"Xωρίς διλήμματα" της Τζίνας Δαβιλά

http://www.protagon.gr/Default.aspx?tabid=191&returnurl=%2fDefault.aspx%3ftabid%3d57
"Xωρίς διλήμματα"
 της Τζίνας Δαβιλά

 

Το χρωστώ στον εαυτό μου τούτο το κείμενο. Και στον διαδικτυακό μου φίλο τον Ανδρέα- γύρω στα 25- που εκπροσωπεί και τη Ειρήνη και την Ελευθερία και τον Θεμιστοκλή και τον Ιωσήφ και και και... που νοιώθουν ότι έζησαν στο ψέμα και τώρα πρέπει να πληρώσουν τα λάθη, λιγότερο της γενιάς μου και περισσότερο της γενιάς του πατέρα τους και του παππού τους ίσως.

Μίλησα στο παρελθόν για την ρητορεία των αδαών και μετρίως μορφωμένων ή αμόρφωτων-αδιάπλαστων. Τη σαβούρα όσων κουνούσαν το δάκτυλο ζητώντας την αρχηγία με παραλογισμό.  Όλους τους  βολεμένους καλοπερασάκηδες που ταλαιπωρούν με τα μειωμένα αντανακλαστικά τους τούς πολίτες, έχοντας ταυτόχρονα περίσσευμα επιείκειας προς τους εαυτούς τους;

Ο Έλληνας θέλει να είναι αρχηγός. Να είναι κάπου πρόεδρος, παράγοντας, να διακριθεί έχοντας οπαδούς. Μου θυμίζει τις 10 εντολές που σέρβιραν στον ιουδαϊκό λαό. Κάνε αυτό, κάνε εκείνο, μην κάνεις το άλλο. Ο Έλληνας δεν είχε ανάγκη από υποδείξεις. Είχε μέσα του τον αυτοσεβασμό και φιλοσοφούσε. Διέδωσε το «γνώθι σαυτόν», το «μηδέν άγαν», το μέτρον άριστον εστί». Δεν ήθελε εντολές και υποδείξεις. Σκεπτόταν. Αυτό ήταν το όπλο του. Σκεπτόταν. Αξιολογούσε καταστάσεις, πρόσωπα και συμπεριφορές. Και έκρινε. Λάθος ίσως, αλλά δεν χρειαζόταν το μεσσιανικό πνεύμα. Αμάσητες μπουκιές στο στόμα; Όχι δεν μας έχω για τόσο κουτούς. Ναι φάγαμε πολύ κουτόχορτο προκειμένου να βολέψει ο καθένας τον κώλο του και τους οικείους του, φιλήσαμε, όσοι το κάναμε, κατουρημένες ποδιές, αλλά η Ελλάδα γυρνά, αν δεν το έχει κάνει ακόμα, σελίδα. Και το εγώ, εσύ, αυτός, αυτή... όλοι ξέχωρα από το σύνολο, έχει πεθάνει. Όποιος το κατανόησε, μπορεί να δημιουργήσει, όποιος όχι, ας πρόσεχε.

Είναι γελοίο να ζητούν ψήφο, όσοι έχουν κάνει γαργάρα και το μνημόνιο και τον παραλογισμό του, που καταστρέφει τον απλό κοσμάκη. Είναι σοφοί όσοι είδαν τον εαυτό τους στον καθρέφτη και δεν κατεβαίνουν στις τωρινές εκλογές. Και σχεδόν καμένα χαρτιά, όσοι μπήκαν για πρώτη φορά στα κόμματα που έσπειραν, θώπευσαν, καλλιέργησαν τη διαφθορά. Σε όλα τα μεγάλα ή μικρότερα κόμματα.

Αυτό το οικοπεδάκι που λέγεται Ελλάδα είναι ευλογημένο και καταδικασμένο να σωθεί. Κυρίως γιατί είναι γεννημένο από το Φως και ζει μέσα στο Φως. Ό,τι είναι, ό,τι αξίζει, ό,τι ζηλεύουν οι άλλοι και χαίρονται οι τουρίστες είναι η ομορφιά της. Όχι οι άθλιες υποδομές της, όχι οι κακοτεχνίες της, όχι η συχνή λαμογιά κάποιων διεφθαρμένων πολιτών της. Δεν μπορεί να σωθεί από εκείνους που πούλησαν ψεύτικα οράματα, δεν είχαν οργάνωση, δωροδοκήθηκαν και δεν είχαν την διορατικότητα, την καλλιτεχνία και την επιστημοσύνη που θα τους τοποθετούσε σε άριστη θέση, τόσο για να πάρουν αποφάσεις για το κοινό καλό, όσο και για να ενισχύσουν τις αξίες ευσυνειδησίας και της τιμιότητας.  Μπερδέψαμε την έννοια των λέξεων σε τούτο τον τόπο. Ο τόπος τούτος θα σωθεί μόνο, αν βοηθήσουμε συνειδητά με την ψήφο μας, όποιους δεν μιλήσουν για αρχηγιλίκια, κάνοντας υπέρμετρη χρήση του «θα». Όποιους έχουν όραμα που δεν θυμίζει τα περασμένα, γελοία μεγαλεία. Όσους μιλήσουν για απλότητα και σεβασμό στη ζωή. Στην όποια ζωή.

Έχω συνομιλήσει με πολλούς δήθεν στη ζωή μου. Και καπετάν-μαλάκες, επίσης. Αν έχεις υπομονή, έχουν πλάκα. Αν δεν έχεις χρόνο, είναι επικίνδυνοι. Το βλέμμα του ανθρώπου που αγαπά τη ζωή και τις μορφές της είναι διαφορετικό. Είναι ζεστό. Εκεί θα δώσω την ψήφο μου, απορρίπτοντας όλα τα γνωστά κονσερβοποιημένα και στημένα πλάσματα που δηλώνουν υποψηφιότητα. Ναι, πολύ καλά καταλάβατε, λέω να ψηφίσω την διαιώνιση της φύσης ως διαχρονικό στοιχείο σεβασμού προς την όποια ζωή και όποιους λαμπρούς πολίτες διεκδιικούν την συμπαράστασή μου. Αν μάλιστα συνοδεύεται ακι από τον Χατζιδάκι, τον λατρεμένο μου Μάνο, στο πιάνο. Και ο Μάνος είναι ΦΩΣ απολλώνιο για την Ελλάδα. Δεν ξέρω αν θα τη βγάλουν καθαρή με τα θεριά και τις παλιές καραβάνες της διεφθαρμένης πολιτικής. Όμως, με εκφράζει η φιλοσοφία τους, η στάση ζωή στους και στην τελική, δεν θέλω να ντρέπομαι για την επιλογή μου. Και αυτό επίσης, το χρωστώ στον εαυτό μου και σε όσους μοιράζομαι αυτό το φωτεινό, ηλιόλουστο, παραθαλάσσιο οικοπεδάκι, που είναι η χώρα μου.