http://www.protagon.gr/Default.aspx?tabid=191&returnurl=%2fDefault.aspx%3ftabid%3d57
Dolce
Στα ροδίτικα ο καταχανάς είναι ο άχρηστος, ο για πέταμα, ο έχων μηδενική αξία. Καθόλου για πέταμα δεν είναι αυτό που θα διαβάσετε.
Στο πλαίσιο των πεταμένων και άχρηστων έδρασε ένας Τριπολίτης Έλλην που ζει πια και δραστηριοποιείται στη Νέα Υόρκη, ο Νίκος Φλώρος. Ο καλλιτέχνης είναι καταξιωμένος και βραβευμένος γλύπτης στο εξωτερικό , στη Βιέννη, στη Ν. Υόρκη και έχει χρησιμοποιήσει τα άχρηστα κουτάκια αναψυκτικών για να δημιουργήσει από αυτά, τα φορέματα και τα μπούστα που φόρεσε η Μαρία Κάλλας. στις σημαντικότερες στιγμές της καριέρας της. Η προσέγγιση του καλλιτέχνη βασίζεται στην ανάλυση της προσωπικότητας της Κάλλας και στις μεγάλες υποκριτικές της ικανότητες. Η πρώτη του ύλη είναι τα κουτιά αλουμινίου, τα οποία κόβει σε νήματα, τα πλέκει σε αργαλειό και τα επεξεργάζεται έτσι ώστε το αποτέλεσμα να μοιάζει με μεταξωτό.
Είμαι της αφής άνθρωπος. Ήθελα να αγγίξω ένα προς ένα τα φορέματα από αλουμίνιο που έλαμπαν στον ατμοσφαιρικά φωτισμένο χώρο του Παλατιού του Μεγάλου Μαγίστρου στην Μεσαιωνική Πόλη της Ρόδου. Σαφώς, σεβάστηκα την επιθυμία του καλλιτέχνη και το αυτονόητο δικαίωμα κάθε έργου τέχνης να μην το αγγίξω καταβάλλοντας προσπάθεια να μην πηδήξω μέσα από τα προστατευτικά σκοινιά που οριοθετούσαν το «μην…». Έλαμπαν, γυάλιζαν και μου έδιναν την αίσθηση του μεταξιού που όσο το χαϊδεύεις, τόσο περισσότερο κολλάς στην αίσθηση και θέλεις να κλείσεις τα μάτια για να φανταστείς ό,τι θέλεις. Τη ζωή της Μαρίας Κάλλας, την τεράστια επιτυχία που έκανε, τον τρελό έρωτά της για τον Αριστοτέλη Ωνάση, την κατάθλιψη, την πτώση, τον θάνατο.
Είμαι της αφής άνθρωπος. Ήθελα να αγγίξω ένα προς ένα τα φορέματα από αλουμίνιο που έλαμπαν στον ατμοσφαιρικά φωτισμένο χώρο του Παλατιού του Μεγάλου Μαγίστρου στην Μεσαιωνική Πόλη της Ρόδου. Σαφώς, σεβάστηκα την επιθυμία του καλλιτέχνη και το αυτονόητο δικαίωμα κάθε έργου τέχνης να μην το αγγίξω καταβάλλοντας προσπάθεια να μην πηδήξω μέσα από τα προστατευτικά σκοινιά που οριοθετούσαν το «μην…». Έλαμπαν, γυάλιζαν και μου έδιναν την αίσθηση του μεταξιού που όσο το χαϊδεύεις, τόσο περισσότερο κολλάς στην αίσθηση και θέλεις να κλείσεις τα μάτια για να φανταστείς ό,τι θέλεις. Τη ζωή της Μαρίας Κάλλας, την τεράστια επιτυχία που έκανε, τον τρελό έρωτά της για τον Αριστοτέλη Ωνάση, την κατάθλιψη, την πτώση, τον θάνατο.
Ο 41χρόνος σήμερα καταξιωμένος διεθνώς γλύπτης, που γεννήθηκε το 1970 στην Τρίπολη Αρκαδίας, μεγάλωσε στην Αθήνα και σπούδασε εικαστικές τέχνες στο Παρίσι, ευρισκόμενος τακτικά στην Ελλάδα, ενώ ζει μόνιμα πια στην Ν.Υόρκη, θα μου/μας λύσει αρκετές απορίες για το πώς μπήκε στην διαδικασία να χρησιμοποιεί αποκλειστικά άχρηστα υλικά και να τα μετατρέπει σε έργα τέχνης σήμερα στις 12:00μμ στον «Παλμό 99.5». Για αυτό που φαντάζομαι πως και ο ίδιος δεν θα μπορέσει να δώσει απαντήσεις – είναι και ευγενής άνθρωπος- είναι για το πώς γίνεται ένα τέτοιο πολιτιστικό γεγονός που μπορεί να προσεγγίσει κόσμο εντός και εκτός Ελλάδας, να μην προβάλλεται έντονα από τους πολιτιστικούς φορείς του τόπου. Να μην γίνεται ο ντόρος που επιβάλλεται να γίνεται σε τέτοιου είδους πολιτιστικά δρώμενα, σε περιόδους που διψά ο κόσμος να δει διαφορετικά πράγματα και που στην τελική αξίζουν! Στα χθεσινά εγκαίνια θα έπρεπε να παρελάσει σύσσωμη η πολιτική κοινότητα του τόπου, οι παράγοντες, οι πολιτιστικοί φορείς και βεβαίως ο κόσμος ο οποίος είτε δεν το έμαθε- συνεπώς δεν υπήρξε σωστή και καλή ενημέρωση-προώθηση-κοινοποίηση, είτε αδιαφόρησε. Θέλω να πιστεύω πως έπαιξε ρόλο η πρώτη εκδοχή, γιατί η δεύτερη ξύνει πηγές που ίσως και να μην ματώσουν, ακόμα και αν χρειαστεί να σκάψει κάποιος με την τσουγκράνα. Άμα έχει γίνει μπετόν αρμέ η πολιτισμική συνείδηση των πολιτών, στο χωριό μου ξέρετε τι λένε; «Χ… μέσα Πολυχρόνη, που δεν γίναμε ευζώνοι». Κοινώς … καληνύχτα!
*Σημαντικό υστερόγραφο: η έκθεση του γλύπτη Νίκου Φλώρου θα διαρκέσει μέχρι τις 30 Αυγούστου 2011 στο Παλάτι του Μεγάλου Μαγίστρου στην Μεσαιωνική Πόλη Ρόδου και διοργανώθηκε και επιμελήθηκε από την Leader International S.A.. Αν κοπιάσετε… έχουμε και ταξί!
**Μη σημαντικό υστερόγραφο: τις προάλλες βρέθηκα στο νοσοκομείο Ρόδου και άκουσα μια αναισθησιολόγο να ωρύεται και να κλείνει το τηλέφωνο λέγοντας:
-«Άντε και γ…… παλιο- καταχανά!».
-«Μισό, τη ρωτώ, τι σημαίνει αυτό που είπατε;»
-«Καταχανάς; Ο μαλάκας στα ροδίτικα!», μου απάντησε.
-«Άντε και γ…… παλιο- καταχανά!».
-«Μισό, τη ρωτώ, τι σημαίνει αυτό που είπατε;»
-«Καταχανάς; Ο μαλάκας στα ροδίτικα!», μου απάντησε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
αφήστε το σχόλιό σας