Κυριακή 24 Μαρτίου 2013

Τελικά η γη δεν είναι στέκι για αγγέλους, της Τζίνας Δαβιλά

http://www.protagon.gr/Default.aspx?tabid=191&returnurl=%2fDefault.aspx%3ftabid%3d57
610D2064488BF6A46648F6825831F920

Ο Κωνσταντίνος Παπαχρόνης έζησε στην γη μέχρι στις 3:20 τα ξημερώματα της Τρίτης 2 Δεκεμβρίου του 2008. Ο αυχένας του χτυπήθηκε θανάσιμα επί της Λεωφόρου Αμαλίας , ων αναβάτης στην μηχανή του και φορώντας κράνος. Είναι ένας από τους πολλούς που χάθηκαν στην άσφαλτο. Ο Γάλλος φιλόσοφος και συγγραφέας Αλμπέρ Καμύ είχε πει πως «ο πιο παράλογος τρόπος για να πεθάνεις είναι το τροχαίο». Ο Κωνσταντίνος μπήκε στην σφαίρα των παράλογα νεκρών. Και ζει στην σφαίρα, την δική μου, κάθε φορά που θα τον αναζητήσω στο διαδίκτυο, για να θαυμάσω μια ακόμα ερμηνεία του και να σκεφτώ, πόσο τραγικά έκλεισε ο κύκλος της ζωής ενός νεαρού ενήλικα. Για να μετρήσω πόσο θλιβερότερες είναι οι ζωές μας, όταν ταλαντούχοι, γεννημένοι για να υπηρετήσουν την σπουδαία Τέχνη του Θεάτρου, πέφτουν στην παγίδα της θεατρικού παραλογισμού μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα ατυχίας. Πώς αλλιώς να δω τον θάνατο σε τροχαίο.
Τον Κωνσταντίνο, δεν τον είχα συναντήσει ποτέ, αλλά κάπου οι δρόμοι μας συναντήθηκαν. Κυρίως, όταν τον έβλεπα να είναι πολύ τολμηρός, πολύ προχωρημένος στις επιλογές του, πολύ άξιος στις ερμηνείες του, πολύ καταλυτικός στην ψυχή μου. Κόντρα στο ρεύμα και στην εποχή – από το 2000 που αποφοίτησε από το Εθνικό Θέατρο – ο Κωνσταντίνος έκανε τις επιλογές του, που δεν ήταν ανθοστρωμένες. Κόντρα, σαν τον σολομό. Στο ποτάμι ανάποδα, όπως πάνε οι ακριβοί και μοιραίοι. Οι λίγοι και οι καλ(λ)οί. Υπήρξε τόσο αξιοπρέπης και τόσο βαθύς, τόσο αποφασιστικός και τόσο επαγγελματίας, που κατάφερνε να αλλάζει το βλέμμα του με τέτοια μαεστρία, ώστε να γίνει αντιπαθής, σκληρός, ευγενής, ιπποτικός.
Και θα του αφιερώσω το ποίημα που έγραψε ο Κώστας Καρυωτάκης στην Μαρία Πολυδούρη, όταν την επισκέφθηκε στο σανατόριο όπου νοσηλεύοταν τις τελευταίες ημέρες της ζωής της:
«Ένα σπιτάκι απόμερο, στο δείλι, στον ελαιώνα,
μια καμαρούλα φτωχική, μια βαθιά πολυθρόνα,
μια κόρη που στοχαστικά τον ουρανό κοιτάει,
ω, μια ζωή που χάνεται και με τον ήλιο πάει».
Τελικά, η γη δεν είναι στέκι για αγγέλους.
Υγ 1ο: εδώ ο Κωνσταντίνος από τον Αστυνόμο Μπέκα με τον Ιεροκλή Μιχαηλίδη.
Υγ 2o: επισκεφθείτε την ιστοσελίδα της ΕΥΘΥΤΑ Ρόδου για να πληροφορηθείτε περισσότερα για το έργο της και την οδική ασφάλεια.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

αφήστε το σχόλιό σας