http://www.protagon.gr/Default.aspx?tabid=191&returnurl=%2fDefault.aspx%3ftabid%3d57
Θέλω να υπάρχεις, γιατί είσαι ελπίδα, προσμονή, ανακούφιση.
Θέλω να είσαι εύσωμος για να χωρά πολλούς η αγκαλιά σου.
Θέλω να φοράς κατακόκκινα ρούχα, γιατί συμβολίζουν την χαρά.
Θέλω να γελάς βροντερά με εκείνο το απίθανο χοχοχοχοχοχοοο!, γιατί έχω ανάγκη να ξεφύγω από την μιζέρια των γύρω μου.
Θέλω να χαζεύω τα γελαστά σου μάτια μέσα από τα γυαλιά, γιατί έχουν καλοσύνη, την τόσο σπάνια πια, καλοσύνη.
Θέλω να μοιράζεις παράξενα δώρα στους ανθρώπους, ξεκινώντας από τους ηλικιωμένους που βλέπουν το ηλιοβασίλεμα να κοντοζυγώνει επικίνδυνα. Θέλω να τους ρωτήσεις έναν-έναν τι δεν είχαν και θέλουν να αποκτήσουν και να τους το δώσεις πολλαπλάσιο.
Θέλω να δώσεις φαγητό, παπούτσια, ρούχα, παιχνίδια, δώρα σε όλα τα παιδιά της γης. Μπορείς;
Θέλω να κάνεις τους μεγάλους να νοιώθουν παιδιά.
Θέλω να φροντίσεις όλα τα σκυλιά και γατιά του πλανήτη να μην είναι χτυπημένα, βασανισμένα, νηστικά, διψασμένα, μόνα, εγκαταλελειμμένα.
Θέλω να γίνεις υπερ-αγιοβασιλιάτικος και να βάλεις στο άψε-σβήσε σε όλων τα μυαλά και την καρδιά την ανάγκη να αγαπούν, να φροντίζουν, να δίνονται, να προστατεύουν, να υπερασπίζονται όλα τα γύρω-τριγύρω, να μοιράζονται, να συμπονούν. Και σε αυτούς τους αδικημένους να φέρεις δικαιοσύνη και ισορροπία.
Θέλω να είσαι εύσωμος για να χωρά πολλούς η αγκαλιά σου.
Θέλω να φοράς κατακόκκινα ρούχα, γιατί συμβολίζουν την χαρά.
Θέλω να γελάς βροντερά με εκείνο το απίθανο χοχοχοχοχοχοοο!, γιατί έχω ανάγκη να ξεφύγω από την μιζέρια των γύρω μου.
Θέλω να χαζεύω τα γελαστά σου μάτια μέσα από τα γυαλιά, γιατί έχουν καλοσύνη, την τόσο σπάνια πια, καλοσύνη.
Θέλω να μοιράζεις παράξενα δώρα στους ανθρώπους, ξεκινώντας από τους ηλικιωμένους που βλέπουν το ηλιοβασίλεμα να κοντοζυγώνει επικίνδυνα. Θέλω να τους ρωτήσεις έναν-έναν τι δεν είχαν και θέλουν να αποκτήσουν και να τους το δώσεις πολλαπλάσιο.
Θέλω να δώσεις φαγητό, παπούτσια, ρούχα, παιχνίδια, δώρα σε όλα τα παιδιά της γης. Μπορείς;
Θέλω να κάνεις τους μεγάλους να νοιώθουν παιδιά.
Θέλω να φροντίσεις όλα τα σκυλιά και γατιά του πλανήτη να μην είναι χτυπημένα, βασανισμένα, νηστικά, διψασμένα, μόνα, εγκαταλελειμμένα.
Θέλω να γίνεις υπερ-αγιοβασιλιάτικος και να βάλεις στο άψε-σβήσε σε όλων τα μυαλά και την καρδιά την ανάγκη να αγαπούν, να φροντίζουν, να δίνονται, να προστατεύουν, να υπερασπίζονται όλα τα γύρω-τριγύρω, να μοιράζονται, να συμπονούν. Και σε αυτούς τους αδικημένους να φέρεις δικαιοσύνη και ισορροπία.
Θέλω… θέλω… θέλω… Εγώ θέλω, εσύ μπορείς;
Μα, αν μπορούσες, δεν θα ήθελα τόσα πολλά. Ή δύσκολα;
Κοίτα φέτος να μπορέσεις, γιατί τα πράγματα έχουν ζορίσει επικίνδυνα. Όχι για μένα. Εγώ τα κουτσο-καταφέρνω και με τα παραμύθια μου, σαν εσένα. Και δεν θέλω να μου φέρεις τίποτα. Όχι, γιατί είμαι ακατάδεκτη ή σπουδαία, αλλά γιατί ζορίζομαι πια, όταν το γύρω μου είναι τόσο σκληρό. Μου είναι πραγματικά πολύ βαρύ. Κοίτα, λοιπόν, να βολέψεις όλα τα γύρω, σε όλους εκείνους που τους έχει στερέψει η φαντασία. Εμένα μου την καλλιέργησαν οι γονείς μου. Για αυτό και σε βλέπω και ας μην υπάρχεις πάνω στο έλκηθρο. Κι αν όλα τούτα σου είναι δύσκολα, σου δίνω την εξής εναλλακτική: δώσε πίστη και περηφάνια, σαν τον κορμοράνο του φίλου μου. Κάτι είναι και αυτό…
Μην με ξεχνάς!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
αφήστε το σχόλιό σας