. Γιατί είχα σπουδαίους δασκάλους. Μπορεί να ήταν Αριστεροί, πάσοκοι ή νεοδημοκράτες, είχαν όμως αξίες. Είχαν οράματα. Δεν είχαν διαφθαρεί. Τους έβλεπα να κάνουν δωρεάν μαθήματα τα σαββατοκύριακα στο 4ο Λύκειο Ν. Λιοσίων για τους μαθητές των δεσμών- εκείνες είχαμε τότε- και να θυμώνουν, αν δεν πηγαίναμε. Έκαναν φροντιστηριακά μαθήματα οι αδιόριστοι στα σχολεία. Ήταν στάση ζωής να μην μπλέξουν με την δημόσια εκπαίδευση, αν ήθελαν να στραφούν στον ιδιωτικό τομέα. Από το 90 και μετά έγινε μόδα, στην Ελλάδα της ρεμούλας και του «φάτους, προτού σε φάνε», να διορίζονται για να έχουν μεγάλο target group μαθητών. Ένας φανερός δημόσιος μισθός και 10 στα μουλωχτά.

Τι παιδεία να διαμορφώσουν οι νεώτεροι, λοιπόν; Χωρίς αυτοσεβασμό, πώς να πορευτείς; Δεν έκρουσε κάποιος τον κώδωνα τόσα χρόνια. Αλλα και εκείνοι που φαινομενικά είχαν την ξεπούλησαν εύκολα. Είπαν «ξέρουμε, έχουμε όραμα». Πάρε τώρα το όραμα. Μου είναι αδιανόητη η είσοδος της «χρυσής αυγής» στο Κοινοβούλιο. Θλίψη, Μάκη. Κατρακύλα. Πού να βγει τώρα το όποιο Κατερινάκι να μιλήσει για την Ελλάδα; Θα πρέπει πλάι στο Σωκράτη και τον Πλάτωνα, να χαιρετίσει και ναζιστικά!  Αλλά και η μνήμη του Έλληνα; Τόσο μικρή; Πρώτο κόμμα ο Σαμαράς; Μας έκανε το κόκκινο αυγό κι αυτός. Σαν τα ντοματίνια του πεθερού του. Με την χάρη του Κύκνου λικνίζεται ο άτιμος στην πολιτική. Και το βλέμμα της αγελάδας.

Θλίψη που λες για τη «χρυσή αυγή», Μάκη μου. Όχι δεν θα τους γράψω επίτηδες με κεφαλαίο. Με κεφαλαίο γράφονται οι αξίες. Θλίψη και για τα λογής-λογής κομματόσκυλα. Όλοι οι παρατρεχάμενοι των παραγόντων των κομμάτων περιμένουν να παραγοντοποιηθούν μετά τα όσα υπόκεισαι και υπόκειμαι. Και όλοι τους ξανά με  ελαφρά καρδία στη Βουλή. Βρε δεν θες οι μη εκλεγμένοι να είναι τυχεροί; Δεν θες οι χρυσαυγίτες να τους πλακώσουν στο ξύλο εντός Κοινοβουλίου; Είναι άνθρωποι αυτοί για διάλογο; Εδώ οι προηγούμενοι έκαναν σαν τα θεριά διαφωνώντας, οι χρυσαυγίτες θα επιδείξουν πολιτισμό;

Τι να σου πω, Μάκη μου. Εδώ θα είμαστε να τα λέμε. Ευτυχώς που τα λέμε δηλαδή και ο ένας ψυχοθεραπεύσει τον άλλο. Μην νομίζεις, δεν είμαστε και πολλοί. Αν ρίξεις μια ματιά στα αποτελέσματα θα καταλάβεις. Και ίσως να ξέρεις και συ, όπως και εγώ, πως η επιλογή των υποψηφίων κάποιων κομμάτων – ανεξάρτητα από το αν επιλέγησαν ή όχι- δεν έγιναν βάσει ικανοτήτων, αλλά βάσει πίπας. Ναι, Μάκη μου. Παίρνεις καλή πίπα; Μπαίνεις στο ψηφοδέλτιο του κόμματος; Δεν; Από δω παν κι άλλοι. Για αυτό σου λέω. Από την Ελλάδα της χρυσαυγής, στην Ελλάδα της πίπας.  Και εν συνεχεία ό,τι ακριβώς φαντάζεσαι για σένα και για μένα, Μάκη.

*Δείτε το video