"Η ιστορία μου" της Τζίνας Δαβιλά

http://www.protagon.gr/Default.aspx?tabid=191&returnurl=%2fDefault.aspx%3ftabid%3d57

http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.vivlia&id=8093

• 

Πότε θα με πάρεις στα χέρια σου; Πότε θα με αγγίξεις απαλά; Πότε θα χαθείς μέσα στα ταξίδια μου; Πότε θα χώσεις τη μύτη σου μέσα μου για να μυρίσεις;

Για σένα είμαι εδώ για να σε μάθω ό,τι δεν μπορείς να μάθεις. Για να σου γνωρίσω μυστικά που δεν θα συναντήσεις ποτέ. Για να σε πάω σε σκοτεινές και μακρινές, πολύ μακρινές διαδρομές που μόνο τα κινηματογραφικά κόλπα μπορούν να σε ξεναγήσουν. Για να σου δώσω ιδέες για να φτιάξεις καλύτερη τη ζωή σου. Για να κάνεις όταν έχεις τις ακεφιές σου τα πιο μακρινά ταξίδια σου. Δεν φιλοδοξώ να μ’έχεις πάντα κοντά σου, η αποκλειστικότητα ανήκει στην ματαιοδοξία των ανθρώπων. Φιλοδοξώ ό,τι πιο ταπεινό: να μου δώσεις το χρόνο σου. Λίγο από το χρόνο σου, όπως κάνουν οι εραστές που συναντιούνται σε συγκεκριμένη μέρα και ώρα για να μιλήσουν τη γλώσσα των κορμιών. Ακόμα και δω θα μπορούσα να γίνω ένας καλός δάσκαλος, ο δικός σου μπούσουλας. Σε περιμένω όπως ο υπεύθυνος του εθελοντισμού αίματος. Ζει χωρίς αίμα ο άνθρωπος; Αυτό είσαι για μένα. Το αίμα που τρέχει στις φλέβες μου.

Σου εξομολογήθηκα ένα έρωτα. Από μένα για σένα. Δεν το ζητώ, αλλά θα θελα να γίνει και το αντίστροφο: να με αγαπήσεις όπως σ’αγάπησα προτού γεννηθώ. Απλά, ήρεμα, παθιασμένα και ορμητικά. Πώς γίνονται όλα μαζί; Έτσι αγαπούν οι ταπεινοί και άξιοι εραστές. Μην με πετάξεις, μην με προδώσεις, χωρίς εσένα είμαι ένα τίποτα. Και, αν και εφόσον…: σκέψου μήπως κάποιος άλλος με έχεις περισσότερη ανάγκη. Αν εσύ θελήσεις, μπορώ και να αλλάξω χέρια. Δεν θα παραπονεθώ. Αρκεί να μην βρεθώ στο απρόσωπο, σκληρό, βρώμικο των χωματερών. Δεν μου αξίζει.

Σ’αγαπάω.

Υγ: Πριν από λίγες μέρες 10 τόνοι βιβλίων των κεκλεισμένων πια «Ελληνικών Γραμμάτων» πετάχτηκαν στις χωματερές. Ίσως κανείς ποτέ από τους υπεύθυνους να μην είχε φανταστεί μια απλή τους εξομολόγηση. Και το διακαή πόθο να αλλάξουν απλώς χέρια, ράφια, τόπο. Ο έρωτας είναι βουβός κάποιες φορές, αλλά τα μάτια μένουν ανοιχτά όταν η ψυχή δεν γερνά.