Η τέλεια οδύνη, της Τζίνας Δαβιλά

http://www.protagon.gr/Default.aspx?tabid=191&returnurl=%2fDefault.aspx%3ftabid%3d57

Αν σε ρωτήσω, ποια είναι τα διαμάντια της ζωής σου, πρόσεξε τι θα απαντήσεις. Πού θα στρίψεις το όχημα: στα πράγματα ή στα συναισθήματα; Στην καριέρα ή στον έρωτα;  Στην υγεία ή στο ταξίδι της ζωής σου, μικρό ή μεγάλο; Και από πού θα αλιεύσεις αυτά τα διαμάντια; Από σένα ή από τους άλλους σε σχέση με σένα;

Μην με ρωτήσεις, γιατί στα γράφω όλα τούτα. Κοιμάμαι πια πολύ λίγο, σκέπτομαι όλο και περισσότερο, για ποιο λόγο αξίζει να παλέψεις στην επίγεια έκδοσή σου, αν αξίζει να δουλεύεις ασταμάτητα για να χτίσεις καριέρα ή να κάνεις λεφτά. Βγαίνω τις νύχτες με το αγιάζι στην βεράντα και  αφουγκράζομαι τα βατράχια που χοροπηδούν, τις γάτες που λαθροπατούν και τα αστέρια στον ουρανό που έχουν πεθάνει. Εκεί, όμως, το φως τους ανάβει ή μου μοιάζει να ανάβει, γιατί δεν έχω συνειδητοποιήσει πως ο θάνατός τους έχει έρθει. Τουλάχιστον, δεν φαίνεται.

Και ο θάνατός  μου θέλω να γίνει αντιληπτός, όταν έρθει, για να τον ζήσω, μόνο που δεν θα μπορώ να στον διηγηθώ. Αλλά έχω αρκετούς να σου πω από αυτούς που έζησα η ίδια ή που παρατήρησα με θλίψη να συντελούνται γύρω μου.

Δεν ξέρουν να ερωτεύονται, αγόρι μου, οι άνθρωποι. Δεν ξέρουν να συγκρούονται μετωπικά με τον έρωτα, αποφεύγουν τα χτυπήματα χωρίς να καταλαβαίνουν πως έχουν ματώσει και δεν το’χουν πάρει χαμπάρι. Δεν έχουν ιδέα πως μια ζωή χωρίς έρωτα, είναι θανατηφόρα μετωπική με τριαξονικό που σε τινάζει στον αέρα και σε περιμένει ένα χιλιόμετρο παρακάτω για να προσγειωθείς από την εκτίναξη και να σε πατήσει κι από πάνω.  Και ξέρεις, λεβέντη μου, γιατί δεν ερωτεύονται οι άνθρωποι; Γιατί μας τελείωσαν οι μάγκες. Οι μαγκιόρες και οι μαγκίτες. Δεν έμαθαν να προστατεύουν τον έρωτά τους, δεν έμαθαν να δίνουν απλόχερα και γενναιόδωρα. Κρατούν το σταγονόμετρο και η δοσολογία έχει αντικαταστήσει, κατά περίπτωση, τον αυθορμητισμό και την ορμή τους. Να σε βράσω, αν σκέπτεσαι έτσι. Μην το κάνεις το λάθος, θα σε καταστρέψει. Ίσως να μην το καταλάβεις, αλλά στο εγγυώμαι, φιλαράκο, θα σε καταστρέψει.

Έχω την πεποίθηση ότι το αντριλίκι δεν είναι μόνο του ανδρός, νεαρέ μου. Είναι και του θηλυκού προτέρημα. Αλλά, μάλλον γεννιέσαι με δαύτο. Ή το’χεις ή δεν το’χεις. Και όταν το’χεις, αν οι συγκυρίες δεν σε αφήνουν να το αναπτύξεις, θα παλέψεις με τα σωθικά σου και θα σε νικήσει αυτό. Έτσι είναι αυτά τα πράγματα. Γινόμαστε, αλλά, κυρίως, γεννιόμαστε. «Αν δεν γεννηθείς αστέρι, η ζωή πώς περιμένεις να σε ξέρει» λέει. Ο μαγκίτης και η μαγκιόρα ερωτεύονται μέχρι τρέλλας, υποτάσσονται αν χρειαστεί, σέρνονται από την μύτη, αν πάλι έτσι έρθει και πάλι δεν μετανοιώνουν. Γίνονται μεγάλη αγκαλιά, μια υπερμεγέθης ομπρέλλα, μια ασπίδα προστασίας, χωρίς να τους το ζητήσει ο άλλος. Δεν απαιτούν, δεν επαιτούν, αλλά προσφέρουν. Το κάνουν για τον εαυτό τους, όχι για να τους πεις ή να τους πω ευχαριστώ. Δεν έχουν ανάγκη από λόγια. Κάνουν και θέλουν πράξεις. Αυτές δεν μένουν; Αυτές υιοθετούν. Κοίτα να μην ξεγελαστείς και γλιστρήσεις από την άλλη μεριά. Σε εκείνη που οι ψευτόμαγκες έχουν ανοιχτά χέρια για να παίρνουν. Δεν θα σου μείνει κάτι στο ταξίδι. Και επειδή «το’χεις», θα σε πονέσει, όταν…

Έριξε μια βροχή πριν από λίγο… Καλή σαν ξεκαθάρισμα λογαριασμών. Ξέπλυνε την βρωμιά του καλοκαιριού. Και συ με παρακολουθείς για να σου μιλήσω για τα «διαμαντάκια» μας. Όσα μπορείς να συλλέξεις, από αυτά τα σπάνια, τα’χεις στο μυαλουδάκι σου. Και στους έρωτές σου. Αν δεν μπορείς να ερωτευτείς, δεν μπορείς  και να ζήσεις όμορφα, ισορροπημένα, αρμονικά με το μέσα και το έξω σου.  Η Μελίνα έλεγε πως έπαψε να βγαίνει από τότε που σταμάτησε να φλερτάρει. Μεγάλη υπόθεση το φλέρτ, εκπληκτικό παιχνίδι. Όχι, δεν χαραμίζεσαι. Το γουστάρεις και φλερτάρεις. Γι’αυτό σου λέω:μην φοβάσαι την φωτιά. Θα σε καίει, αλλά θα σε δροσίζει κιόλας. Για να μην ντραπείς για σένα, ούτε και για εκείνους που ερωτεύτηκες. Και πού είσαι… μην ‘πέσεις’, αν ο άλλος δεν καταλάβει. Δεν είναι όλοι φτιαγμένοι για τα μεγάλα. Να ντραπείς, για κάθε που μιζέριασες και ‘αυτοκτόνησες’. Όταν δεν έχεις τίποτα της προκοπής να διηγηθείς στην ζωή σου εκτός από λεφτά, επαίνους, βραβεία… θυμούς, γκρίνιες, άγχη, κατορθώματα κοινωνικά και ‘φυλακές’. Για αυτά να ντραπείς. Ρίξε και μια ματιά στην Μαλβίνα:

…»Άντρας είναι αυτός που σου διασφαλίζει μια τέτοια γυναικεία, προστατευμένη ζωή, ώστε αν χρειαστεί, να την αφηγηθείς στη μάνα σου, να μην ντραπείς, να μη σε λυπηθεί, να μην ανησυχήσει. Ιδίως να μην μπει στη λογική να σου φέρει αυτή εκείνο το ποτήρι το νερό που λέγαμε…» . Αν μου επιτρέπεις, θα το συμπληρώσω λιγουλάκι. Και για την γυναίκα τον ίδιο ορισμό θα έδινα. Είπαμε… το αντριλίκι είναι και γένους θηλυκού.

Υγ: το παρόν αφιερώνεται σε όποιον ‘‘βλέπει’’ στις προτάσεις τον εαυτό του.