Μας κακομαθαίνετε, κ Βαλεντίνε μου, της Τζίνας Δαβιλά

http://www.protagon.gr/Default.aspx?tabid=191&returnurl=%2fDefault.aspx%3ftabid%3d57

Περιμένοντας την αδελφή μου, τάϊζα με κρακεράκια μερικά περιστέρια. Στο Περιστέρι. Ακούω κάτι χαζογελάκια και μια κοπελίτσα, μέσης ηλικίας- άνω των 25 κάτω των 35- να ξεφωνίζει μπαίνοντας στο αυτοκίνητο της φίλης της: «χρόνια μας πολλά!!!». Τα χαχανίσματα συνεχίστηκαν. «Είναι ζευγάρι, αναρωτήθηκα ευθύς εξαρχής με δυσπιστία για να βεβαιωθώ πως γιόρταζαν τους έρωτές τους. Μια άλλη κουβαλούσε και περιφερόταν στο μετρό με μια κατακόκκινη ανθοδέσμη. Ευελπιστώ να μην ήταν από συνήθεια, που λέει ο Γιάννης μας, αλλά από πραγματική διάθεση. Ερωτική και ερωτεύσιμη. Είναι ό,τι καλύτερο μπορείς να έχεις, μπορεί να σου συμβεί. Είναι άμυνα, είναι ψυχοθεραπεία, είναι ελπίδα, αισιοδοξία, τα πάντα. Κι ας σου λένε πως το παν είναι το χρήμα. Ξέρεις πόσους έχω συναντήσει που δεν το στερήθηκαν ποτέ, αλλά απεγνωσμένα και μηχανικά έψαχναν κάπου να εναποθέσουν αισθήματα, συναισθήματα, σκέψεις, στοργή, χαρές και μέλλοντα; Ναι, κάποιοι μπορεί να έπεισαν τους εαυτούς τους πως μπορούν να ζήσουν και χωρίς αυτόν, αλλά πλανώνται πλάνην οικτράν. Πολύ οικτράν. Γιατί ζωή που δεν μοιράζεται, είναι ζωή κλεμμένη. Τα ταξίδια και ο έρωτας θα σου μείνουν. Οι σχέσεις σου. Και αν κάποιος σου πει πως έχεις δουλειά, παιδιά, λεφτά και ακίνητα, ας μας πει χωρίς τον έρωτας τι θα είχε; Και το πάθος με το χρήμα έρωτας είναι. Και για κάποιους, τόσο ανταποδοτικός, χωρίς την παραμικρή προοπτική αποτυχίας. και τα παιδιά αποτέλεσμα του έρωτα είναι.

Φέτος ο Βαλεντίνος δεν με ενόχλησε καθόλου. Ας ερωτευτεί ο κόσμος όσο θέλει, αλλά να μην τον ξεχάσει κι αύριο. Γιατί δεν είναι ο Βαλεντίνος το θέμα αλλά η προοπτική που σου δίνει για να νοιώσεις καλύτερα.
κι αν θέλεις, ζήστον και γλυκανάλατα. Ούτως ή άλλως, αν την γλυκαναλατίλα την έχεις μέσα σου, δεν θα στην βγάλει ο Βαλεντίνος. Απλώς θα στην ξαναβγάλει. Ο καθένας αυτό που είναι, το εκδηλώνει σε κάθε περίπτωση. Με ή χωρίς Βαλεντίνους.

Που είστε οι εορτάζοντες. Μην ξεχαστείτε αύριο. Γιατί πολύ θα με λυπήσετε. Και όχι τίποτα άλλο… θα ακυρώσετε και τον τίτλο του άρθρου μου. Και το έγραψα για σας. Μην τυχόν και αντιληφθώ πως δεν…, θα σας περιμένω στην γωνία.Όχι η αφεντιά μου ακριβώς, αλλά η πένα της.

Ες αεί, λοιπόν.