To κλειδί του Σολ, της Τζίνας Δαβιλά

http://www.protagon.gr/Default.aspx?tabid=191&returnurl=%2fDefault.aspx%3ftabid%3d57

Όταν η ειλικρίνεια γίνεται μαχαίρι. Εσύ μαζεύεσαι, μαζεύεις ό,τι αντέχεις, ό,τι προφταίνεις, αν προφταίνεις, και κάθεσαι σε ένα αναπαυτικό κάθισμα με μάτια κόκκινα από την υγρασία κάνοντας κλικ στη μουσική σου. Βάζεις ένα ποτήρι λευκό κρασί – βρίσκεται μοσχοφίλερο; – και χαμογελάς πικρά. Καθάρισμα από την πλάνη σου, διακοπή σύνδεσης με το όνειρο και τέλος πτήσης. Τέλος πτήσης. Δεν είσαι τύπος που χώνεται αδιάκριτα. Σεβασμός στο συναίσθημα, πάνω απ’όλα. Η γαμημένη η περηφάνια σου. Ό,τι πέταξες, πέταξες. Όσο απογειώθηκες, απογειώθηκες. Μπουκαπόρτες ανοιχτές. Στα ζόρια σου, εκεί έβρισκες καταφύγιο. Στα βαπόρια. Παρόλο που σε τρομάζουν τα θεριεμένα κύματα. Μια μπουρούχα να σκούζει και να πετούν οι μηχανές τη θάλασσα με μανία. Ατελείωτο ταξίδι στο γαλάζιο. Εικονικό και πραγματικό. Πίκρα. Δεν βαριέσαι. Έτσι είναι η ζωή. Εσύ δεν είσαι ορκισμένος οπαδός της ειλικρίνειας; Εσύ δεν ήσουν αυτός που μπορούσες να ξεστομίσεις την πιο σκληρή αλήθεια και να την ακούσεις; Έτσι δεν λες; Αυτό δεν έλεγες; Έλα να σε δω στην πράξη, λοιπόν. Θέλει μαγκιά να μην σε πάρει από κάτω. Έτσι όπως αφέθηκες, έτσι όπως εξελίχθηκες, εξελιχθήκατε παρέα. Βάστα.

Γιατί λυπάσαι άραγε; Για την αλήθεια; Την ξεκούμπωτη ψυχή σου; Την τραγική μοναξιά σου; Θυμάσαι τι σου είχε πει εκείνος ο φίλος εκείνη την πρωτοχρονιά; Τραγική μοναξιά.

Όχι, έχεις αξιοπρέπεια. Θα έκλαιγες τις στιγμές που θα χάρισες ακριβά συναισθήματα, τον ίδιο σου τον εαυτό, και ο άλλος θα μετρούσε άλλο ένα έπαθλο.  Ή ακόμα χειρότερα να μην καταλάβαινε τι μοιραζόσουν. Σοφό εκείνο το «άλλη φορά». Το σήμερα εδώ, αύριο εκεί δεν σου πάει. Δεν θέλεις να σπαταλάς έτσι τον εαυτό σου. Δίνεις ψυχή και θέλεις και ο άλλος να καταλάβει τι του προσφέρεις. Ειδάλλως, δεν έχει αξία.

Στο δύο η ζωή, πάντα στο δύο η ζωή. Αλλιώς… τραγική μοναξιά. Και ας έχεις όλα τα καλούδια του κόσμου. Ψυχούλα να μοιράζεσαι τις στιγμές, έχεις; Αγκαλιά να χώνεσαι μέσα και να κουμπώνεις σαν κόπιτσα υψηλής ραπτικής, έχεις; Μισή η  ζωή σου.

Υγ: Τσάκω μια ζωγραφιά ‘χτυπημένη’ στο χέρι της καρδιάς: το κλειδί  του σολ. Και ένα άσμα για να θυμάσαι πώς τραγουδιέται το ρήμα «νοιώθω». Έτσι … για τις αποσκευές σου.

<iframe width="420" height="315" src="http://www.youtube.com/embed/cb3tGXXx-jw" frameborder="0" allowfullscreen></iframe>